Hinduska miłość (twarda)

Miałam naprawdę duże oczekiwania wobec tej książki, bowiem wszystko, co inne jest interesujące dla mnie. Do tego z okładki bije „wielka miłość, światowy skandal i fascynujący orient”. Z tej trójki tak w 100 % zgodziłabym się tylko ze światowym skandalem, nad resztą bym polemizowała, co zresztą zaraz uczynię. Zacznijmy od tego, ze nie sposób zrozumieć treści książki bez znajomości panującej ówcześnie mody i polityki w Indiach. Wszystko to jest bardzo zręcznie opisane w książce. Nie nudzi w żadnym słowie jedynie ciekawi. Niezliczone bogactwo często rodzi dziwaczne kaprysy i upodobania. Czy ktokolwiek z Was wpadł bowiem na pomysł by urządzić ślub dla swoich ulubionych psów a do tego jeszcze urządzić wesele o jakim może jedynie pomarzyć większość młodych par ? Nie? W takim razie wybierzcie się do Indii, tam nie ma rzeczy niemożliwości i wszystko można kupić, nawet miłość. Pewnie myślicie, że miłości nie da się kupić i moim zdaniem macie racje, ale inaczej tego nazwać nie można. Historia opowiada o młodej hiszpańskiej tancerce, którą zauważył pewien maharadża. Dalej wszystko przebiega bajkowo. Hiszpanka imieniem Anita mieszka w najlepszych apartamentach Paryża, nosi suknie od najwybitniejszych projektantów, jada w najmodniejszych restauracjach. Oprócz tego wszystkiego pobiera lekcje muzyki, sportu, dobrych manier etc. Jednak wszystko robi za aprobatą swojego opiekuna tudzież pana. Maharadża tworzy Anitę jako kobietę wedle swoich upodobań. W takim wypadku trudno nie pokochać, chociaż dla mnie to raczej satysfakcja z własnego dzieła ze strony Anity zaś może być to oczarowanie i wdzięczność za wyrwanie z biedy. Książka o tym, że wielkie bogactwo wcale nie oznacza wielkiego szczęścia, a już na pewno nie wiecznego szczęścia. Na dłuższą metę może wkraść się samotność, wstyd, zdrada, poczucie winy, a niekiedy nawet i nienawiść do samego siebie. Pisarz nadaje również zupełnie innego znaczenia słowu „orient”. Feerii barw nie znajdziecie wśród kwiatów, przypraw czy też odcieniach zachodzącego słońca, ale w klejnotach, na których brak Anita nigdy nie mogła narzekać. Klejnoty otaczały ją wszędzie i w każdej postaci. Nie znajdziecie opisu prostego życia czy najbardziej prozaicznych czynności. We wszystkim wyręczała ją prawdziwa armia służących, były ich tam, bowiem setki (naprawdę!). Myślicie sobie: „Jak można mieć tyle służby?!”. Można... Jeśli mieszka się w Indiach, gdzie panuje podział na kasty a to oznacza, że do każdego zadania musi być oddzielny człowiek. Powieść ku memu wielkiemu rozczarowaniu prawie w ogóle nie „pachnie”. Szkoda, bo właśnie zapach jest dla mnie fundamentem orientu. Mimowolnie jednak dowiadujemy się dużo o kulturze i zwyczajach tamtejszej ludności, co zawsze jest na plus. Książkę czyta się niesamowicie szybko, łaknąć kolejnych szczegółów tej fascynującej opowieści. „Javier Moro wspaniale opowiada historie, dzięki czemu Anita Delgado i Jagatjit Singh nie są postaciami z bajki, ale żywymi ludźmi z wadami i zaletami, których nie powinno się oceniać według współczesnych standardów moralności.” * Jagatjit Signt (vel. Maharadża), czyli mąż Anity oraz władca Kapurthali to mężczyzna przystojny, obyty w wielkim świecie, doskonale wykształcony, znający biegle kilka języków, sprawiedliwy i dobroduszny książę swoich poddanych. Pomimo tych wszyscy cech to mężczyzna słaby wobec swoich zachcianek, do których dąży pomimo wszystko i przeciw wszystkim. O głównej bohaterce przychodzi mi się wypowiedzieć o wiele trudniej. Nie miała łatwego dzieciństwa, w kobiecość wkroczyła usłaną różami ścieżką, ale nie jestem w stanie powiedzieć na ile to w niej było, a na ile jest wytworem oczekiwań maharadży. Zdecydowanie widać, że pisał to mężczyzna. W niektórych momentach brakowało mi większego wniknięcia w emocje Anity, choć cała powieść na tym absolutnie nie ubolewa to po prostu moja kobieca ciekawość. Anita jest pogodną, twardą i w pewnych momentach dobroduszną księżną szybko przyzwyczajoną do bogactwa, które otaczało ją. Autentyczności całej historii dodają zamieszone zdjęcia, dobitnie potwierdzają, że wszystko może się zdarzyć, nie ma żadnych ograniczeń na tym świecie. Jeśli chodzi o wspomniany wcześniej skandal pozwólcie, że przemilczę. Nie chciałabym Wam odbierać radości czytania, która jest gwarantowana. Z tyłu okładki jest napisane, że prawa do sfilmowania powieści kupiła sama Penelope Cruz. Książka a przede wszystkim sama historia ma ogromny potencjał na zapierający
dech w piersiach i przejmujący film. Więc czekam na to z niecierpliwością, a teraz podsumowując:
„Ta historia ma wszystko, czego szukamy w bajkach. A na dodatek jest prawdziwa.”*
Polecam!

*cytaty zaczerpnięte z tyłu okładki

Kolejna książka zakupiona z promocji która wywarła na mnie dość ciekawe wrażenie. Nie przepadam za bardzo długimi opisami przyrody, otoczenia i ludzi i w przypadku jej musiałam długo czekać aby załapać chęci. Pierwsza połowa książki strasznie mi się dłużyła a brak akcji jeszcze bardziej sprzyjał temu wrażeniu. Miałam momenty, kiedy chciałam po prostu ją odłożyć i więcej do niej nie zaglądać. Ciągnęła się niesamowicie.

Zmuszałam się tylko dlatego, że jest to historia opisana na faktach autentycznych. I tak naprawdę nie wiem kiedy z niechęci zaczęła mnie ona wciągać. Ta szczegółowo opisana kultura w pewnym momencie pochłonęła mnie bez reszty. Dalsza część książki zleciała mi już bardzo szybko. Ten inny świat, sam w sobie miał dużo z bajki i gdybym nie wiedziała że jest to prawdziwa historia, to w życiu bym w nią nie uwierzyła. Ten świat był tak niepodobny do tego naszego, tak smutnego i ponurego.

Czasami jednak mając wszystko pod dostatkiem brakuje nam bratniej duszy i doskwiera nam samotność. Zważywszy, że świat w którym przyszło nam żyć jest tak różny od tego, co do tej pory było znane. Egzotyka wschodu kusi, a zarazem jest tak inna od cywilizacji zachodu. To dwie tak różne kultury w których przyjdzie mieszkać naszej głównej bohaterce. Anita Delgado, młodziutka Hiszpanka którą sprzedają rodzice indyjskiemu radży. Trafia do obcego kraju bez znajomości języka. Poznaje nową kulturę, tak różną od tej która była jej znana do tej pory. Uświadamia sobie jak mało znaczące jest tam życie kobiety, której jedynym zadaniem jest rodzenie męskich potomków nie tylko władcy, ale i mężowi. Poznaje tradycję ludu w którym przyszło jej żyć i powoli z dnia na dzień się z nimi utożsamia. Nie jest to łatwe, gdyż brak jej wsparcia ze strony rodziny księcia, jak i jej rodaków brytyjskich.

Dzięki tak szczegółowym opisom poznać możemy także zderzenie kultur od strony politycznej, która jest jednym z tematów przewodnich. Z jednej strony zwierzchnictwo Brytyjczyków i narzucanie swej woli, a z drugiej tradycje i religie wschodu, które nie mają ze sobą nic wspólnego. Żadna ze stron nie rozumie drugiej i z konieczności muszą się tolerować. A nie przychodzi im to łatwo.

Plusem tej książki są elementy historyczne, które pozwalają lepiej zrozumieć tamte wydarzenia. Ale akcji tutaj się na pewno nie doszukamy, a romans jaki ostatnio króluje w literaturze też jest tylko namiastką. To według mnie trochę monotonnie podany ciąg następujących po sobie zdarzeń. I o ile tematyka zapowiadała się na fajną i ciekawą, to wykonanie już mnie nie urzekło. Drugi raz do niej na pewno nie zajrzę. Ciekawa okładka, to za mało aby mogła przykuć uwagę czytelnika na dłużej. Wydaje mi się że ten styl pisania nie powinien skierowany być w kierunku kobiet. Mimo wszystko zabrakło mi w nim akcji i głębszych relacji między bohaterami.

Książka skierowana jest przede wszystkim do osób, które lubią klimaty indyjskie i rozległe opisy kultur i tradycji. Na mnie osobiście nie wywarła szokującego wrażenia i raczej szybko o niej zapomnę. Według mojej skali oceniania przyznałabym jej tylko sześć punktów. Nie polecę wam nic podobnego, gdyż jeszcze takowej nie przeczytałam.