Dziewczyny z Solidarności (twarda)

Kobiety, który pokonały system

?Dziewczyny z Solidarności? to zapis rozmów Anny Herbich z kobietami mocno zaangażowanymi w antykomunistyczną działalność w okresie PRL. Ówczesne władze nazywały je ?cholernymi babami z Solidarności?, ponieważ były niezwykle skutecznymi i niezłomnymi aktywistkami. Ich rola w walce o demokrację jest dziś marginalizowana, a czasami wręcz zupełnie pomijana. Książka Anny Herbich stanowi próbę nadania ich działalności zasłużonego rozgłosu.

Choć od czasu transformacji ustrojowej minęło już wiele lat, to ludzie, którzy udzielali się w opozycji, nadal żyją tamtymi wydarzeniami. To nieuniknione, bo tamte doświadczenia nieodwracalnie ich naznaczyły. Szczególnie dotkliwie odczuły to kobiety, które musiały poświęcić całe swoje prywatne życie, żeby walczyć z systemem. Wiele z nich dokonało najwyższych wyrzeczeń ? rozpadły się ich rodziny, straciły dzieci, partnerów, nie miały kontaktu z najbliższymi. Rezygnowały z osobistych marzeń, celów, dobrze rokujących karier, a także ze zwykłej normalności i bezpieczeństwa, po to, by działać. Bardzo często zaznawały jakiejś formy więziennej rzeczywistości, upokorzeń, znęcania fizycznego i psychicznego. Mimo emocjonalnego cierpienia były odważne, silne, niestrudzone, odporne na ból i zastraszenie. To, co dodatkowe łączy te kobiety, to podbudowa moralna wyniesiona z domów rodzinnych. W większości bohaterki książki pochodziły z rodzin, w których o polskość walczono od pokoleń, rodzice i dziadkowie walczyli w AK, a ci, którzy mieszkali na kresach, pielęgnowali swoje polskie korzenie. Dla rozmówczyń Anny Herbich walka o wolną ojczyznę nie była kwestią wyboru a efektem głęboko zakorzenionego poczucia, że tak właśnie należy postępować.

Sportretowane kobiety są nadzwyczaj skromne, nie szukają poklasku dla swojego bohaterstwa. Nie chcą tylko, aby ich poświęcenie zostało zmarnowane. Chociaż walka o wolność i okres przemian ustrojowych są podobnie wspominane przez bohaterki, to jednak każda z nich posiada indywidualną perspektywę i własne spojrzenie na tamte wydarzenia. Kobiety te pochodziły z różnorodnych środowisk, pełniły rozmaite funkcje w Solidarności, miały odmienne doświadczenia i przemyślenia, dzięki czemu w ?Dziewczynach z Solidarności? pojawiły się odrębne stanowiska wobec tej samej prawdy historycznej. Wiele z tych cichych bohaterek wciąż odczuwa gorycz, że upadek komunizmu w Polsce nie został w pełni wykorzystany, że można było wyciągnąć więcej korzyści dla kraju z tej transformacji. Zbrodnie komunistów nie zostały rozliczone, dziś nierzadko prowadzą oni dostatnie życie, otrzymują wysokie emerytury i są odznaczani przez kolejne władze, a autentycznie wartościowi ludzie wciąż pozostają anonimowi, niedocenieni i pozbawieni pomocy państwa.

?Dziewczyny z Solidarności? to książka bardzo ważna i potrzebna. Zbyt szybko zapomnieliśmy o tym, czym jest władza totalitarna i jak bezwzględnie działa wobec opozycjonistów. Trzeba przypominać o tym, że utrata wolności to nie tylko hasło z minionej epoki. A przede wszystkim warto poznać kobiety, które udowodniły, że ?słaba płeć? to pusty frazes. Serdecznie polecam.

Dziewczyny z Solidarności, Prawdziwe historie to książka, po którą bez wątpienia warto sięgnąć. Choć jest niezwykle smutnym, czasem przerażającym, a na pewno poruszającym reportażem to zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Historie kilku kobiet, które wykonywały swoje role w czasie komunizmu najlepiej jak potrafiły. Dzielnie i odważnie broniły swoich rodzin, kraju i na końcu siebie. Stawiały czoła zagrożeniu, pozwalały się torturować, a wciąż w ich myślach pozostawało większe dobro. Historie prawdziwych bohaterek, które warto znać!

Bardzo gorąco polecam tę książkę! Myślę, że każdy kto ma choćby drobne pojęcie o historii naszego kraju, powinien po nią sięgnąć. To naprawdę bardzo ważny i wartościowy tytuł, który opisuje losy kilku kobiet związanych blisko z Solidarnością. Okazuje się, że to nie tylko mężczyźni, szczególnie ci mężczyźni znani z gazet i radia, mieli ogromny wpływ na zmianę ustroju w Polsce. To kobiety, często bite i torturowane, walczyły z nimi o wolny kraj ramię w ramię. Wyjątkowy reportaż, po który naprawdę warto sięgnąć.

"Dziewczyny z Solidarności" to już druga książka Anny Herbich poruszająca losy bohaterskich kobiet, żyjących w bardzo wymagających realiach. To książka ważna choćby ze względu naprawdę historyczną i marginalizowanie roli kobiet - a one przecież były, są i będą, a w wielu przypadkach to właśnie kobiety stały się motorem pewnych decyzji i zmian. Książka opowiada zarówno o Paniach z pierwszych stron gazet, jak również takich, które na kartach historii zapisały się mniej wyraźnie. Książka to moim zdaniem pozycja szczególnie ciekawa dla młodych ludzi, którzy czasy komuny znają głównie z niejasnych opowieści i wspomnień rodziców i dziadków. Napisana prosto i przejrzyście, każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie.

Myśląc o Solidarności od razu przychodzą nam o głowy nazwiska ludzi tamtych czasów: Wałęsa, Borusewicz, Michnik. Oglądamy zdjęcia, z narad, strajków, wielkich akcji. Nie wiemy, że za nimi wszystkimi stały rzesze kobiet, cichych bohaterek, o których jakoś tak cicho, czasami ktoś wspomni nazwisko, ale z żadnym konkretnym wydarzeniem powiązać nie potrafi.

Książka Anny Herbich przybliża nam sylwetki kilku kobiet, które musiały pogodzić codzienne obowiązki z walką o wolną ojczyznę. Z dziećmi w wózkach przewoziły nielegalne ulotki, pomiędzy dbaniem o dom i zaopatrzeniem w podstawowe produkty a prasowaniem mężowych koszul organizowały drukarnie i rozdzielały zagraniczne "dary".

Historie przedstawione w książce są dość podobne, a jednak z zaciekawieniem czyta się każdą z nich. Rzeczowy język, barwne opisy, niekiedy komiczne, częściej jednak smutne, wciągają i nie pozwalają się oderwać aż do ostatniego rozdziału.

Historia Polski jest trudna i piękna zarazem, pełna pięknych zrywów społecznych, bohaterów którzy bardzo często ryzykowali własnym życiem aby Polska mogła być wolna i bezpieczna. Jednak jest wiele nieznanych tak zwanych małych bohaterów bez których ci więksi nie mogli by zdziałać tak wielkich czynów. Właśnie takie są bohaterki książki Anny Herbich, każda z tych kobiet opowiada swoje własne przeżycia, każda z nich stanęła przed wyborem walka o wolność czy ciche przyzwolenie na działanie komuny.
Dzięki książce poznajemy życie tych kobiet oraz ich rodzin. Dowiadujemy się też w jakich okolicznościach zetknęły się najmocniej z walką władzy z obywatelami. Poznajemy ich przeszłość, poznajemy ideały jakimi się kierowały, co dawało im siłę w najtrudniejszych chwilach.

Sama książka jest według mnie bardzo ważna zwłaszcza dla młodych ludzi dla których komuna to tylko niejasne wspomnienie rodziców i dziadków. Napisana prosto i przejrzyście, każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie.

Czytałam dwie poprzednie książki tej autorki, przeczytałam również i tę. Wspaniała seria. O jej sile decyduje przede wszystkim to, że jest to zbiór wspomnień bohaterek ? o których pewnie bardzo wielu z nas nie słyszało. Mówi się, że historię piszą zwycięzcy. Jeśli tak, to pozycje pani Herbich oddają hołd bohaterkom zapomnianym, przemilczanym, a przecież jakże istotnym.