Lekcje z pingwinem

Jeśli liczycie na fachową wiedzę na temat pingwinów, popartą danymi, statystykami i wieloletnimi obserwacjami, to srodze się zawiedziecie. Ta książka to spisane historie, które autor przez lata opowiadał dzieciom na dobranoc. Są autentyczne, często zabawne, a czasami pouczające. Przybliżają trudne lata siedemdziesiąte w Argentynie. Czasy gwałtownych zmian rządów, galopującej inflacji i niepewnego jutra. W tym wszystkim próbuje się odnaleźć młody Anglik, który postanowił zaznać przygody. I ponieważ jest odrobinę szalony nie waha się, gdy znajduje na plaży ledwie żywego pingwina uwalanego w ropie. Zabiera go ze sobą. Ta decyzja wpłynie na całe jego życie. Dowie się wiele o pingwinach, a jeszcze więcej o sobie. Dobrym przykładem wniosków i stylu autora jest poniższy cytat: ?Żeby naprawdę zrozumieć znaczenie przymiotnika towarzyski, trzeba zobaczyć pingwiny w ich środowisku naturalnym. Przy czym warto zaznaczyć, że angielskie szkoły z internatem (także te w Ameryce Południowej) prawdopodobnie stanowią lepsze odwzorowanie kolonii pingwinów niż większość znanych mi zbiorowości ludzkich?. Podsumowując, dość przyjemna książka, dobrze się ją czyta, a przy okazji przemyca trochę informacji o pingwinach magellańskich, które nie wiadomo kiedy utrwalają się w pamięci czytelnika. Zachęcam.

Fantastyczna książka do przeczytania w niedzielne popołudnie, prawdziwy brylant. Opowiada o tym jak to nauczyciel angielskiego ratuje pingwina w Argentynie, a następnie bierze go ze sobą do szkoły. Dodatkowo historia wydarzyła się na prawdę! Bardzo urocze!

"Lekcje z pingwinem" - początkowo traktowałam tę książkę jako ciekawostkę, zwyczajną małą opowieść. Nawet nie wiem kiedy okazało się, że dałam się porwać urokowi Juana Salvado, cudem wyratowanego pingwina, i pokochałam go podobnie jak autor książki.

Historia nadzwyczajna, a jednak prawdziwa. Lata 70. Ubiegłego stulecia, Argentyna, i młody Anglik, który pragnie podróżować tak bardzo, że osiedla się w Ameryce Południowej, zostając nauczycielem. Pewnego dnia podczas spaceru obserwuje tragiczny widok ? rzeź morskich stworzeń, umierających z powodu wycieku ropy. Wśród martwych ciał dostrzega pingwina, który jeszcze walczy o życie. Niewiele myśląc, pomaga mu wydostać się na ląd, a potem zabiera do pokoju hotelowego, by wyszorować z zabójczej ropy. Tak rodzi się niecodzienna przyjaźń pomiędzy zwierzęciem, które cudem uszło z życiem a młodzieńcem, który na swoje życie od teraz spojrzy na nowo.

Czytając o perypetiach Toma Mitchella, uczącego się codzienności w kraju owładniętym wewnętrznymi konfliktami i trudną sytuacją ekonomiczną, człowiek jednak czuje zazdrość: za tą niesamowitą przygodą, za poznaniem zupełnie innej kultury, za fantastycznymi uczniami i egzotycznym przyjacielem, zachowującym się zupełnie jak człowiek. Więź pomiędzy pingwinem a bohaterem jest jedyna w swoim rodzaju. Zwierzę pozwala także otworzyć się młodzieży, zamieszkującej akademik. Opiekowanie się pingwinem, karmienie go, wspólne pływanie ? to dla tych chłopców największy zaszczyt. Aż trudno uwierzyć, że taka historia mogła wydarzyć się naprawdę i trudno nie żałować, że nie przydarzyła się mnie :)

Książkę polecam oczywiście ? świetnie napisana historia, która chwyta za serce. Zabawna, choć momentami szczera do bólu i wyciskająca łzy. Mitchell między wierszami przemyca swoją opinię na temat zagrożenia dla środowiska, jakie niesie ze sobą współczesny człowiek. Udowadnia też, że ludzie i zwierzęta mogą żyć w symbiozie. Oby więcej podobnych książek.

Nawiasem dodam, że książka zawiera czarno-białe szkice, przedstawiające gwiazdę tej opowieści. Autor do dziś nie może przeżyć, że nie zachowały się żadne fotografie Juana, ale dzięki tej książce przesympatycznego pingwina może poznać każdy z nas.