Dziennik łowcy przygód. eXtremalne Borneo

Nie zraziłam się informacją z okładki, że rodzicom wstęp wzbroniony i wraz z moim młodym słuchaczem zagłębiłam się w lekturę. Ze zdziwieniem muszę przyznać, że było warto. Spodziewałam się książki w stylu Neli, a otrzymałam męską wersję podróżowania. I to taką zwyczajną. Wyprawę na jaką można wyruszyć, jeśli wystarczy nam determinacji by wyszukać takie bilety, poszperać w internecie i dowiedzieć się, co chcemy zobaczyć na Borneo. Pamiętnik wart przeczytania. Co prawda nie do końca wierzę w brak kooperacji rodzica podczas powstawania wspomnień, lecz zespół autorski postarał się, by książka miała naturalny, zachęcający do lektury język. Zdjęcia dołączone do treści, rysunki dodają kolorytu. Zabrakło jedynie mapy świata, aby umiejscowić Borneo, a mapy wyspy obrazujące pokonaną trasę mogłyby być bardziej realistyczne. Poza tym nie ma się do czego przyczepić. Polecam.

Szymon pisze w bardzo fajny sposób. Czytając tę książkę mamy wrażenie jakbyśmy naprawdę słuchali opowiadań takiego chłopaka, jakby stał on przed nami i mówił co za przygody przeżył w dżungli ;) W tekście czasem natrafimy na takie zwroty z języka potocznego i młodzieżowego przez co czyta się tę książkę jeszcze ciekawiej i przez co młody czytelnik z pewnością szybko odnajdzie się w opisach tej wyprawy ;) Cóż jeszcze mogę dodać. Wiecie już, że jestem ogromną fanką Neli małej reporterki, ale nie będę porównywać Wam tych dwóch osób i ich książek. Oboje mają swój styl pisania, oboje robią to nieco inaczej. Mam wrażenie, że książka Szymona jest przeznaczona dla nieco starszych czytelników niż te Neli. Ale o tym musicie przekonać się już sami :) Mi wyprawa na Borneo bardzo się podobała i jeśli tylko nasz mały podróżnik postanowi opisać kolejną wyprawę to ja bez wątpienia z przyjemnością sięgnę po książkę.