Metro 2034

Kolejny tom opisujący życie ludzi dwadzieścia lat po wybuchu wojny atomowej. Ratunek zapewniło im przebywanie w tym czasie w moskiewskim metrze, które posiadało specjalne zabezpieczenia na wypadek eksplozji bomb atomowych. Poza tym specjaliści rządowi postarali się, aby odnowiono zapasy żywności i leków. Jednakże obecne życie mieszkańców metra bardziej przypomina wegetację. Poszczególne stacje walczą ze sobą, z rzadka tylko współpracując. Brak jest szkół, książek i edukacji. Żywią się głównie grzybami, porostami i wieprzowiną. Na niektórych stacjach udaje się hodować warzywa. Książka opowiada o losach zaginionej karawany, która wyruszyła z jednej z odległych stacji i miała wrócić z nowym ładunkiem amunicji. Ten tom można przeczytać bez konieczności zapoznawania się z poprzednim. Opisuje odrębną historię. Od strony przedstawienia historii jest bardziej spójny niż „Metro 2033”. Jednak zarzuty mam podobne do wcześniejszego tomu. Niedopracowana, jeśli chodzi o prawdopodobieństwo historia. Trudno uwierzyć, że po dwudziestu latach długopis kulkowy będzie nadal pisał. A przecież ludzie żyjący obecnie w metrze nie mają fabryk. To, co im jest potrzebne przynoszą z powierzchni. To rodzi następne pytanie, dlaczego jeszcze nie zginęli od choroby popromiennej. Tych zagadek jest więcej, ale pozostawiam je do rozszyfrowania dociekliwym czytelnikom. Ponury klimat książki sprawia, że nie jest to wciągająca lektura.

Jeśli spodobała ci się pierwsza część to koniecznie trzeba przeczytać drugą. Nie skupia się ona na tym samym bohaterze ale "wessała" mnie całkowicie. ;)

Kolejną książka z uniwersum Metro, jest książka Metro 2034.

Co zmieniło się od mojej ostatniej wizyty w świecie post apokaliptycznej katastrofy od ostatniej części z cyklu? W sumie niewiele, poza tym, że to największy komplement. Autor nadal zalewa nas klimatem swojego uniwersum. W drugiej części cyklu Metro mam do czynienia z pewnym uspokojeniem prowadzonych akcji.

Dzięki takiemu zabiegowi możemy skupić się bardziej na zaprezentowanych nam historiach naszych kompanów podróży po Moskiewskim metrze. Poznajemy dokładnie losy postaci drugoplanowych, zaczynam rozumieć pewne powiązania i wynikające z nich zdarzenia.

Liczba wątków nie maleje w porównaniu do przedniej książki Metro 2033, natomiast teraz zajmujemy się rozwiązywaniem przedstawionych wcześniej problemu postaci i poznaniem ich historii pojawienia się w świecie po zagładzie nuklearnej.

Nasz bohater zyskuje nowe doświadczenia, poznaje nowe niebezpieczeństwa, walczy z nowymi zmutowanymi potworami i zaczyna rozumieć, że nie wszystkie z nich są do końca złe, że niektóre mają własną świadomość, jednak nie ma prostej metody na komunikację z nimi.

Poznajemy nowe grupy wpływów, nowe organizację przekonujmy się o ich prawdziwej sile.

Za dużo o fabule, bierzcie Metro 2034 do ręki i zaczynajcie swoją własną przygode w Moskiewskim metrze. Powodzenia!

"Metro 2034" to druga część powieści "Metro 2033", opowiadająca dzieje ludzkości po nuklearnej katastrofie. Tym razem akcja dzieje się rok później, po przeciwległej stronie moskiewskiego metra, na stacji Sewastopolskiej, walczącej o przetrwanie z nowymi formami życia. Gdy dostarczające amunicję karawany nagle giną bez wieści, trójka śmiałków podejmuje się misji wyjaśnienia sytuacji. Mamy tu więc schemat fabularny ogólnie podobny do tego z pierwszej części - nieznane zagrożenie, bohater, misja i próba realizacji tej misji polegająca głównie na żmudnym przedzieraniu się przez poszczególne stacje.
"Metro 2034" budzi we mnie mieszane odczucia. Z jednej strony mamy niepowtarzalny klimat metra, ale w porównaniu do pierwszej części autor przedstawił je zdecydowanie zbyt skąpo, jedynie jako tło wydarzeń; brakuje tu charakterystycznej tajemniczości czającej się w tunelach i na poszczególnych stacjach, mrok wcale nie wydaje się być już tak gęsty, a poczucie zagrożenia podczas wędrówki bohaterów przypomina bardziej nocną przeprawę przez las, niż przez śmiertelnie niebezpieczne metro. Dalej - akcja i fabuła. Przymykając oko na wspomnianą wcześniej schematyczność, ale mając na uwadze tak zwane lekkie pióro autora, "Metro 2034" jest dziełem ogólnie dobrym. Fakt, zaskoczenia i nagłych zwrotów akcji jest tu jak na lekarstwo, a sporą część powieści cechuje przewidywalność. Wszystko jakby zbyt szybko (i niepotrzebnie!) staje się zbyt jasne. W pewnych momentach można nawet odnieść wrażenie, że w metrze jest po prostu nudno (powiedzieć to samo o pierwszej części byłoby ciężkim grzechem).
Glukhovsky jednak broni się kreacją głównych bohaterów. Każdy z nich jest postacią dość klarowną i na swój sposób oryginalną. Ponadto autor tchnął w nich sporą dozę człowieczeństwa, pozwalając im zapomnieć o brutalnej przyziemności metra i zająć się wartościami ponadczasowymi, od wieków bliskimi człowiekowi i niejako definiującymi jego wyższość nad innymi gatunkami - literaturą, muzyką, filozofią, miłością.
I jeszcze język. Widać, że pisząc "Metro 2034" Glukhovsky był pisarzem dojrzalszym. Filozoficzne rozważania oraz wtrącone (szkoda, że tak rzadko) fragmenty pisanej przez Homera powieści czynią z "Metra 2034" coś więcej, niż tylko płytką historyjkę fantasy. Jednak po lekturze pierwszej części czytelnik w pełni zasłużenie ma prawo oczekiwać kontynuacji zdecydowanie ciekawszej i co najmniej równie wciągającej. Niestety oczekiwania te w dużej mierze zostają niespełnione. Tak jak pierwsza część niosła ze sobą spory bagaż emocji i w literacko pozytywny sposób pozostawiła czytelnika z wieloma pytaniami bez odpowiedzi, tak druga część, mniej emocjonalna, ale bardziej refleksyjna, pozostawia duży niedosyt i czyni magię metra zdecydowanie zbyt ulotną.

W porównaniu ze swoją poprzedniczką ta niestety wypada raczej kiepsko. Czego zresztą już nauczyło mnie doświadczenie, że im dalsze części tym gorzej, choć są i wyjątki. Mimo to wciąż czyta się świetnie. Trochę mniej tutaj akcji, czy tajemnicy, a za to dużo więcej psychologii. Autor więcej uwagi poświęca człowiekowi. Po zakończeniu sądzę, że pojawi się i kolejna część, oby tylko była nieco wyższych lotów, tych bliżej pierwszej części. To co najbardziej dało się odczuć to zdecydowanie mniej opisów samego metra, a i były one dużo mniej wciągające. Natomiast na duży plus zasługuje wydanie a i dużo lepsze umiejscowienie mapki, choć niestety była ona tym razem mniej przydatna.