Krzyżowiec

"Każda katastrofa w historii ludzkości zdawała się mieć własny panteon bohaterów oraz nikczemnych dusz, których zalety i wady tym jaśniej było widać, im dotkliwszy nastawał kataklizm."

Dla miłośników bazujących na przemyślanych koncepcjach powieści historycznych, osadzonych w średniowiecznych czasach, wspartych sporą dawką grozy i fantasy, książka okaże się ciekawą przygodą czytelniczą. Już od pierwszego rozdziału czujemy jej niesamowity klimat, fantastycznie oddanego ducha epoki, przekonuje nas obrazowy i wciągający styl pisania. Zwracamy uwagę na płynność zdarzeń, zgrabne opisy, interesująco wplecione uszczegółowienia, umiejętne nawiązania do istotnych elementów religijnej, politycznej i społecznej sytuacji ówczesnych czasów. Powieść napisana z rozmachem, zapewnia kilka dni dobrego zaczytania. Najlepiej smakuje, kiedy w spokojnym rytmie delektujemy się nią, wymaga skupienia, ale jednocześnie nagradza cennymi źródłami do przemyśleń.

Jedenasty wiek, Krzyżowiec, Rycerz, złożył przysięgę, która przetrwała nawet jego śmierć. Po bezowocnym poszukiwaniu ukojenia w klasztornych murach, pragnie zatrzeć swe zatrważające grzechy i znaleźć oczyszczające odkupienie. W tym celu udaje się w długą, żmudną i ciernistą wędrówkę z Awinionu do Jerozolimy. Niebezpieczna samotna wędrówka obfituje w wypełnione przemocą intrygujące wydarzenia, bitwy i pojedynki. Napotyka różnorodnych ludzi, ale także niepokojące i nadprzyrodzone postaci. Przede wszystkim jednak, Rycerz toczy zaciekłą walkę z samym sobą. Kiedyś skoncentrowany tylko na gorączce bitew i smaku rozlewanej mieczem krwi, dziś napominany przez własne sumienie, próbuje porozumieć się ze sprzecznym obrazem siebie, ułożyć w całość poszarpane i wywołujące rozdarcie wspomnienia, oczyścić się z dawnych mocno ciążących na nim przewin i odstępstw.

Epidemia dżumy, zarazy pustoszącej europejskie miasta i wsie, czarna śmierć wywołująca przerażenie, podsycająca zabobony, odkrywająca słabości ludzkiej natury, obnażająca objawy zepsucia i gnicia duszy. Morderstwa, rabunki, nikczemności, wyzysk, okrucieństwo, a na tle tych korzeni zła ludzkiego rodu, jakże wymowne milczenie głównego bohatera. Przeniesienie ciężaru na jego pokutną wędrówkę, głód walki wciąż pchający go naprzód, jednak jakby już w dobrej sprawie, z potrzeby serca i w sprawiedliwej obronie. Czyżby nawet najstraszliwszą brzydotę i szpetotę można było napełnić szlachetnością i wspaniałomyślnością? Na ile da się skorygować odkształcenia wartości moralnych, upadek godności ludzkiej i zapomnienie o rycerskim honorze? Oryginalna i nieszablonowa propozycja czytelnicza, na którą warto zwrócić uwagę.

...

Już na początku muszę wyznać swoje winy, otóż kiedy zaczynałam czytać, książka jawiła mi się jako trudna, ale nie dlatego, że była ciężka pod względem fabuły. Ciężka dlatego, że nie zawiera ona w sobie prawie wcale dialogów. Później wraz z zagłębianiem się dalej w historię i przeżywaniem z głównym bohaterem jego przygód, zaczęłam podziwiać autora za wielki talent jaki trzeba posiadać aby stworzyć tak misternie dopracowane arcydzieło, a także sympatię do głównego bohatera.
Zaczynając jednak od początku, już od pierwszych stron poznajemy nieznanego Rycerza, który wyrusza w świat z klasztoru w którym do tej pory przebywał. Uznał on, że dotrze do Ziemi Świętej, do Grobu Chrystusowego, a tam odpuszczone zostaną mu wszystkie jego winy. Trzeba Wam wiedzieć, że nie jest to zwykły rycerz krzyżowy. Otóż to sam szkielet w zbroi, umarły już rycerz, którego dusza nie znalazła ukojenia, lecz jak najbardziej prawdziwy, taki którego może do końca zabić nie można, ale zranić już tak. I tak oto nasz Rycerz wyrusza w świat, gdzie na swojej drodze spotka wiele zła, wiele chorób, wioski wyniszczone zarazą i pochłonięte przez złego ducha. Rycerz otrzymuje po pewnym incydencie swojego wiernego towarzysza drogi ? Kasztanka. Ten będzie z nim długo, obaj o siebie dbają i zawiązuje się między nimi nić sympatii. Rycerz chciałby po drodze czynić dobro, czasem się mu to nawet udaje, lecz w niektórych momentach ukazuje się jego zła i zepsuta natura, która pracuje niestety na jego zgubę a nie na zbawienie.
Jak myślicie, czy Rycerz zdoła odkupić swoje winy?
Jakie przygody czekają krzyżowca na jego drodze?
W kilku słowach rzecz ujmując, książka jest niezwykła i naprawdę potrafi wciągnąć. Czyta się co prawda trochę dłużej niż taką pełną dialogów, ale za to jak ona rozwija naszą wyobraźnię i jak na nas oddziałuje. Arcydzieło to mało powiedziane na temat tego co udało się stworzyć autorowi. Jedyne co mi pozostaje, to pozazdrościć talentu, oraz wyobraźni. Uwierzcie, kiedy wędrować będziecie z Rycerzem, to będziecie czuli się jakbyście szli wraz z nim, ramię w ramię odwiedzać będziecie wioski i miasta i przeżywać to samo co on, wręcz poczujecie zapach śmierci która zabrała tak wiele osób, odczujecie niepokój w stoczonych bitwach, a zdarzą się też momenty w których uronicie kilka łez.
Komu polecam książkę? Zdecydowanie wszystkim, którzy potrafią zagłębić się w powieści bez pamięci i przenieść się w niezwykłe miejsca razem z bohaterami.
Polecamy, zespół dobrerecenzje