Lekko Stronniczy Jeszcze więcej

Kto prześledził z uwagą wszystkie tysiąc odcinków youtubeowego podcastu "Lekko Stronniczy" (albo spędził chociaż kilka wieczorów na nadrabianiu zaległych epizodów programu Karola Paciorka i Włodka Markowicza), ten z pewnością będzie w siódmym niebie. Po blisko czteroletniej przygodzie i dobiciu do założonego tysiąca odcinków, przyszła pora na nowy etap w życiu dwójki prowadzących. Wygląda na to, że nie tylko widzom pożegnanie przyszło ciężko, ale i sami youtuberzy potrzebowali wyraźnego gestu na zakończenie tak długiego projektu. "Lekko Stronniczy - jeszcze wiecej" to zbiór naprzemiennie ułożonych esejów obydwu autorów przeplatany nagraniami z ich wspólnych rozmów. Fani znajdą tu smaczki na temat pracy na YouTubie, ale i poznają motywacje, przeszłość i prywatne hobby internetowych twórców. Chyba najciekawsze jest zakończenie, czyli tekst o Włodku napisany przez Karola i tekst na temat Karola popełniony przez Włodka. Co ciekawe, panowie umówili się, że przeczytają te fragmenty dopiero po wydaniu książki, więc nie nastąpiła tu żadna narzucona przez drugą stronę korekta. "LS - jeszcze więcej" to fajna, lekka pozycja, która pozwala nieco przedłużyć przygodę z ulubionymi youtuberami. Na szczęście już wiemy, że ich kariery wciąż toczą się w internecie i możemy śledzić ich twórczość, ale Włodka i Karola nigdy za wiele!

Odbieram rozmowę w tej książce jako posiadówę przy piwie. Spotykają się rówieśnicy i zaczynają rozmawiać o tym, co ich boli albo co ich szczególnie interesuje. To zwykła rozmowa barowa. Co się dzieje w internecie, jaka jest rola studiów w życiu młodego człowieka, dlaczego telewizja tak wkurza. Ponadto chłopcy dzielą się z nowo poznanym kumplem, jakim jest czytelnik, szczegółami z własnego życia i wydarzeniami, które poprowadziły już bardzo wysoko. W istocie, jak podkreślają, wydali książkę w wieku dwudziestu kilku lat ;) Myślę, że znajdą swoje grono oddanych fanów. Właśnie takich książek oczekują młodzi ludzie.

Moją największą obawą związaną z literackim projektem Karola i Włodka była możliwość, że wypadnie on tak miernie, jak według mnie wyszła pierwsza książka Niekrytego Krytyka (Zeznania Niektytego Krytyka). Owszem, zabawna i przyjemna, ale która w sumie nie wniosła nic nowego. Ot, zwyczajny zbiór felietonów. Rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Całość pochłonęłam w kilka godzin z przerwami na zebranie myśli, gdyż Lekko Stronniczy - jeszcze więcej nie jest zwyczajną książko-poradniko-spowiedzią autorów. Zawiera bardzo zawiłe przemyślenia obu prowadzących, które niezwykle często zmuszają do przynajmniej krótkiej chwili zastanowienia. Nie łudźcie się, że uda Wam się czytać książkę Karola i Włodka i jednocześnie zerkać na Trudne sprawy, wyłapywać pojedyncze słowa z jakiejś audycji radiowej na Esce (bo pewnie tego słuchacie) oraz odświeżać Facebooka co kilkanaście sekund (a nuż ktoś Cię gdzieś oznaczył). Oni jak zwykle chcą zagarnąć czytelnika na własność. Choćby na te kilka godzin lektury.

Już od pierwszych słów czułam się jak u siebie. Miałam wrażenie, jakbym była niejako w centrum wydarzeń lub przynajmniej stała z boku i obserwowała całą sytuację, gdyż nawet tutaj całość nastawiona jest na odbiorcę, a nie twórców. To Ty jesteś przedstawiany jako główny powód powstania projektu, to Tobie wszystko jest przekazywane, jakbyś był ich najlepszym przyjacielem i jakby oni powierzali Tobie swoje największe sekrety, porażki i nadzieje. Było to naprawdę niesamowite przeżycie, gdyż nigdy dotychczas nie otworzyli się tak w Lekko Stronniczym. Dzięki ich książce wyraźnie widać, że nie są to typowe śmieszki z internetów, ale pełnokrwiści ludzie, którzy myślą bardzo trzeźwo (od poniedziałku do piątku ;)) i mają naprawdę coś ważnego oraz, co bardziej istotne, interesującego do przekazania. Zastanawiam się, czy przez to, że się tak otworzyli przed czytelnikami, nie zacznie teraz panować powszechne przekonanie, że Lekko Stronniczy się zmieni. Wydaje mi się, że znaczna część odbiorców książki zacznie uważać, że skoro Karol i Włodek nie mają już niemal nic do ukrycia, to przestaną zmuszać się przez kamerą, jeżeli mają tego dnia akurat zły dzień. Myślę, że to bardzo złe podejście i mam ogromną nadzieję, że się jednak mylę.

Fragment recenzji ze strony endlessbooks.blogspot.com