Georgie, to kobieta sukcesu. Jest matką dwójki dzieci, szczęśliwą żoną i, wspaniale wypełniającą swoje obowiązki zawodowe, pracownicą. Neal, jej mąż, jest bardzo kochającym ją mężczyzną. Poświęca się dla niej i opiekuje się córeczkami, tylko po to, żeby Georgia mogła spełniać się zawodowo.
Gdy po dwudziestu latach małżeństwa planują, jak co roku, pojechać do rodziców Neala do Omaha w Nebrasce na Święta Bożego Narodzenia, Georgia ma szansę na stworzenie własnego serialu razem z Sethem, jej najlepszym przyjacielem.
Cierpliwość Neala wreszcie się kończy. Stawia Georgię w trudnej sytuacji, ponieważ każe jej wybrać. Georgia pochłonięta pracą wybiera swój nowy serial. Rozgoryczony Neal przestaje odbierać od niej telefony. Nagle błaha sytuacja stawia ich małżeństwo pod znakiem zapytania.
W książce autorka przybliża nam relacje Neala i Georgii w momencie, kiedy pierwszy raz się spotkali oraz pokazuje, jaką rolę w ich życiu odgrywa Seth - najlepszy przyjaciel i współpracownik Georgii. Pojawia się też tajemniczy żółty telefon, który potrafi zdziałać cuda i łączy kolorową przeszłość małżeństwa z ich nieciekawą teraźniejszością.
Mocną stroną książki jest jej fabuła. Niby pozornie prosta historia małżeństwa, w którym górę bierze praca, i w którym już po dwudziestu latach nie wszystko jest takie piękne, jak za czasów młodzieńczych, przepleciona jest świetnymi wątkami z żółtym telefonem, który łączy ludzi z przeszłością. Ten niebanalny pomysł autorki nadaje książce wyjątkowości i sprawia, że chce się ją czytać. Ciekawi czytelnika z każdą kolejną stroną.
Kolejnym plusem autorki i jej powieści jest umiejętność wzbudzenia w czytelniku burzy emocji. Raz jest to płacz, raz śmiech, a jeszcze innym razem - zażenowanie. Momentami nie rozumiałam decyzji głównej bohaterki. Nie wiem czym się kierowała przy wyborze między mężem i dziećmi a pracą, bo na pewno nie sercem...
Za mało natomiast autorka skupiła się na teraźniejszości bohaterów pierwszo, jak i drugoplanowych. Więcej czasu chciałabym na przykład spędzić w rodzinnym domu Georgii, w którym kryje się kopalnia uczuć i aż chce się więcej dowiedzieć na temat ich życia.
Strasznie irytująca jest też postać małej Noomi, córki Georgii, która po raz kolejny zamiast "cześć" mówiła "miau". Nawet Georgia, która dzwoniła do teściów do Nebraski nie mogła się z nią w ogóle porozumieć.
