Jesień cudów

To trudna książka o specyficznej i niełatwej tematyce. Gdy Bóg objawia się ludziom, materializuje się na ziemi, albo przemawia przez dziecko to zazwyczaj rodzi sceptycyzm, niedowierzanie a nawet wrogość. Sława, pielgrzymki wiernych, tłum reporterów, liczne badania to właśnie wiąże się z namacalną boskością. Takie doświadczenia dotykają młodziutkiej Faith. Wszyscy chcą ją zobaczyć, porozmawiać z nią, chociażby dotknąć. Ludzie kierują ku niej prośby, błagania, modlitwy. Matka stara się ratować dzieciństwo córki, ale jak się okazuje nie jest to łatwe. Nie każdy jest w stanie przyjąć Boga na ziemi. Inni natomiast chcą to wydarzenie zachować tylko dla siebie. Jak autorka poradziła sobie z tak niezwykłą tematyką? Czy jest w stanie przyciągnąć czytelnika w tak tajemniczy, mistyczny i religijny świat? Czy ta historia wyjaśnia objawienie i jego istotę?
Książka napisana jest w bardzo interesujący sposób. Fabuła ciągnie za sznureczki nie jedną emocję, zagadkę, przemianę. Po raz kolejny chce się czytać i czytać kolejne strony, by dotrzeć do punktu, który ujawni prawdę, odsłoni kulisy tak niesamowitej historii. Wszelkie zmagania bohaterów z tym co realne i z tym co niewytłumaczalne czytelnik przyjmuje z ogromną powagą i skupieniem. Książka wzrusza, sprawia że serce szybciej bije i stale pogłębia pragnienie dotarcia do happy end, który kojarzy się z uczciwością, poprawnością i sprawiedliwością. Łza, strach, bezradność i ból przeplatają się z poświęceniem, potrzebą bliskości i miłością.
Mała dziewczynka po rozwodzie rodziców zaczyna rozmawiać z wyimaginowaną przyjaciółką, która okazuje się być Bogiem, Bogiem-Kobietą. Przerażona matka zaprowadza dziecko do psychologa oczekując najgorszego. Brak diagnozy pogłębiają kolejne wydarzenia, które są określane mianem cud. Dziewczynka ratuje swoją babcię z rąk śmierci, leczy chłopca chorego na AIDS a sama obdarzona jest bolesnymi stygmatami. Księża, media, lekarze, sąd. Wszyscy starają się rozwiązać tę zagadkę. Dodatkowo ojciec chce odebrać matce córkę. Rozpoczyna się proces o sprawowanie opieki nad dzieckiem. Czytelnik jest świadkiem bolesnej i bezkompromisowej walki gdzie dorośli zapominają o tym kto jest w ich niepełnej już rodzinie najważniejszy.
Nie mogę odebrać autorce rewelacyjnego warsztatu pisarskiego. Ostatnie kilkaset stron czytałam wciąż i wszędzie. Moja twarz zmieniała barwy od przerażonej bladości po czerwone zbulwersowanie. Jednak tematyka objawienia nie jest czymś co by mnie mogło zafascynować. Religia to według mnie bardzo delikatny grunt. Uważam też, że Jodi Picoult nie poradziła sobie z tym kontrowersyjnym zagadnieniem. Wiele w tym pustki a samo zakończenie jest jak dla mnie niesatysfakcjonujące i niezrozumiałe. Książka wciąż zostaje zagadką i mogę powiedzieć, że „wiem, że nic nie wiem” a tego nie lubię.
Książkę polecam ze względu na szeroką gamę emocji i zawarte w niej wartości. Tutaj odnajdujemy traumę zdrady, rozwodu i opuszczenia. Tutaj można wręcz naocznie dostrzec, że miłość to szansa na spełnienie i bezpieczne życie.

Jakiś czas temu nabrałam ochotę na zrecenzowanie książek, które przeczytałam przed założeniem bloga. Co prawda nie było tego zbyt wiele, jednak to właśnie one sprawiły, że moja przygoda z czytaniem rozwinęła się na dobre i mogę być tu teraz z Wami. Wydaje mi się, że pozostaną one ze mną już zawsze i choć nie wszystkie z nich mnie zachwyciły, to uważam je za te pierwsze. Aż jestem ciekawa, czy pamiętam je tak dobrze, jak miało to miejsce przez kilku laty.

"Jesień cudów" przedstawia nam historię kobiety, która wiedziecie szczęśliwe życie u boku kochającego męża i córki. Mariah nigdy by się nie spodziewała, że z dnia na dzień dowie się o zdradzie swojego partnera i będzie musiała rozpocząć wszystko od nowa. Głównej bohaterce dość trudno jest się pozbierać po wydarzeniach, które doprowadziły do rozpadu jej związku. Oliwy do ognia dolewa sytuacja, w której samotna matka zauważa dziwne zachowania swojej pociechy. Faith zaczyna bowiem prowadzić konwersacje z wyimaginowaną przyjaciółką i wykazuje tajemnicze zdolności uzdrowicielskie. Niespodziewanie na jej ciele zaczynają pojawiać się również stygmaty, które wywrócą ich życie do góry nogami, a o prywatności będą mogły tylko pomarzyć. Jak zakończą się losy Maiah i Fith? Czy Colinowi uda się pozbawić swoją byłą żonę praw do opieki nad ich córką? Jak rolę odgrywa w tym wszystkim prezenter telewizyjny, Ian Fletcher?

Przez kilka ostatnich miesięcy nie byłam pewna czuć, które pozostały we mnie po przeczytaniu tej książki. Co prawda bardzo mi się ona podobała, jednak była szczerze przerażona zachowaniami ludzi, którzy raz po raz pojawiali się w życiu głównej bohaterki. Przedmiotowe traktowanie siedmioletniego dziecka, jako własności ludu było ponad moje siły i myślałam, że nie wytrzymam kilku kolejnych stron. Ze wszelkich sił starałam się zrozumieć postępowanie ludzi, którzy tak licznie gromadzili się pod domem Mariah i pragnęli aby jej córeczka uzdrowiła ich bliskich. Każdy z nich pragnął dostąpić błogosławieństwa z rąk Faith, jednak czy musieli oni ukazywać swoje uczucia w tak drastyczny sposób? Czy głównym bohaterkom nie wystarczyły ataki, których nieustannie doświadczały ze strony osób, które oskarżały je o głoszenie rzeczy nieprawdziwych? Dlaczego nikt nie próbował się odnaleźć w ich sytuacji?

Powieść Jodi Picoult czytało się bardzo przyjemnie, choć już nie tak szybko, jak inne pozycje tej autorki. Stosunkowo ostrożnie podchodzę do książek, które w jakikolwiek sposób poruszają temat religii. W przypadku tej powieści nie miała ona aż takiego znaczenia, ponieważ pojawiło się w niej wiele innych problemów i to właśnie one zdominowały temat wiodący tego utworu. Bardzo się z tego powodu cieszę i mimo, że uważam "Jesień cudów" za jedną ze słabszych pozycji amerykańskiej autorki, to jestem w stu procentach pewna, że w niedalekiej przyszłości powrócę do tej historii i na nowo przeżyje wzloty i upadki jej bohaterów. Zachęcam do tego również osoby, którym przypadła do gustu twórczość Jodi Picoult. Nie polecałabym ją jednak osobom, które dopiero zaczynają przygodę z pisanymi przez nią książkami. Szkoda byłoby bowiem, gdybyście już na samym początku się do nich zniechęcili...