Ku niebu

Paisley Donovan od śmierci siostry, jest stale kontrolowana przez nadopiekuńczych rodziców. Dziewczyna ma wadę serca i by nie stracić nic z życia, postanowiła zrealizować punkty z listy. Pragnie przeżyć życie w pełni, lecz niefortunny splot zdarzeń sprawia, że Paisley wpada do oceanu. Jagger Bateman ratują ją, a ten moment całkowicie ich odmienia. Młody student szkoły lotniczej i bibliotekarka, mają swoje sekrety i nawet uczucia, które ich połączą, nie ułatwią im odkrycia swojej duszy i demonów przeszłości.



?Ku niebu? to klasyczne New Adult i wielkim zaskoczeniem nie jest. Nie twierdze, że jest to złe, bo tak naprawdę uwielbiam tę serię, lecz nie zburzyła ona mojego świta. W książce zostało poruszonych wiele poważnych spraw, lecz w odbiorze nadal pozostaję lekko lekturą. Głównie z tego powodu już nie mogę doczekać się kolejnej odsłony serii ?Odważmy się kochać?.



Rebecca Yarros kreuję bohaterów złożonych i zaskakujących. Od pierwszych stron można ich polubić. Jagger to przystojny młody pilot, który ma wysokie poczucie odpowiedzialności. Jeśli chodzi o Paisley, to była ona dla mnie łamigłówką. Niby przewidywalna, a mimo to w kilku momentach nie rozumiałam jej motywów postępowania. Podoba mi się motyw szkoły lotniczej, który nie jest dominujący, lecz dodaję charakteru książce. Pojawiła się również nowa postać, która obiecująco rokuję na przyszłość.



Ogromny plus za podzieloną narrację. Zarówno Jagger jak i Paisley mają swoje sekrety. Czytelnik szybko je odkrywa, lecz sami bohaterowie nie ujawniają ich przed sobą. Wzmogło to napięcie i nieustannie wyczekiwałam momentu, kiedy postanowią otworzyć się przed sobą. Zaskoczeniem dla mnie było, że autorka umiejętnie ukryła kilka szczegółów, które ostatecznie dokonały prawdziwego przewrotu w tej historii.



Książkę czyta się w zawrotnym tępię. Liczne dialogi są dynamiczne i ciekawe, a akcja pędzi naprzód. Język jest prosty, lecz w kilku momentach, aż nazbyt kwiecisty. Było to odczuwalne w rozdziałach, w których to Jagger był narratorem. Trudno mi uwierzyć, że młody mężczyzna potrafiłby tak pięknie, niemal poetycko mówić o miłości i uczuciach. Jednak pomarzyć zawsze można, więc taki czuły Jagger zmiękczył mojej serce bardzo szybko i wiernie mu kibicowałam do ostatnich stron powieści. Choroba bohaterki została pokazana w dość pobieżny sposób i zabrakło mi tu szczegółów.



?Ku niebu? jest uroczą powieścią, która wzrusz i napawa optymizmem. Bohaterowie mają za sobą przeżycia, które złamałyby nie jednego człowiek, dlatego ich walka o marzenia i miłość jest tym bardziej kusząca. Mile spędzony czas gwarantowany, a całości dopełniają wybuch namiętności, które przyprawiają o szybsze bicie serca.



Polecam 4+/6

Z Rebbecą miałam już do czynienia. Jest drugą osobą spoza gatunku thrillera czyli mojego świata, która uwiodła mnie od pierwszych stron, pierwszej jej książki, która wpadła mi w ręce. Po pierwszej pozycji spodziewałam się lekkiego, ale odważniejszego młodzieżowego romansu - obniżyłam swoje oczekiwania do minimum. Jednak to co dostałam w moim serduchu jest do teraz. Do drugiej powieści usiadłam przekonana, że zanurzę się w niej z rozkoszą jaką czujemy wkładając rozgrzane od złotego piasku stopy do chłodnej wody oceanu.

Paisley ma zaledwie dwadzieścia jeden lat, ale jedyne o czym myśli to o ilości dni jakie jej zostało na tym świecie. Wychowywane pod kloszem przez rodziców, którzy boją się jej straty tak jak starszej córki nie chcą jej praktycznie na nic pozwolić. Nawet jej chłopak Will chroni ją przed wszystkim. Dziewczyna wydaje się tak na prawdę być tą sytuacją załamana bardziej niż wadą serca, która zagraża jej życiu. Walczy na przekór, a podjęcie decyzji o operacji ratującej jej życie zostawia sobie na ostatnią chwilę. Jednak w jej życiu dochodzi do zdarzenia, które zmienia te dni, które jest pewna, że jej pozostały. Dwudziestolatka tworzy własną listę rzeczy, które chce odhaczyć, zaliczyć i przeżyć. Do jednej z takich rzeczy należy wyjazd na plaże. To tam pijany chłopak wrzuca ją do wody, a Paisley zaczyna się topić. Na ratunek przybywa jej przystojny dwudziestotrzyletni chłopak. Od pierwszego oddechu, którym ratuje jej życie między nimi iskrzy choć oboje postanawiają zostać przyjaciółmi. Ona pragnie jego i tylko o nim myśli. Z nim spełnia następne pozycje z listy, ale ma przed nim tajemnicę - nie chce zdradzić się ze swoja chorobą, niepełnosprawnością, ograniczeniami. On nie wyobraża sobie bez niej życia, myśli, które do tej pory poświęcał nauce i helikopterom uciekają w stronę delikatnej i wydawało by się kruchej blondyneczki. Jego serce i dusza właśnie przy niej czuje się jak w domu. Jednak i on skrywa w swojej duszy mroczny sekret - rodzinę i swoją przeszłość.

Czy oboje odważą się szczerze porozmawiać? Czy Paisley faktycznie zostało tylko te kilkaset, kilkadziesiąt, a może kilkanaście dni życia? Na jak długo starczy jej sił by walczyć, przeciwstawiać się rodzicom i ukrywać się przed miłością?

Rebecca po raz drugi zabrała mnie na przejażdżkę emocjonalnym roller coasterem. Ponownie wywołała u mnie uśmiech, łzy i pewien rodzaj żalu. To właśnie ona umie pokazać, że nawet człowiek po przejściach, z wadami czy tajemnicami potrafi być człowiekiem, któremu warto zaufać. To właśnie ona swoim językiem i stylem pokazuje nam może nie do końca życiowe historie, ale jednak wciągające i wzruszające. Już wiem, że moje założenie o smętnym i słodkim romansiku dla młodych było błędne i to bardzo. To właśnie ona potrafi zabrać mnie w inny świat i za to jej dziękuję, a Was do zapoznania się właśnie z tą autorką i jej powieściami!