Niebo nad pustynią

W Polsce typowa zima ostatnich lat - trochę śniegu i mrozu, ale zdecydowanie więcej mgły, zimnego wiatru i roztopionej brei na ulicach. Za to w Egipcie piękna słoneczna pogoda, lazurowa woda i piaszczysta plaża - wymarzone miejsce na spędzenie ferii zimowych. Czy aby na pewno?

Anna Łacina to jedna z moich ulubionych autorek powieści młodzieżowych, chociaż sama już dawno młodzieżą nie jestem... Każdą jej książkę czytam z ogromnym zainteresowaniem i nieodmiennie nie mogę wyjść z podziwu jak pisarka świetnie rozumie młodych ludzi. Tak jest i z jej najnowszą powieścią pt. "Niebo nad pustynią", która wydała ostatnio Nasza Księgarnia.


W słonecznych egipskich dekoracjach spotyka się czwórka młodych ludzi - Anastazja, Damian, Klara i Albert. Mają szansę na spędzenie dwóch wspaniałych tygodni, jednak okazuje się to nie takie proste - każde z nich przywozi ze sobą niewidzialny bagaż problemów z rodzaju tych nie do przezwyciężenia.

Damian żyje w świecie gier komputerowych. Jest nimi zafascynowany do tego stopnia, że nawet kontakty z dziewczętami traktuje jak kolejny level.
Anastazja pod licznymi bransoletkami i rzemykami skrywa blizny na nadgarstkach, a jej rodzina tylko z pozoru jest idealnie szczęśliwa.
Klara cały czas martwi się o pozostawione w domu rodzeństwo, a na plażę wychodzi w długich spodniach i szczelnie zapiętej czarnej koszuli.
Albert wydaje się ideałem - kulturalny, inteligentny, świetnie dogaduje się zarówno z dziećmi jak i starszymi paniami, zna arabski...
Dwa tygodnie w egzotycznym kurorcie stanowią dla nich wszystkich szansę aby coś zmienić w swoim życiu. Tylko czy ją wykorzystają?

"Niebo nad pustynią" to na pierwszy rzut oka opowieść o młodzieńczych fascynacjach, pierwszych uczuciach, o kompleksach i międzypokoleniowym braku zrozumienia. Ale kiedy zagłębimy się w lekturę to po kilku stronach dotrze do nas, że byliśmy w błędzie, bowiem nic nie jest takie jakie się wydaje. Anastazja i Klara dźwigają na swoich barkach ciężary, którym nie dałaby rady niejedna dorosła kobieta, Damian, który w wirtualnym świecie jest superbohaterem w realu nie radzi sobie zupełnie, Albert skrzętnie broni swojej prywatności, ale równocześnie okazuje się świetnym obserwatorem i znawcą młodzieńczej psychiki.
Niecodzienna sytuacja w jakiej znalazła się cała czwórka, znajomość, która może się skończyć razem z powrotem do Polski sprawia, że bohaterowie mogą otworzyć się przed sobą - paradoksalnie łatwiej zwierzyć się obcej osobie niż najbliższym.

Anna Łacina po raz kolejny zaserwowała nam świetną, wielowątkową, dynamiczną opowieść z zaskakującym zakończeniem, po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

Anastazja zauroczona Damianem namawia swoich rodziców na wyjazd na ferie do Egiptu? Dwa tygodnie spędzone nad Morzem Czerwonym wydają się spełnieniem marzeń dziewczyny. Czy tak na pewno się stanie? Na miejscu Anastazja poznaje jeszcze Klarę i Alberta. Każdy z młodych wczasowiczów ma swoje tajemnice i ciężkie przeżycia za sobą. Dzięki temu spotkaniu życie każdego z nich zmienia się ? Czy tak jak tego chcieli? Czy uda się im ułożyć życie od nowa? Wszystko okaże się po tym, jak skończy się turnus wypoczynkowy, kiedy zakończy się pewien etap w ich życiu, kiedy w końcu pogodzą się sami ze sobą?

Niebo nad pustynią to opowieść dla młodzieży, o młodzieży. I powiem szczerze, że gdybym czytała tę książkę kilka lat temu, na pewno miałabym wypieki na twarzy ???? Książkę czyta się bardzo dobrze, język jest zrozumiały i bogaty, ale nie przesadnie. Nie ma tu przesłodzonych opisów, miłostek i ?pierdułek?. Autorka ciekawie prowadzi bohaterów. Choć nie do końca możemy się zgadzać z tym, w jaki sposób pokierowała ich losami. Trzeba przyznać, że każda z głównych postaci jest dopracowana i intrygująca. A postaci poboczne dopełniają całości.

Anna Łacina w swojej najnowszej książce, na tle idyllicznego obrazu plaż wschodniego Egiptu, porusza tematy bardzo trudne związane między innymi z patologiami społecznymi, ciężkimi chorobami czy problem wykorzystywania seksualnego. Wszystko jest jednak przedstawione w wyważony sposób, pasujący do pozostałej treści książki.

Bardzo mnie zaskoczyło to, jak autorka zakończyła książkę ? przedstawiła losy bohaterów po pamiętnym pobycie w Egipcie. Mam nieco mieszane uczucia, bo nie tak widziałam zakończenie całej historii. Jednak mam świadomość tego, co chciała osiągnąć autorka. Książka daje do myślenia i sprawia, że zastanawiamy się dłużej nad opisaną sytuacją.

....

Anna Zgierun-Łacina z wykształcenia biolog, jest autorką serii bajek edukacyjnych, opowiadań fantastycznych oraz powieści obyczajowych. Jej książki dwukrotnie doceniła Polska Sekcja IBBY, w 2007 roku za ?Inwazję wirusów?, w 2010 roku za ?Czynnik miłości?. Uwielbia podróże i być może dlatego akcję swojej najnowszej powieści umieściła w Egipcie, kraju, który dzięki swoim różnorodnym atrakcjom przyciąga turystów jak magnes.
Anastazja jest zafascynowana Damianem, jego niezależnością i niewątpliwą inteligencją. Gdy słyszy, że wybiera się on wraz z rodzicami do Egiptu, poddaje taki pomysł również swojej rodzinie. Co prawdy braciszek Cieszek jest jeszcze malutki, lecz na pewno ogromnie by się cieszył z tak wielkiej piaskownicy jaką jest plaża. Wczasy all inclusive jawią jako przepiękna bajka, jednak Anastazja czuje nieokreślony lęk, czy faktycznie będzie możliwość spotkać się z Damianem? Jeśli tak, czy będzie to faktycznie wyglądać jak przypadek?
Autorka zabiera nas w urokliwe miejsce z mnóstwem atrakcji, fantastyczne do wypoczynku. Jak zaaklimatyzują się w nim bohaterowie powieści?
Główne postacie to osoby młode, przed którymi, jak to się nieraz mówi ? całe życie. Wydawać by się mogło, że w takim wieku nie ma się wielkich problemów czy też złych doświadczeń. Jednak bohaterów tej powieści los nie oszczędzał, każdy z nich został przez niego w jakiś sposób pokaleczony. I jak samotni rozbitkowie spotykający się nagle na wyspie w ich mniemaniu bezludnej, tak i oni zostają zmuszeni do pewnej konfrontacji. I okaże, się, że walka z własnymi demonami może być zdecydowanie lżejsza, gdy znajdzie się ktoś, kto tak jak i my nie radzi sobie z codziennością. Którego ból jest tak samo wielki i uciążliwy. Autorka prawie jak rzecznik ludzi młodych wytyka dorosłym ich błędy, brak odpowiedzialności, pewną chęć manipulacji i wykorzystywania. Muszę przyznać, że Anna Łacina po raz kolejny udowodniła, że nie stroni od trudnych tematów i nie boi się podejmowania pewnego rodzaju wyzwań. To spora odwaga, stworzyć tak nietuzinkowych bohaterów, można stwierdzić trudnych, pełnych tajemnic, których jednak czytelnik momentalnie akceptuje z wszystkimi ich wadami i zaletami, zaczyna im kibicować i z wielkim zainteresowaniem śledzić ich poczynania,
Niech nie zwiedzie was (zresztą bardzo ładna) okładka, to nie jest ani romans ani bajka dla grzecznych dziewczynek. To powieść do bólu realna, naładowana paletą emocji, które wydaja się nie mieć końca. Życie jest pełne niespodzianek, niekoniecznie takich na jakie czekamy czy o jakich skrycie marzymy, bohaterowie powieści doświadczą tego aż za bardzo.
Ogromnym atutem tej powieści jest jej uniwersalność . Skierowana zarówno do dorosłych jak i młodszych czytelników porusza problemy ponadczasowe (przemoc, uzależnienia) jak i te najnowsze związane z elektroniką. Dlatego jeśli szukacie powieści niebanalnej, pełnej zawiłości losu i pierwszych wzruszeń to zdecydowanie polecam ?Niebo nad pustynią?.