Miasto umarłych

, we wła­snej du­szy usły­szał jej dźwięcz­ny szept: - Dla­cze­go mi się przy­glą­dasz? Wiesz o tym, że wiem wię­cej od cie­bie. Cóż, i tak wiesz dużo. To, że mnie sły­szysz, ozna­cza, że na­sze du­sze są spo­wi­no­wa­co­ne. Kto wie, może w prze­szło­ści ktoś od cie­bie i ktoś ode mnie po­łą­czy­li się ze sobą wię­za­mi mi­ło­ści i mał­żeń­stwa? - Czyż­byś była moją sio­strą? - za­py­tał. Cy­gan­ka uśmiech­nę­ła się, pa­trząc w jego stro­nę. - Chcesz, że­bym nią była? - Ni­g­dy nie mia­łem sio­stry - od­parł. - Je­steś tego pe­wien? Za­drżał. Fak­tycz­nie, prze­cież nie wie­dział. Tak samo jak nie miał po­ję­cia, skąd wziął się na tam­tym bez­lu­dziu i kim była jego mat­ka oraz oj­ciec. Dla­cze­go prze­żył? Po co zna­lazł go po­dróż­nik? - Same py­ta­nia, ani jed­nej od­po­wie­dzi? - znów usły­szał w gło­wie. Karcz­marz po­sta­wił przed go­ściem je­dze­nie, po czym znów skło­nił się w pas i od­szedł w swo­ją stro­nę. - Wi­dzisz: Bóg ma cel, każ­de ży­cie ma przed sobą ja­kiś cel, o któ­rym my, ma­lucz­cy, nic nie wie­my. Może two­im ce­lem Nie usły­szał, po­nie­waż ja­kiś wiel­ki chłop trą­cił go w bok ku­ła­kiem, a na­stęp­nie moc­no ści­snął za lewe ra­mię. - Ty, pa­ni­czyk, coś taki prze­stra­szo­ny? Pa­trzaj­cie, jaki miesz­czuch ner­wo­wy! - krzy­czał wiel­ko­lud w stro­nę swo­ich kom­pa­nów. - Nie je­stem ner­wo­wy - Krzysz­tof wy­ce­dził przez zęby, a na­stęp­nie po­wo­li wstał z ławy. Wiel­ko­lud oka­zał się o dwie gło­wy wyż­szy od nie­go i cięż­szy o ja­kieś trzy­dzie­ści ki­lo­gra­mów. Jego łapa była jak dwie Pod­ho­ro­dec­kie­go. Skok ad­re­na­li­ny wstrzą­snął Krzysz­to­fem, a jego ko­la­na za­czę­ły się trząść ni­czym ga­la­re­ta. - Ani chy­bi: pa­ni­czyk z mia­sta! - krzy­czał wiel­ko­lud, a inni ubra­ni po chłop­sku męż­czyź­ni wsta­wa­li zza ław. - Do je­zio­ra z nim! - ktoś krzy­czał. Krzysz­tof Pod­ho­ro­dec­ki ro­zej­rzał się wo­kół sie­bie. Ja­kieś dwa me­try za nim była ścia­na. Prze­kro­czył ławę i za­czął się wol­no co­fać. Kie­dy tam­ci to zo­ba­czy­li, sta­nę­li w pół­okrę­gu wo­kół nie­go. Ła­zarz po­czuł w gar­dle su­chość. - No już­ci, leć­że któ­ry po wi­dły, za­raz się z nim roz­pra­wi­my! - Pa­ni­czyk, kur­wa jego je­ba­na mać! Roz­piął kurt­kę i wy­szarp­nął pi­sto­let z ka­bu­ry pod pa­chą. Po­tęż­ny huk za­głu­szył chłop­skie krzy­ki. Jak tyl­ko od­bez­pie­czył visa, dwu­krot­nie wy­strze­lił w po­wa­łę, z któ­rej po­sy­pa­ły się drza­zgi. Chłop­stwo uci­chło, cof­nę­ło się, a Krzysz­tof in­ten­syw­niej po­czuł szum w uszach. Z pi­sto­le­tem w dło­ni ru­szył przed sie­bie. Prze­szedł mię­dzy męż­czy­zna­mi mie­lą­cy­mi w ustach prze­kleń­stwa. Idąc w kie­run­ku drzwi, roz­glą­dał się ukrad­kiem wo­kół w po­szu­ki­wa­niu Cy­gan­ki. Nie do­strzegł jej ni­g­dzie. Po wyj­ściu na dwór nie­mal zde­rzył się z Kost­kiem, któ­ry zbu­dził się za­alar­mo­wa­ny wy­strza­ła­mi i ru­szył przy­ja­cie­lo­wi na ra­tu­nek. Pięć mi­nut póź­niej wy­jeż­dża­li już ze wsi. Ko­stek był zły na Krzysz­to­fa, że ten dał się wcią­gnąć w awan­tu­rę z chło­pa­mi. - Co ci od­bi­ło, żeby tam strze­lać? - Chcie­li mnie po­bić. - Tak po pro­ tak za nic? - Wła­śnie. Ko­stek mach­nął zre­zy­gno­wa­ny ręką i zre­du­ko­wał bieg na dwój­kę. * Kon­stan­ty Ra­dzi­kow­ski miał tyl­ko jed­no ma­rze­nie. Zapraszamy do zakupu penej wersji Sprze­daż książ­ki w In­ter­ne­cie: Spis treści Miasto umarłych Część I Część II Część III Posłowie Posłowie II Przypisy Przypisy [<-1] Wal­de­mar Ły­siak, Sa­ty­no­wy ma­gik, War­sza­wa 2011, s. 123. [<-2] Gu­staw Her­ling-Gru­dziń­ski, Wę­dro­wiec cmen­tar­ny, po­sło­wiem opa­trzył Zdzi­sław Ku­del­ski, Kra­ków 2006, s. 33. [<-3] Krzysz­tof Ką­ko­lew­ski, ,,Jak pan żyje?" [w:] Ba­śnie udo­ku­men­to­wa­ne, War­sza­wa 1978, s. 226. [<-4] Ma­rek Hła­sko, Cmen­ta­rze, War­sza­wa 1985, s. 215. [<-5] To­masz ? Kem­pis, O na­śla­do­wa­niu Chry­stu­sa, roz­dział XVIII: O przy­kła­dach Oj­ców Świę­tych, wyd. 4, tłum. Ta­de­usz Ma­tu­sze­wic, War­sza­wa 1820, s. 52. [<-6] An­to­ine de Sa­int-Exu­péry, Zie­mia, pla­ne­ta lu­dzi, tłum. Wie­ra Bień­kow­ska i Zbi­gniew Bień­kow­ski, Kra­ków 1974, s. 151. [<-7] Ma­ria Ba­czyń­ska, Prze­wod­nik po cmen­ta­rzach lwow­skich, Ły­cza­kow­skim i Ja­now­skim, Lwów 1937, s. 3.