Krasnoludy

Niektórym świetnie wychodzi pisanie opowiadań i powieści. Innym udaje się wyrysować komiks wszech czasów. Niestety, nie tym razem. Odniosłam wrażenie, że autorzy świetnie się bawili tworząc swoje dzieło, piwo lało się strumieniami, a żart gonił anegdotę. Lecz gdy przenieśli pomysły na papier to po prostu uszło z nich życie, niczym powietrze z przekłutego balonika. Szkoda. Treść taka sobie. Ot, młodzi żacy popili, ze szkoły ich wyrzucili, a teraz się szwendają. Autorzy chcieli, żeby było zabawnie, więc mrugania okiem do czytelnika jest co niemiara. Na tyle dużo, że bohaterowie ze sobą nie rozmawiają, oni się przerzucają gagami. Męczące. Kreska? Zagmatwana. Jest w każdym obrazku tyle szczegółów, że ciężko wypatrzeć głównego bohatera. Podsumowując, nie ma sensu chwytać się za to dzieło.

Opis robi nadzieje! Znając Pilipiuka będzie kupa śmiechu, sporo kłopotów i dużo zamieszania. Kto nie odczuł czasem ochoty bumelanctwa, zwykle kończy się to na przeleżeniu porannych zajęć w łóżku, jednak w świecie gdzie to krasnoludy idą na studia konsekwencje mogą być całkiem epickie. Kombinatoryka i brakoróbstwo jest miłe sercu każdego studenta dlatego z ze zniecierpliwieniem oczekuję "Krasnoludów"