KARTOTEKA. KARTOTEKA ROZRZUCONA

Teatr absurdu w wykonaniu Tadeusza Różewicza jest fenomenalny. Zanim zagłębiłam się w jego twórczość, myślałam, że pisał on tylko nostalgiczne wiersze o kryzysie wiary i negowanie wartości. Na szczęście się pomyliłam. Tadeusz Różewicz w Kartoteke przedstawia postawę leżącą, ukazuje bierność człowieka o wielu imionamch. Bohater jest Każdym, to antybohater. Tadeusz Różewicz świetnie przedstawił jego mieszkanie, przez które przechodzi ulica i spotyka ludzi, z którymi Bohater nie potrafi nawiązać stałego kontaktu. Myślę, że ten dramat może dotyczyć obecnej sytuacji wśród nas. Nie potrafimy tworzyć więzi z człowiekiem, ponieważ dobro innego człowieka jest dla nas mniej ważne niż nasze własne. Ciągle stawiamy siebie na pierwszym miejscu. Jesteśmy osobami leżącymi, nie robimy nic, aby zmienić coś w naszym życiu i w świecie. Poddajemy się temu, co nas otacza, z czasem staje się to uciążliwe i ogranicza nasze możliwości. Jestem zdania, że każdy z nas powinien przeczytać Kartotekę, ponieważ nakłania czytelnika do refleksji. Wprowadza pewne zmiany w myśleniu. Groteska oraz absurd obecny w tym dramacie, wywołują uśmiech, gdyż to co Tadeusz Różewicz zawarł w swoim dramacie jest nieprawdopodobne. Mężczyzna jest psem albo Młody Mężczyzna wpadajcie po pieniądze na podróż dla teściowej, który pomylił mieszkania. Każdy z nas może utożsamia się z bohaterami Kartoteki. Zagłębiając się w ten dramat można naprawdę odkryć liczne przesłania utworu, a nawet odnaleźć konteksty biograficzne z życia Różewicza. Kartoteke polecam każdemu, jest bardzo ciekawa, a zarazem zaskakująca. Dla miłośników prowokacji językowej w tekstach literackich jest idealna. Po tej lekturze zmieniłam zdanie o Tadeuszu Różewicza. Zbyt pochopnie oceniłam jego twórczość, co było błędem.