Dwie głowy i jedna noga (twarda)

Co tu dużo mówić? Jaka jest Chmielewska, wie każdy, kto choć raz zetknął się z jej prozą.Jest więc charakterystyczny dla niej humor i sarkazm, fantastycznie nakreślona główna bohaterka - narratorka (uwielbiam jej dystans do siebie i świata), zagadka kryminalna z wątkiem miłosnym w tle i sprawny język.Bohaterka, którą pisarka wyposaża w elementy własnej biografii, trafia zbiegiem okoliczności w sam środek kryminalnej afery, a każda kolejna jej odsłona wywołuje absurdalne następstwa. Mamy więc dwie głowy, w tym jedną w bagażniku, i jedną unieruchomioną nogę. Mamy mężczyznę życia, niewidzianego od 20 lat, paskudną "flądrę" odpowiedzialną za jego utratę i gamoniowatego "natchnionego" "detektywa-amatora" w tle, którego mania zbierania "haków" staje się przyczyną wszelkich komplikacji sensacyjnej natury. Jak w większości powieści Chmielewskiej, zakończenie nie będzie zaskakujące, bo szczęśliwe, ale sama zagadka odsłania się etapami, więc napięcie zostaje utrzymane. Zresztą, nie oszukujmy się - Chmielewską czytamy dla zabawy, nie napięcia; dla śmiechu, nie dramatyzmu; dla humoru, a nie samej zagadki. Czytamy, bo to sensacja nie bardzo sensacyjna i kryminał nie całkiem kryminalny: całą "czarną stronę" historii zawsze rozkłada na łopatki humor, humor i jeszcze raz humor. I to za niego właśnie kochamy jej powieści! :-)