Leon

Monsa Kallentofta znam już bardzo dobrze za sprawą cyklu o komisarz Malin Fors, którą swoją drogą bardzo lubię i cenię. Jeśli chodzi zaś o Markusa Luttemana, to jest to moje drugie z nim spotkanie dzięki Zackowi Herryemu. Sam Mons był dla mnie ciężki przy czytaniu pierwszej jego powieści. Potem po prostu pokochałam jego styl i wchłaniałam każdą kolejną część. Pisząc w duecie Kallentoft oraz Lutteman dają coś świeżego i żywszego, choć nadal specyficznego za sprawą tego pierwszego. Prawdą jest jednak to, że ja ich raczej dość nie będę miała. Chyba że się bardzo posypią w pomysłach, stylu czy współpracy, a bardzo bym tego nie chciała.

Zack Herry to młodziutki inspektor szwedzkiej policji kryminalnej. Jednak jak na osobę pracującą w tym zawodzie jego życie nie jest zbyt kryształowe. Ma problemy z narkotykami i to z dnia na dzień poważniejsze. Nadchodzi w końcu dzień, gdy zażywa je nawet w pracy. To co go prześladuje to dzieciństwo. Demony przeszłości nie dają mu spokoju, a on sam nie potrafi się z nimi uporać. Do tej pory praca nieznacznie mu pomagała, ale ostatnio nawet ona nie daje mu ukojenia. Jest zima, w Szwecji panują spore mrozy. Pewien mężczyzna podczas próby swojego drona dokonuje makabrycznego odkrycia. Na szczycie fabrycznego komina ktoś pozostawił okaleczone zwłoki dwunastoletniego chłopca. Wygląda to tak jakby nieznany sprawca urządzał polowanie na dzieci. Przewaga sprawcy - drapieżnika nad bezradnością ofiary w dwojakim tego słowa znaczeniu. Jak się okazuje jeśli sprawa nie zostanie szybko rozwiązana to nie trzeba będzie długo czekać aż dojdzie do kolejnego morderstwa. Sprawą zajmuję się sztokholmska jednostka do zadań specjalnych gdzie pracuje Zack. To on i jego koleżanka będą między innymi prowadzić to śledztwo. Herryemu jest jednak coraz trudniej się na nim skupić, a błędy mogą kosztować życie nie tylko kolejne dziecko...

Do pisania książek przez duety tudzież trio podchodzę z rezerwą. Po części dlatego, że nigdy nie wiem co może wyjść spod pióra różnych osób tworzących jedną historię - wyjdą wszelkie niespójności i słabe strony autorów, z drugiej może się okazać, że zostaniemy mile zaskoczeni. Dlatego rezerwa jest dobra, ale spróbować też warto. W końcu nikt nikomu książki na siłę nie każe czytać. Ja Kallentofta znam od strony genialnego pisarza, więc o tą część się nie bałam. Liczyłam, że połowiczny sukces będzie. Lutteman okazał się być godnym kompanem w pisaniu w parze. Dwa tomy za mną, z ręką na sercu piszę, że drugi lepszy, choć pierwszemu nie mam nic do zarzucenia. Czekam na kolejne, bo czuję że będzie jeszcze lepiej. No i ciekawi mnie, w którą stronę pójdzie Zack. Wybierze dobrą drogę czy wręcz przeciwnie i się stoczy...

Mons Kallentoft i Markus Lutteman stworzyli niezależną kontynuację chwalonego przez krytyków cyklu, którego inspiracją były mity greckie. "Leon", bo o tej powieści mowa, to niesamowicie wciągająca pozycja. Gratka dla fanów mrocznych zagadek i kryminałów.
Akcja dzieje się w Sztokholmie, w którym to grasuje istny potwór. Morderca, który dopuszcza się najgorszego z możliwych scenariuszy- pozbawia życia dzieci. Rozpoczynamy przygodę okrutną sceną, jaką jest odnalezienie bardzo okaleczonych zwłok dwunastoletniego chłopca, na szczycie komina fabrycznego. Morderca "bawi się" w drapieżnika. Poluje na swe ofiary, czerpie przyjemność i rozkosz ze swojej wyższości i siły, góruje nad dziećmi, które dla niego są tylko zdobyczą. Sztokholmska jednostka do zadań specjalnych ma za zadanie, jak najszybciej rozwiązać zagadkę. W przeciwnym razie, kolejne morderstwa na niewinnych dzieciach są tylko kwestią czasu. Zack Herry jest idealną osobą do poprowadzenia śledztwa. W końcu kilka miesięcy wcześniej zdobył sławę dzięki rozwiązaniu sprawy zabójstw azjatyckich imigrantek. Niestety Zack jest narkomanem, który nawet w pracy pogrąża się w swoim uzależnieniu. Wciąż jest prześladowany przez widma przeszłości- jego matkę, która nie była tak wspaniałą kobietą, jak postrzegał ją Zack.
"Leon" jest kontynuacją wcześniejszej powieści pod tytułem "Na imię mi Zack". Mamy tu do czynienia ze świetnie poprowadzoną drugą częścią. Motywy osobiste bohaterów są pociągnięte dalej, wątek mitów greckich, który ma być motywem przewodnim całej serii, również został tutaj wpleciony bezbłędnie. Przy czym jest to zupełnie inna sprawa kryminalna. Dzięki takiemu zabiegowi znamy postacie, które są przedstawione w powieści, możemy spodziewać się, jak zachowają się w pewnych sytuacjach, a przy tym czerpiemy przyjemność z rozwiązywania zagadki, która jest inna niż poprzednia.
Książka jest zdecydowanie wciągająca, bezprecedensowa i silna. Trzyma w napięciu aż do samego końca. Polecam fanom kryminałów, zagadek i przede wszystkim- lubiących serie książkowe. Tę serię będę z pewnością chciała przeczytać w całości. Sama książka jest w miękkiej oprawie, ma 337 stron. Okładkę polską zaprojektowała Izabella Marcinowska. Projekt rzuca się w oczy i stanowi spójną całość z książką.
Polecam każdemu, kto chce przeżyć fascynującą i trzymającą w napięciu przygodę.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

"Jeśli wystarczająco często karmi się człowieka okrucieństwem i nienawiścią, sam staje się zdolny do każdego okrucieństwa."

Ciekawie poprowadzony kryminał, w ciemnych i zimnych barwach, z mrocznymi tajemnicami i sekretami. Intrygujące podsuwanie tropów i wskazówek do rozwiązania okrutnej zbrodni na dwunastoletnim chłopcu. Wraz z głównymi bohaterami, inspektorami sztokholmskiej policji kryminalnej, analizujemy pojawiające się fakty, zaskakujące informacje, nie do końca dopowiedziane elementy, jednak minie sporo czasu zanim zaczniemy składać je w logiczną i prawdopodobną całość. Natychmiast dajemy porwać się wyjątkowo wartkiej akcji, wzburzonej fali snucia różnorodnych przypuszczeń i domysłów. Kluczowa postać powieści, Zach Herry, detektyw sekcji do zadań specjalnych, uzależniony od narkotyków, borykający się z demonami przeszłości, może nie wzbudza wielkiej sympatii czytelnika, momentami niebezpiecznie kieruje się w stronę złych nawyków i zgubnych nałogów, jednak został przekonująco i barwnie wykreowany.

Wiele się dzieje, śledztwo prowadzone jest z rozmachem, uderzają mocne sensacyjne brzmienia. Książkę czyta się płynnie i szybko, potrafi przykuć uwagę, atrakcyjnie zaangażować na kilka godzin. Ukazanie potwornych i patologicznych zachowań oprawców, dochodzących do głosu dzikich instynktów kierujących ku zwyrodniałym morderstwom, wściekłego krzywdzenia innych w imię dewiacyjnych przeświadczeń, balansowania na krawędzi obłędu i paranoi. Autorzy nadają pozytywnym postaciom przywary, ułomności i słabości, nie uciekają też przed ich uśmiercaniem. Nie zawsze dobro zdoła pokonać zło, a ich niejednoznaczne odcienie mieszają się między sobą, tworząc ciekawy melanż. Jak wiele wysiłku kosztować będzie rozwikłanie obarczonej intensywną presją czasu zagadki kryminalnej? Czy uda się za pomocą konstruowanych hipotez wyprzedzić poczynania porywacza, przerwać węzeł jego szaleńczych pomysłów, zapobiec przerażającym zamierzeniom, wyeliminować poczucie zagrożenia wśród mieszkańców Sztokholmu? I jeszcze ścisłe nawiązanie w powieści do współczesnych problemów społecznych Szwecji, szerszego spojrzenia na zagadnienie nasilającej się nielegalnej imigracji, stanu wdrożonego systemu opieki, zapewnienia podstawowych potrzeb, otoczenia pomocą prawną, zwłaszcza w kontekście dzieci.

...