Droga Cienia (twarda)

Wartka narracja, ciekawa intryga, zabawne dialogi, lecz niechlujne tłumaczenie, któremu zabrakło redakcyjnych poprawek. Przykłady tylko z jednej strony: ? Szkapa była zacnym koniem, ale był z niej żaden rumak i równie często musiał ją prowadzić, jak na niej jeździł? ?O ile rezydencje stały jedna obok drugiej, o tyle posiadłości były dość rozległe?. Niestaranność językowa jest dużym minusem, ponieważ autor zakłada, że odbiorcą powieści będzie młody czytelnik, który powinien kształcić swój język, a nie go zaśmiecać. Historia opowiedziana w książce jest niebanalna, relacje międzyludzkie jakie opisuje, są realistyczne. Towarzyszymy Merkuriuszowi, dziesięcioletniemu sierocie wychowującemu się na ulicy, w jego usiłowaniach wyrwania się z patologicznego środowiska. Nie jest to bynajmniej łatwa droga, ponieważ za patrona wybrał sobie siepacza. Aby udowodnić, że nadaje się na jego ucznia, będzie musiał się pozbyć swojego prześladowcy a jednocześnie przywódcy grupy ulicznych złodziejaszków. Jak potoczą się jego losy? Czym jest kakari? Czy uczeń przerośnie talentem mistrza? Na te wszystkie pytania odpowie lektura, jeśli nie tego tomu, to z pewnością następnych.

Miejsce akcji toczy się w państwie zwanym Ceura, przesiąkniętym żmijami tj. dziwki, zabójcy, złodzieje czy jaszczurki z gildi. Stacjonuje tam Sakage złożone z Dziewiątki. Są to osoby niebezpieczne i wysoko postawione.

Merkuriusz urodzony w slumsach, chcąc odmienić swoje życie zgłasza się na ucznia do siepacza Durzo Blint. Nie jest to jednak łatwe, ale w końcu udaje mu się spełnić swój cel i od tego momentu zaczyna nowy rozdział w życiu.

Z początku książka może wydawać się trochę zagmatwana, gdyż zaczyna się w nietypowym momencie i pojawia się dużo nowych i bardzo wymyślnych (co jest ogromnym plusem) nazw. Jednak z kolejnymi rozdziałami zaczynamy rozumieć fabułę i przyzwyczajać się do postaci.

Kolejną rzeczą, za którą uwielbiam tą książkę, jest to, że nie dzieje się ona "szybko". Krok po kroku opisuje dzieje Kylaro-Merkuriusza. W książce nie da się zauważyć celu, do którego by dążyła akcja i nie wiadomo czego mamy się spodziewać. Autor wprowadził poszczególne zwroty akcji aczkolwiek nie ciągle dlatego dla "nie miłośników" fantasy książka może stać się nudna i męcząca. Z czasem pojawiają się liczne nowe wątki z nieznanymi bohaterami.
Oprócz tego pojawia się wiele szczegółów, dzięki którym możemy współczuć bohaterom i powieść staje się emocjonująca.

Podsumowując, moim zdaniem ta książka jest fenomenalna. Wiele wątków pobocznych (miłość, polityka państwowa, przyjaciele, magowie) i tajemnic. Powolna akcja. Intrygujące postacie. Mnóstwo szczegółów.

Gorąco zachęcam do przeczytania Drogi Cienia i poznania Brenta Weeksa. Jeżeli nie zachęca was opis i zbytnio wątek główny lub jeżeli nie przepadacie za taką tematyką to warto ją przeczytać z innych powód chociażby dlatego, żeby poznać tajemnicę kakari, dowiedzieć co stanie się z Laleczką lub poznać zgorzkniałego Blinta. Tym bardziej, że pod koniec coś się wydarzy.