Kochanie, zabiłam nasze koty (twarda)

Nazwisko Masłowskiej wciąż budzi spore emocje wśród czytelników i krytyków mimo że od jej debiutu mija już trzynaście lat. Od publikacji jej pierwszej powieści pt "Wojna polsko-ruska pod flagą białoczerwoną" trwa nieustanny spór pomiędzy zwolennikami a przeciwnikami twórczości Masłowskiej. Jedni wychwalają nowatorski styl, wnikliwą obserwację świata, nowoczesny język, z kolei inni krytykują agresywną wymowę utworów, propagowanie brzydoty, a nawet brak zwartej fabuły. Myślę jednak, że wielu z tych krytykantów zmieni zdanie po przeczytaniu tej najnowszej powieści Doroty Masłowskiej. Już od pierwszych słów książki wyczuwa się pewną zmianę stylu, do którego przyzwyczaiła czytelników. Jest on "delikatniejszy" niż dotychczas. Masłowska porzuca obrazoburczy opis, choć nie rezygnuje z cynizmu, głębokiej ironii i dystansu. Jej postacie nadal dziwią, nie są charakterologicznie spójne, ale to specjalny zabieg, który kieruje uwagę czytelnika na kondycję współczesnego człowieka. Kondycję moralną, psychiczną i fizyczną. Masłowska sprawdza jak rozwój cywilizacji wpłynął na człowieka - kim jest człowiek XXI wieku ? Autorka wspaniale przeplata ze sobą rzeczywistość i oniryczne wizje, dzięki czemu to co nie dopowiedziane w fabule, staje się jaśniejsze dla czytelnika. Przeniesienie fabuły do Nowego Jorku daje złudne poczucie, że tematy poruszone w powieści nie dotyczą nas, co pozwala łatwiej przyjąć trudną i przykrą ocenę Masłowskiej. Dopiero po jakimś czasie uświadamiamy sobie, że szerokość geograficzna nic tu nie zmienia, problemy są takie same i po naszej stronie oceanu. Uważam tę powieść za najlepszą z dotychczasowych Doroty Masłowskiej. Czyta się lekko i przyjemnie, a potem odbija się myślami i refleksjami. Nic dziwnego, że sama autorka mówi, iż jest to najlepiej przemyślana jej książka. Zazdroszczę jej zdolności tak wnikliwej obserwacji świata i umiejętności dokonania literackiej charakterystyki. Lecz nawet czytanie rezultatów tych zabiegów jest bardzo wzbogacające.