Ogień, który ich spala

Brittainy C. Cherry przyzwyczaiła swoich czytelników do tego, że tworzy historie w jakiś sposób nietuzinkowe, a do tego pełne swoistej magii. To za jej pomocą jest w stanie słowem malować piękne obrazy, które nie tylko pojawiają się przed oczami czytelnika, niczym kadry z filmu, ale przede wszystkim trafiają do serca i ułatwiają odczuwanie każdej emocji, jeszcze mocniej. Być może nie jestem do końca obiektywna w swojej ocenie, bo Cherry jest jedną z tych autorek, które skradły moją sympatię pierwszą książką, jaka miała okazję wpaść w moje ręce. Na szczęście nie jestem zobligowana do oceny na chłodno, tylko do przeprowadzenia Was, moi drodzy, przez moje subiektywne odczucia, i to też mam zamiar zrobić.

Ogień, który ich spala to powieść, która podobnie, jak pierwsza część cyklu, Powietrze, którym oddycha, ma w sobie wiele głęboko skrywanego bólu i cierpienia młodych ludzi niszczonych przez życie oraz bliskich. Choć to, co pozwala zachować harmonię i równowagę, to skryta na kartach powieści pasja i wyjątkowa relacja, jaka łączy głównych bohaterów, a która w tym przypadku, wystawiona zostaje na bardzo ciężką próbę.
On jest typowym przykładem dziecka, które urodziło się w niewłaściwej rodzinie. Dumny, ostry i zdystansowany, choć w głębi duszy skrywa wrażliwego, uzdolnionego kulinarnie i spragnionego uwagi matki młodego człowieka, dla którego narkotyki stały się jedynym sposobem na niedopuszczanie do siebie wspomnień i bólu.
Ona, to dziewczyna z dobrego domu, któremu tak naprawdę daleko do książkowego modelu rodzinnego ogniska. Wciąż zapracowana, wymagająca i surowa matka oraz ojciec, któremu relacje z córką stały na drodze do wielkiej muzycznej kariery, z pewnością nie są wzorem rodzicielstwa. Choć pozbawiona w życiu ciepła i miłości, potrafi kochać i dawać z siebie więcej niż ktokolwiek, nie oczekując niczego w zamian.

Dzieli ich absolutnie wszystko, ale łączy coś silniejszego niż podziały ? potrzeba bycia dla kogoś ważnym. Dwoje porzuconych dzieciaków, którzy byli dla siebie nawzajem jednocześnie zgubą i ratunkiem, silna przyjacielska więź, prawdziwe młodzieńcze uczucie, a potem jedna niewłaściwa decyzja, dwa złamane serca, czas i ogromna odległość. Czy da się jeszcze uratować to, co utracone? A może na zgliszczach przeszłości można postawić nowe, stabilniejsze fundamenty? O tym z pewnością przekonacie się podczas lektury.

...

Seria Żywioły wydawnictwa Filia jest emocjonalna, to na pewno. Jest też różnorodna, dajmy na to tom pierwszy Powietrze, którym oddycha był zupełnie inny od drugiego Ogień, który ich spala, ale równie dobry! Osobiście uważam oba te tomy za cudowne i zdania nie zmienię. Drugi tom serii Żywioły pochłonął mnie całkowicie, zupełnie tak jak ogień, który pochłania wszystko, co staje mu na drodze. Zaczęłam i skończyłam go tego samego dnia. Po prostu nie mogłam się oderwać! Ale przejdę do rzeczy i do tego, co mi się podobało. A może znajdzie się też jakiś minusik? do lektury.


Zacznę od tego, że ta książka nie jest lekka i przyjemna. Nie. Ona jest smutna, emocjonująca, czasami zabawna i czasami niezrozumiała... Ale jedno jest pewne - jest świetna! Przynajmniej moim zdaniem, a ostatnio naprawdę ciężko mi dogodzić. A już na pewno od dawna nie przeczytałam całej książki w jeden dzień, a to o czymś świadczy. Potrzebowałam tej ogromnej dawki emocjonalnej, jaką niesie ze sobą Ogień, który ich spala. Swoją drogą nie do końca spodziewałam się tego, co otrzymałam. To znaczy, spodziewałam się dobrej lektury, ale nie tak zaskakującej. Owszem, schematy również się znalazły, ale wiecie co? Nawet niespecjalnie zwracałam na nie uwagę, bo bohaterowie i ich problemy były po prostu ważniejsze.

Jeśli już o problemach zaczęłam, to o nich napiszę coś więcej. Poznając Logana, wiedziałam, że okaże się on niezłym ziółkiem, ale też dobrym chłopakiem. Dopiero później wyszło szydło z worka. Owszem chłopakiem w głębi duszy jest dobrym, ale potrafi być okrutny. Autorka z początku ukazała go jako słabego chłopaka, który walcząc z własnymi demonami, zatraca się w ciemności. W drugiej części poznajemy nowego Logana. Mężczyznę, który walcząc z demonami, odnalazł własne ja. Pomimo tego, jak okropny był Logan i tego, jak traktował innych, było w nim coś, co mnie do niego przyciągało. I chociaż często negowałam jego zachowanie, i tak wzbudzał we mnie sympatię, co raczej rzadko ma u mnie miejsce. Jeśli jakiś bohater "przegra" sobie u mnie na początku, to ciężko później mi się do niego przekonać, a tutaj niespodzianka!

Poza Loganem jest również Alyssa, dziewczyna z dobrego domu, która była dla Logana ogromnym wsparciem. Jako przyjaciele różnili się od siebie całkowicie i statusem społecznym, i osobowościami, a jednak przeciwieństwa się przyciągają. Alyssa jako dziewczyna z dobrego domu, "powinna" być szcześliwa, bo przecież niczego jej nie brakuje. Jednak gdy poznajemy ją bliżej, dowiadujemy się, jak mylne może być pierwsze wrażenie. Zresztą, to samo można powiedzieć o chłopcu, którego pokochała. Przyznam, że Alyssa czasami mnie drażniła tym, jak łaknęła uwagi Logana, często wychodząc przy tym na głupiutką. Niemniej w gruncie rzeczy jest mądrą, oddaną i silną dziewczyną, która walczy o swoje szczęście. Dlatego te nieliczne chwile, w których mnie drażniło jej zachowanie zastępuję tymi, które zyskały mą sympatię.


Są też postaci poboczne, jak brat Logana, Kellan którego wątek również jest w pewnym momencie tym kluczowym i bardzo wzruszającym. Jest również narzeczona Kellana, Erika, która ma bardzo interesujący nawyk (poznacie go sami) i, która jest przykładem wiernej i oddanej swemu mężczyźnie, kobiety. Ich miłość jest ogromnym pozytywem tej powieści. Są również i czarne charaktery, jak ojciec Logana, który odzwierciedla sobą wszystko, co najgorsze... Oraz matka Kellana i Logana, która niby nie do końca jest czarnym charakterem, ale jakoś nie potrafiłam jej polubić, po akcjach, jakie wyczyniała.

Tak... Właściwie o postaciach powiedziałam całkiem sporo, a przy tym również o samej fabule. A jak oceniam ich kreację? Nie mam jej nic do zarzucenia i przyznać muszę, że każdy z bohaterów odgrywa świetnie swoją rolę. A już na pewno każdy został w najmniejszym szczególe dopracowany.

Jest tutaj też wielka i wyniszczająca miłość... Właściwie, to ona gra tutaj pierwsze skrzypce... Nie powiem o niej więcej, ponieważ sądzę, że powinniście sami poznać całą historię od podstaw. A nawet nalegam.

Brittainy C. Cherry po raz kolejny sprawiła, że w mych oczach zaświeciły się łzy, a serce mocniej zabiło. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu tej serii. Niewątpliwie zajmuje ona ważne miejsce w moim czytelniczym sercu. Osobiście polecam gorąco! Jeśli lubicie wciągające historie, w których nie jest kolorowo i ciągle wesoło... Książki, które nie są banalne, a historie bohaterów ściskają za serce, to nie tylko Ogień, który ich spala, ale również Powietrze, którym oddycha powinno Wam się spodobać.

...

Uwielbiam książki Brittainy C. Cherry i tak bardzo czekałam na tę książkę a teraz gdy jestem już po lekturze, czuje się odrobinę rozczarowana. Nie dlatego, że jest to zła książka, czy dlatego, że mi się nie podobała. Jest po prostu słabsza i mniej emocjonalnie miażdżąca od poprzednich książek autorki. Czyżby klątwa drugiego tomu dopadła także Brittainy C. Cherry?

Logan i Alyssa są od siebie kompletnie różni, on jest jak noc, a ona jak słoneczny dzień. Chłopak pochodzący z kiepskiej rodziny, mający problem z używkami odnalazł przyjaciółkę w dziewczynie z dobrego domu. I choć wydawać by się mogło, że nic ich nie łączy, oboje mieli pęknięcia w swoich duszach i tylko obecność tego drugiego pozwalała zapełnić tę pustkę. Z całym swoim bagażem, tym dobrym i tym złym, ze swoimi słabościami i mocnymi cechami, byli niczym dwa puzzle, łączące się w piękną, choć dziwną układankę. Uczucie atakuje ich nagle, oboje woleliby go uniknąć, oszczędzić sobie zbędnych komplikacji i cierpienia, bo mają już dość bólu w swoim życiu. Decyzje przez nich podjęte uruchomiły lawinę zdarzeń, która odmieniła ich życie na zawsze.

Ogień, który ich spala jest zdecydowanie słabszą książką niż pierwsza część serii Żywioły. Tym razem Brittainy C. Cherry napisała powieść bardzo przewidywalną i mniej emocjonalną, przynajmniej według mnie. Potrafiłam przewidzieć, co się wydarzy, jakie konsekwencje poniosą bohaterowie i jak będzie wyglądało ich życie na skutek podjętych wyborów. Tak samo z emocjami, Brittainy przyzwyczaiła mnie do miażdżących książek, do powieści, z której emocje wylewają się z każdej przeczytanej strony. Tym razem wszystko wydało mi się płaskie a bohaterowie sztuczni i odrobinę nijacy.

Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza opowiada początek ich znajomości, wyjaśnia, skąd wzięły się ich pseudonimy ? High & Lo, które znajdują się w oryginalnym tytule. Pierwsza część tej książki jest ich wspólną drogą ku upadkowi. Druga część jest ich drogą do ponownego odnalezienia się, oboje dorośli, zmienili się, a życie nie obeszło się z nimi delikatnie. W książce głównym tematem jest walka z uzależnieniem, nie tylko od narkotyków, ale także od ludzi, zwłaszcza tych, którzy posiadają toksyczny wpływ na życie. Tutaj także zabrakło mi tego czegoś, co wzbudziłoby mój zachwyt. Było dobrze, jednak znając możliwości autorki, wiem, że mogłoby być lepiej.

Naprawdę chciałabym, by ta książka wpłynęła na mnie tak jak poprzednie tej autorki. Chciałabym ponownie zostać zmiażdżona przez świat, bohaterów i emocje wykreowane przez Brittainy C. Cherry. Niestety tak się nie stało. Książka mi się podobała, lecz jest zbyt przewidywalna a bohaterowie zbyt płascy, przez co nie potrafiłam wczuć się w tę książkę i zakochać się w bohaterach. Mam nadzieję, że to tylko klątwa drugiego tomu i w trzeciej części serii, Brittainy ponownie zarzuci mnie emocjami i pozostawi z wielkim niedosytem.

Logan Francis Silverstone nie ma łatwego życia, los wiecznie rzuca mu kłody pod nogi. Z każdym dniem coraz bardziej pogrąża się w mroku, ale malutki promyk nadziei ciągnie Lo do światła i lepszego życia. Alyssa jest całkowitym przeciwieństwem swojego przyjaciela, pochodzi z lepszego środowiska, jest delikatna, czuła i pełna miłości. Połączyła ich przyjaźń i miłość, ale pochłonęła ich ciemność i strata. Czy po latach Logan i Alyssa zdołają powstać z popiołów swojej miłości i ponownie nauczą cieszyć się życiem?

Autorka po raz kolejny mnie nie zawiodła, a wręcz przeciwnie. ?Ogień, który ich spala? to drugi tom serii "Żywioły", który można czytać bez znajomości poprzedniej książki. Jednak najważniejszy jest fakt, iż ta historia jest jeszcze lepsza i intensywniejsza.

Logan dorastał w toksycznym środowisku, wiecznie narażony na ból i poniżenie, żył z dna na dzień. Narkotyki były jego ucieczką, do chwili, kiedy poznał Alyssę. Jednak nie zawsze trzymał się się nadziej, którą dawała mu dziewczyna. Brittainy C. Cherry poruszyła trudny temat i zrobiła to bardzo emocjonalnie. W książce pada wiele raniących słów, sytuacji, które na zawsze zapadną Wam w pamięci, a sama historia tej dwójki wyciśnie z Was może łez.



Bohaterowie są bardzo intensywni i choć Alyssa i Logan dominują, to w powieści spotkacie jeszcze dwójkę bohaterów, którzy walczą ze swoimi demonami. Cała czwórka jest ze sobą silnie związana, jednak nie spodziewałam się, że i ja, tak szybko nawiąże z nimi więź. Wątek poboczny jest ważny i zajmuję sporą część powieść, co jest nie tylko dobrym pomysłem, ale przede wszystkim pokazuję zmagania ludzi z życiem i śmiercią, bo te dwie rzeczy są ze sobą ściśle powiązane. Książka wciąga od pierwszej strony, a ja dałam się pochłonąć emocjom, które dosłownie wyciekają z powieści. Pierwszoosobowa narracja została podzielona. Logan i Alyssa obnażają przed czytelnikiem duszę i swoje lęki, co jest po prostu cudowne.

To nie jest tylko romans, bo został poruszony temat narkomani, przemocy domowej, choroby, walki o nowe życie i tak, również miłości. Bohaterowie nie wzdychają bezmyślnie do obiektu swoich uczuć, oni kochają prawdziwie i bezwarunkowo. Życie nie jest łatwe i często ludzie się krzywdzą, ale sęk w tym, by potrafili przepraszać i wybaczać. Trudno też dokonać wielkich rzeczy, jeśli nikt nie wierzy w sukces, a pojedynczy okruch wiary, może zdziałać cuda. Ciężko mi oceniać bohaterów, bo tak naprawdę rozumiałam ich, nawet kiedy dokonywli złych wyborów. Owszem, mogłabym się tu doszukiwać przesłodzonych tekstów, kilku zbyt idealnych rozwiązań, ale nie przeszkadzało mi to. Historia Lo, Alyssy, Kellana oraz Eriki, rozdarła mi dusze i potrzebowałam ukojenia, które ostatecznie autorka mi ofiarowała, dlatego nie czuje potrzeby, by doszukiwać się błędów w sposobie, jaki to zrobiła. Dla tych emocji, wrażeń oraz pięknych wzlotów i upadków, warto czytać książki.


?Ogień, który ich spala? jest moim zapomnieniem, odlotem i uniesieniem. Mogę nieustannie pławić się w blasku, którym emanuję. Haj! Jest wszystkim tym, czym Alyssa była dla Logana. Całkowicie odurzającym narkotykiem, który można zażywać w nieograniczonych ilościach, a jedyną konsekwencją jest szczęście. A taki haj jest prawdziwym spełnieniem czytelniczych marzeń. Piękna książka!
5+/6