Miasta podwójne i wielokrotne w średniowiecznej Europie (twarda)

Opis produktu:

Średniowieczne miasto komunalne żyło własnym życiem. Podejmowało decyzje, działało, rozwijało się. Właśnie ze względu na dynamikę swego rozwoju było obdarzane przez władcę autonomią lub wręcz zakładane od zera. Ściągało osadników, gromadziło bogactwo, ożywiało gospodarkę kraju. Te silniejsze budowały i rozbudowywały obwarowania, tworzyły sieć dyplomatycznych powiązań, skrzętnie zabiegały o rozszerzenie swoich przywilejów. Choć w odróżnieniu od włoskiego pierwowzoru komuny po drugiej stronie Alp obejmowały tylko ściśle wyznaczoną część zespołu osadniczego, to on cały znajdował się w strefie ich bezpośrednich oddziaływań i był naturalnym celem ekspansji. Na jej drodze stały uprawnienia władcy, lokalnych panów gruntowych, czasem przebiegająca w najbliższym sąsiedztwie granica władztwa innego monarchy.
Każdy z nich mógł powołać do życia nowego uczestnika tej gry o władzę, wpływy i majątek: jeszcze jedno miasto komunalne w tym samym zespole osadniczym. Ten krok nie musiał być skierowany przeciw głównej gminie, zwanej odtąd zazwyczaj Starym Miastem. Lokator Nowego Miasta kierował się własnym interesem, nie staromiejskim. Cele lokacji mogły być bardzo różne, jak przyspieszenie rozwoju całej aglomeracji, rozwój konkretnej gałęzi rzemiosła, umocnienie swojej pozycji w danym ośrodku czy zabezpieczenie przyczółka mostowego. Zwykle różne intencje nakładały się na siebie, a dalszy rozwój lokowanej gminy wcale nie musiał przebiegać zgodnie z zamiarami jej założyciela - ona też żyła własnym życiem. Funkcjonowanie dwóch lub więcej miast w mieście tworzyło układ niestabilny, pełen napięć, ale zarazem niezwykle dynamiczny, który mógł przez stulecia determinować losy danej aglomeracji, a pośrednio oddziaływać znacznie szerzej.
Niniejsza książka jest pierwszą próbą opisania tego fenomenu