Tak jak wspominałam od razu po skończeniu części pierwszej, a później drugiej zabrałam się za ostatnią, trzecią część przygód rodziny O`Dwayer i ich przyjaciół. Podobnie jak na początku opisywania części drugiej Zaklęty w cień przed przeczytaniem tego postu zapoznajcie się z poniższym postem Siły Ciemności, gdyż w nim umieszczony jest ogólny zarys historii i przede wszystkim aspekty techniczne odnoszące się do całej historii. Nie chciałabym was męczyć swoimi odczuciami odnośnie powtarzalności podobnych pozycji autorki, gdyż o tym już pisałam i nic w tym aspekcie się nie zmieniło.
W tym opisie skupię się przede wszystkim na treści i lekkim podsumowaniu całej serii. W tej części prym wiedzie Branna O`Dwayer i ją mogę uznać za tą główną bohaterkę. Oczywiście reszta bohaterów, których poznaliśmy wcześniej są nieodłącznymi elementami całej historii, więc jeżeli ktoś z was ma ulubieńca to może dalej śledzić jego losy. Branna posiada z tej trójki najwięcej magii i to ona przez wiele lat zajmowała się uzdrawianiem, robieniem balsamów i eliksirów. Jest piękną, mądrą i dobrą kobietą której brakuje tylko miłości. Zakochana w młodości w najlepszym przyjacielu brata, teraz z tą miłością walczy. Kiedyś rozdzieleni przez przysięgi i przepowiednie przechodzące z pokolenia na pokolenie teraz muszą się zjednoczyć by razem pokonać wroga. Tylko jak wytłumaczyć sercu, że nie wolno mu kochać danej osoby. Jak walczyć z narastającym pożądaniem, które nie może być zaspokojone.
Podobnie czuje się Finbar Burke, który jest przykładem niewinnej osoby cierpiącej przez cudze winy. Przez znamię, które pojawiło się u niego pewnej nocy nieodwracalnie został połączony z siłami ciemności. Zawód miłosny i przede wszystkim nie możność bycia razem, sprawiła iż opuszcza on rodzinne strony i podróżuje po świecie, by znaleźć sposobność na usunięcie znaku i wypełnienie pustki, jaka pojawiła się w jego sercu po odrzuceniu Branny.
Tej dwójce przyjdzie razem pracować, w imię wyższego celu. A będzie im ciężko, gdyż żadne z nich nie zapomniało o łączącym ich uczuciu, a rozłąka wcale nie osłabiła tej miłości, a raczej ją wzmocniła.
Po przeczytaniu pierwszej części byłam ją oczarowana, druga już była taka sobie, a przeczytanie trzech części pod rząd sprawiło, że ta trzecia nie wywarła na mnie jakiegoś większego wrażenia. Główna potyczka, która budowana była przez trzy tomy bardzo szybko się rozwiązała. Według mnie to chyba najsłabsza z części. Mimo że wszystko się wyjaśnia, to gdzieś w podświadomości chciało by się krzyknąć że to stanowczo za mało. Czemu tak łatwo i tak prosto. Nawet napięcie między tym dwojgiem postaci było tak sobie ukazane. Czuję duży niedosyt, albo to po prostu już lekkie znudzenie. Dlatego też moja ocena tej części to tylko pięć punktów, natomiast gdybym miała ocenić całą serię to pokusiłabym się o tych punktów 6.
Czy polecam wam po nią sięgać? Będzie same musiały zdecydować, gdyż mam mieszane uczucia po niej. Na pewno jest lekka, prosta i klimatyczna. Jednego jestem jednak pewna, że następnym razem nie będę czytała całej serii za jednym razem. Może stąd tak niska ocena. Ja już się z nią żegnam i raczej już do niej nie powrócę. Do zobaczenia następnym razem....
książka 
