Dżentelmeni PRL-u

Każdy z bohaterów opisywanych przez Emilię Padoł doczekał się już albo własnej biografii, albo zestawu obiegowych anegdot, albo autobiografii czy zestawu wspomnień. Nie należy się więc po tej książce spodziewać odkryć i rewelacji, informacji nie znanych szerszemu gronu odbiorców. Emilia Padoł jednak tą książką uzupełnia "Damy PRL-u" i ma szansę dotrzeć do masowej publiczności skondensowaną wersją anegdotycznych życiorysów. Pisze w tej książce i o Marku Hłasce, i o Leopoldzie Tyrmandzie (jako przedstawicielach literatury), o Stanisławie Mikulskim, Jerzym Zelniku, Janie Nowickim, Zbigniewie Cybulskim, Leonie Niemczyku, Danielu Olbrychskim i Andrzeju Łapickim jako o przedstawicielach filmu, na widok których paniom mocniej biły serca. Proponuje lekką i rozrywkową publikację: nie sili się ani na naukowy ton, ani na szczegółowe biografie. Teksty z "Dżentelmenów PRL-u" przypominają raczej internetowe artykuły - mają za zadanie przyciągać odbiorców i zapewnić im nieco śmiechu, przy okazji przybliżając poszczególne sylwetki - ale nie wymagają wysiłku poznawczego. W związku z tym "Dżentelmenów PRL-u" dobrze będzie się czytać każdemu, kto do tej pory nie zagłębiał się przesadnie w życiorysy sław minionej epoki. Książka jest zgrabnie napisana i pełna ciekawostek - to powinno wystarczyć masowej publiczności.