Kolory tamtego lata

Wydawać by się mogło, że ta książka unosi się ponad realną codzienność. Przekazuje czytelnikowi swoją lekkość, powabność oraz zmysłowość i porywa go na przyjazne płaszczyzny, które oplecione są pragnieniem, miłością, szczęściem. Ta zupełnie swobodna historia emanuje spokojem, łagodnością, optymizmem. Przelewa na czytelnika ogrom piękna, które można dostrzec w miejscach, w przedmiotach, w człowieku. Tą historią można zachwycić się na wiele sposobów. Nie kryje ona w sobie wygórowanej ambicji, jednak opowiada o największych ludzkich potrzebach. Jej tematem jest miłość, która w swym rozkwicie daje wysoko cenione i upragnione szczęście.
Eliana jest Amerykanką, która zakochała się we Włochu. Jej świat na jakiś czas zamienił się w bajkę, która miała trwać wiecznie. Ślub, dziecko, emigracja. Zaraz potem rzeczywistość. Już nic nie było tak jak dawniej. Włoskie realia i wymagania względem kobiety zupełnie różniły się od tego, w czym ona się wychowywała. Mąż wciąż przebywał poza domem i nie stronił od kolejnych kochanek. Do tego ciężko chore dziecko i nieustanny strach o jego życie. Została jej tylko pasja. Malowanie obrazów. To zajęcie dawało jej przestrzeń, spełnienie, margines, który pozwalał jej zachować cząstkę siebie. Aż pewnego dnia pojawia się inny mężczyzna. Budzą się w niej emocje, które latami były uśpione. Świat nabiera nowego znaczenia. Czy można w jednym życiu zostać dwa razy Kopciuszkiem?
Powieść pisana jest w bardzo kobiecym tonie. Wiele w niej delikatności, ale też mocy i uporu. Tłem są włoskie krajobrazy, wydarzenia, tradycje. Dodatkiem jest sztuka, malarstwo, niezwykła duchowość. Autor nie stroni od wyrażania piękna, które otacza człowieka. Dodatkowo treść wzbogacona jest o włoskie cytaty, które są odwieczną skarbnicą wiedzy. To wszystko pozwala na relaks, na unoszenie się wśród zachwycającej codzienności, która pobudza wszelkie zmysły.
Historia trąci odrobinę banałem i trywialnością. Jest prościutka, pozbawiona pazura, momentami monotonna i usypiająca. Zdarzyła się jednak naprawdę. Dzieli się swoją walką, pragnieniem, potrzebą bycia z kimś blisko. Polecam tę książkę, jako plaster na obolałe serce. Czytając tę lekturę można oddać się marzeniom i pragnieniom. Można się przebudzić z szarego snu i nasycić się barwami oraz ciepłem wspaniałego lata.
„O losie kobiety decyduje miłość, na jaką się godzi.”

Książka fantastyczna, niemal idealna na nasze tegoroczne, niezbyt słoneczne lato. Sprawia, że czytelni, strona po stronie, przenosi się w cudownym, ciepły świat Włoch, oczywiście jak przystało na porządną historię miłosną, z uczuciem niemożliwym dopełnienia  Choć wszystko to może brzmieć tandetnie i wydawać się motywem przewodnim powielanym już wielokrotnie, , książka, jak przystało na Evansa, jest świetna, przyjemnie napisana i nienachlanie wciągająca, aż do ostatniej strony.