Obywatel Stuhr (twarda)

Wreszcie udało mi się zasiąść do lektury i był to mile spędzony czas, aczkolwiek nie jest to książka do zapamiętania na całe życie. Zresztą, nie to jest celem wywiadów.
Książkę czyta się dobrze, zwłaszcza część poświęconą Jerzemu Stuhrowi. Wkomponowanie scenariusza w książkę to pomysł kuriozalny raczej, trochę wyglądający jak dopełnienie, bo kto zapłaciłby 40 zł za wywiad z dwoma aktorami, co prawda dobrymi, ciekawymi, ale jednak to "tylko" wywiady. Dość powiedzieć, że scenariusz jest na połowę książki! No w każdym razie, dzięki tej zapchajce ja po raz pierwszy mogłam przeczytać scenariusz filmowy. W sumie konstrukcja jak w dramacie. Ale fajnie się czytało, akcja prowadzona jest dość żwawo i scenariusz zachęcił mnie do obejrzenia filmu.
Co do wywiadów. Autorka, Ewa Winnicka, rozmawia z aktorami w konwencji filmu. Dany dział, fragment opatruje hasłem obywatel oraz danym, jak rozumiem przełomowym dla aktorów rokiem. W przypadku rozmowy z Jerzym Stuhrem wszystko jest scalone, płynnie temat rozmowy przechodzi od danego roku (działu, fragmentu z życia) do kolejnego. Wątki dziejowe się łączą, mają wspólny mianownik. Aktor wplata w swoje wypowiedzi anegdoty, historie z życia, często zachęcany do tego przez swoją rozmówczynię. Czyta się to naprawdę przyjemnie i z zaciekawieniem. Rozmowa zawiera raczej mało znane fakty z życia Jerzego Stuhra, przynajmniej dla mnie.
Z kolei wywiad z Maciejem to wycinanka. Rozmowa skacze z jednego tematu na drugi, by za chwilę gdzieś powrócić do poprzedniej sprawy. Przykład? Proszę: Winnicka stwierdza - mówiłeś, że lubisz pomagać, w jaki sposób? I Maciej Stuhr opowiada o oddaniu szpiku pewnej dziewczynie. Kończy wypowiedź, jest tytuł kolejnego etapu wywiadu i pada pytanie o "Pokłosie". Zupełnie niezwiązane ze wcześniejszą wypowiedzią czy tematem. Ma się wrażenie, że wywiad był rozłożony w czasie i Winnicka po prostu wybrała co ciekawsze wypowiedzi młod(sz)ego aktora. Tak, tak też można wywiad prezentować. Wydaje się jednak, że w przypadku książki, która ma być wywiadem, mogła jednak pokusić się o równorzędne potraktowanie bohaterów.

Reasumując, warto wypożyczyć i przeczytać. Zwłaszcza jak ktoś był na filmie - może porównać to, co zobaczył z pierwszą (a może i ostateczną?) wizją scenariuszową reżysera Jerzego Stuhra. Niekoniecznie jednak chciałabym wydać cztery dychy, by mieć to na swojej półce.

Czekam na Gwiazdkę, a w zasadzie na Sylwestra. Mikołaj przyniesie mojej mamie ;-), więc będę pierwsza w kolejce. Ciekawi mnie taka szczera rozmowa ojca z synem, dwóch aktorów, znanych, lubianych, niebanalnych. Musi być "smacznie".

Czuje się, że panowie Stuhr włożyli w tę książkę serce i dużo zaangażowania. Rozmowy są szczere, pełne anegdot i historii z życia obu panów, a scenariusz pełen komentarzy doskonale wyjaśnia proces powstawania filmu. Do tego mnóstwo zdjęć, kadrów z filmu ,,Obywatel?, które obrazują to, co czytamy w scenariuszu. Mi się podobała.

Utożsamiam się z Jerzym i Maciejem Stuhrem dlatego przeczytałem książkę ,,Obywatel?. Jestem ich ciekaw, bo tak samo jak oni miałem wiele nieprzyjemności z tytułu bycia szczerym Polakiem nie bojącym się wyzwań. Książka kompletna dzięki scenariuszowi ,,Obywatela?, który zapowiada się na prześmieszną komedię.

Strasznie się cieszyłam, że będę mogła przeczytać scenariusz ,,Obywatela? Jerzego Stuhra przed premierą filmu, z jego własnym komentarzem. To dla mnie, kinofila zupełna rewelacja. A poza tym niezwykłym elementem tej książki są też dwa wywiady ? Macieja i Jerzego z Ewą Winnicką.

Zawsze lubiłam obydwu Stuhrów, ale po przeczytaniu tej książki lubię ich jeszcze bardziej. Z wywiadów z nimi wyłania się postać inteligentnych, trzeźwo myślących mężczyzn, którzy z dystansem patrzą na otaczającą ich rzeczywistość i starają się walczyć z jej niedociągnięciami. A najlepiej umieją robić to przez sztukę. Często się o tym zapomina, ale w wywiadzie bardzo ważna jest też przecież rola tego, kto go przeprowadza. W tym wypadku Ewa Winnicka spisała się znakomicie, zadawała niebanalne i interesujące pytania i naprowadzała rozmowy na ciekawe tory.

>>Robiłem casting na filmowe dzieci, miały grać scenę z "Wesela". Pytam dziewczynkę: "Co to jest chochoł?". "Nie wiem". "A mama?". Też nie wie. Wchodzi chłopiec: "Ja wiem. Taka folia, którą daje się na zimę w szklarni"<< ? mówi Jerzy Stuhr. Słowa zapisane w książce Ewy Winnickiej idealnie oddają charaktery wybitnego reżysera, jak i jego syna, którzy patrzą na świat z przymrużeniem oka.

Książka składa się z dwóch obszernych wywiadów ? Stuhrem ojcem i synem ? oraz z scenariusza najnowszego filmu Jerzego Stuhra ?Obywatel?. Wywiady są bardzo ciekawe ? z Jerzym o jego dzieciństwie, początkach jego kariery, aktorstwie, reżyserii, najnowszym filmie , chorobie czy przemianach społecznych w Polsce. Z Maciejem ? o jego początkach kabaretowych i aktorskich czy życiu osobistym. Wywiady te są sprytnie przeprowadzone i choć nie padają dosłownie te same pytania, to między wierszami można wyczytać co na te same tematy sądzą Stuhrowie. Scenariusz z kolei jest kompletny i dodatkowo opatrzony komentarzami reżyserskimi. Obowiązkowa lektura każdego miłośnika twórczości Stuhrów.

Jerzy i Maciej Stuhrowie to znakomici aktorzy, którzy pomimo popularności zachowują dystans do siebie i swojej pracy. Maciek mówi: ?aktor jest od grania! On musi zarobić na życie?. Jerzy dodaje o kolegach z teatru: ?kiedy zaczynasz się powtarzać, zaczynać być znudzony partnerami. Wszystko o nich wiesz. Najlepiej wtedy odejść, sycić się nowym?. Zachęcam do przeczytania.