Kropki

Kropki to w gruncie rzeczy kameralna opowieść o tym, jak dojrzewa współczesny człowiek i co go kształtuje. Taki zbiór tematów i spostrzeżeń to wielka praca. Można pomyśleć, czytając książkę Markiewicza, że niektóre, choć przecież bardzo ważne, potraktowane zostały skrótowo. Ale na tym właśnie chyba polega zamysł tej publikacji: muśnięcie sprawy daje przyczynek do przeanalizowania tematu na własny sposób, z pomocą narzędzi, które poddaje nam osobiste doświadczenie i spojrzenie na świat.

Nie jest to książka epokowa, ale na pewno zarys obrazu współczesnego pokolenia 20-, 30-latków.
Napisane z inteligencją i humorem, choć przecież niepozbawione cierpkości Kropki to typowo wakacyjna lektura, po którą można sięgać w wolnej chwili, czytać poszczególne rozdziały jak fragment biografii czy felieton, który pozwoli odnieść się do własnego życia.

Połącz kropki, a zrozumiesz sens życia

Nie znałam Lekko Stronniczego, nie znałam Włodka Markowicza. Nie widziałam filmu ?Kropki?. Kiedy książka pod tym samym tytułem pojawiła się u mnie, spodziewałam się przystępnej, zabawnej lektury, skierowanej głównie do młodych ludzi. Co poza rozrywką może mieć do przekazania światu youtuber? Przypuszczałam, że książka nie będzie traktowała o niczym, co zapamiętałabym na dłużej. Całkowicie się pomyliłam.

Włodek Markowicz, 27-latek urodzony na Ukrainie, jest myślicielem, wrażliwcem, poszukującym człowiekiem. O swoich spostrzeżeniach na temat ludzi, sensu, relacji z innymi, a także o własnych przekonaniach na temat tego, jak jednocześnie być prawdziwym altruistą i zdrowym egoistą, opowiedział w sposób zmieniający pryzmat, przez który patrzymy na wszystko wokół. Niektóre przemyślenia Markowicza tak mocno kodują się w umyśle, że nieświadomie człowiek zaczyna ich używać, gdy analogiczne sytuacje do opisanych w książce przytrafiają się w życiu czytelnika. Przesłanie Markowicza nie jest jednak uniwersalne, co potwierdza on sam, twierdząc, że każdy mierzy ludzi swoją miarą i że on zwraca się jedynie do sobie podobnych. Świat trzeba postrzegać na zbliżonym poziomie emocjonalnym, by rozmyślania, którymi dzieli się autor, były zrozumiałe i wciągające.

Książka Włodka Markowicza jest interesująca nie tylko na poziomie literackim; jest wyjątkowa, bo posiada soundtrack! Kompilacja tych dwóch artystycznych światów ? słowa i muzyki, jest szczególna, bowiem autor przygotował zestaw utworów, które towarzyszyły mu w czasie pisania. Dzięki temu podkład muzyczny jest niesamowicie trafny, uzupełnia tekst, tworzy nastrojową atmosferę. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że odbiór książki bez tej muzyki zubaża to czytelnicze doświadczenie.

Mankamentem ?Kropek? jest forma zwracania się autora do czytelników, opierająca się na stwierdzeniach ?robisz?, ?jesteś?, ?nie wiesz? . Momentami może irytować ten nazbyt jednoznaczny ton wydanych przez Włodka Markowicza opinii, niewykluczone, że czytelnik poczuje, że niektóre fragmenty nie są skierowane do niego, co oddala od książki. Niemniej jednak Włodkowicz przypomina i przekonuje, że pytania o to, kim jesteśmy, w co wierzymy, jak być dobrym i szczęśliwym człowiekiem nie są zarezerwowane jedynie dla nastolatków oraz filozofów. Jeśli, niezależnie od wieku, nadal posiadasz chęć otwierania umysłu, potrafisz robić szczerą autoanalizę i jesteś gotowy, być może, na nowe, ożywcze spojrzenie na własne życie, na pewno docenisz ?Kropki?.

Włodek Markowicz ?KROPKI?.
Na 302. stronach znaleźć można zbiór ? złotych myśli?, porad czy przemyśleń sam nie wiem, czego? Mądrości życiowe, dzielenie się przemyśleniami, pouczenia, drogowskazy. Za całą recenzje może posłużyć jedno zdanie wyjęte z książki:, ?Kim jesteś, aby mówić innym jak mają żyć?
Książka być może znajdzie amatorów wśród czytelników, którzy wolą czytać cudze ?dobre rady? albo, co inni mają do powiedzenia w sprawach trudnych do nazwania, czyli o niczym.
Książkę przeczytałem dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak Literanova.
Zdzisław Ruszkowski.

Ja znalazłem i pobrałem stąd. SUPER! ;) ...

Moje zdanie o książkach pisanych przez blogerów raczej nie jest pozytywne. Traktuje je jako zaczerniacze papieru i sposób celebrytów na zarobienie na chlebek z masełkiem. I tutaj właściwie nie powinno być żadnego ale. Ale jednak jest. Na książkę Włodka Markowicza czekałam z niecierpliwością od kiedy widziałam go w 20m2 Łukasza i dowiedziałam się, że książka powstaje. Wyobraźcie więc sobie moją radość, gdy Wydawnictwo Znak Literanova zaproponowało mi ją do recenzji. Po przeczytaniu książki jednak nie bardzo wiem jak ją skomentować.
To bez wątpienia dobra książka, bardzo głęboka. Nie jest to jednak w żadnym razie poradnik pozytywnego myślenia w stylu ?Włodek pokaże Ci co zrobić żebyś był szczęśliwy tak jak on?. Nie nie. Autor jest bezlitosny dla swojego czytelnika. Wskazuje mu drogę myślenia nie oszczędzając go i wytykając błędy, które popełnia każdy. Pokazuje mu, że nie jest idealny, że wobec ogromu wszechświata i tak nic nie znaczy. Jest przy tym nad wyraz skromny, pokazuje tylko swoje subiektywne opinie i spojrzenie na świat. Na samym początku książki Włodek pisze, że praca nad nią powinna być dla niego pewną formą terapii i na końcu przyznaje, że faktycznie tak było. Zmiana, która w nim zaszła jest zresztą widoczna gołym okiem. To już nie jest śmieszek z Lekko Stronniczych, ale dojrzały człowiek z ukształtowanym światopoglądem i własnym zdaniem na każdy temat. W książce pokazuje swój bunt, cierpienie i tok myślenia, który doprowadził go do przemiany. Czytając tę książkę warto się nad nią dobrze zastanowić i nie traktować autora jak kolejnego Paulo Coelho. Chociaż miejscami książka taka się właśnie wydaje, jest zbyt uduchowiona i patetycznie stara się przekazać uniwersalne prawdy o życiu. Myślę jednak, że każdy wyciągnie z niej coś innego i na każdym zrobi inne wrażenie. Najlepszą recenzją tej książki byłoby po prostu zachęcenie do przeczytania i przemyślenia jej samemu. Tak więc zapraszam i polecam obejrzeć też filmy Włodka, bo pomagają one zrozumieć, co autor chce nam przekazać i wyjaśniają chociażby sens tytułowych ?kropek?.

Nie wiedziałam , czego się spodziewać po tej książce. Bardzo lubię twórczość Włodka Markowicza wiec nie do końca byłam zmieszana , ale zaciekawiona co może nam on zaoferować. Wspomnę od razu , że poprzedniej jego książki nie czytałam. Chyba widząc tą książkę na półce w księgarni bym po nią nie sięgnęła i nie kupiła jej z własnej woli. Chociaż okładka powaliła na kolana i pięknie prezentuje się na mojej biblioteczce.

Trzeba powiedzieć od razu , że autor piszę bardzo chaotycznie i nie można się wgryź w książkę. Mi osobiście pomogły filmiki na youtube w końcu zrozumieć co autor chciał tak naprawdę nam przekazać i przed czym w pewnym stopniu nas ostrzega albo zachęca.

Książka naprawdę jedna z fajniejszych chociaż nie dla każdego. Myślę , że osoby przed 18-20 rokiem życia mogą do końca nie zrozumieć o czym autor mówi w swojej książce.