"Czy zdarza ci się, że masz ochotę uciec od swojego życia? Czy kiedykolwiek przychodzi ci do głowy, że życie nie jest takie, jak to planowałaś? Czy pragnęłaś czegoś, czegokolwiek, co by cię przebudziło?" Takie pytania zostają postawione przed Samanthą Friedman ? matką trójki dzieci, zajętą wypełnianiem domowych obowiązków, której relacje z mężem stają się bardzo chłodne i niezwykle powierzchowne. Ponadto, kobieta poznaje mężczyznę, który ma dla niej czas, dużo z nią rozmawia i wydaje się, że odwzajemnia jej uczucia.
Rodzina Friedmanów wśród sąsiadów uchodzi za wręcz idealną, jednak to, co dzieje się wewnątrz domu, nie jest już takie wspaniałe. Mąż Samanthy ciągle pracuje i nie ma czasu dla rodziny, a jeżeli ma wolną chwilę to spędza ją przed komputerem, ewentualnie zdobywa się na "poświęcenie" i wozi swoich synów na mecze. Friedmanowie mają również 17-letnią córkę Cammy, która jest zbuntowana i stara się pokazywać to na różne sposoby, chociażby sięgając po narkotyki czy szukając bliskości w przygodnym seksie. Jej poczucie wyobcowania nasila się wtedy, gdy dowiaduje się od ojca, że została adoptowana. Niestety, mężczyzna zrobił to w sposób nieprzemyślany i dość brutalny. W związku z tym, dziewczyna czuje się samotna i próbuje nawiązywać bliższe relacje z innymi, obracając się w złym towarzystwie.
Książka skłania do chwilowego zatrzymania się i zastanowienia nad własnym życiem, postawienia sobie pytania: "Co ja tutaj robię? Czy chcę i powinnam być tu, gdzie aktualnie jestem?". Pozwala uświadomić sobie jak mało wiemy o tych osobach, które powinny być nam najbliższe; jak trudno jest nadrobić stracony czas i chwile, które już dawno uleciały. Nie mamy takiej mocy, aby zatrzymać czas - jest to nierealne. Jeżeli nie zrobimy czegoś w danym momencie, to kolejna okazja może nie nadarzyć się już nigdy więcej. Warto rozmawiać z bliskimi, przebywać z nimi i pomagać w ciężkich chwilach. Przeoczenie niektórych oznak osamotnienia i zagubienia danej osoby, może poruszyć lawinę zdarzeń, których nie zdołamy powstrzymać. Może mieć to tragiczny i niezwykle bolesny skutek. Warto również pamiętać o tym, iż małżeństwo powinno być zawierane przez osoby autentycznie kochające się. Nie ma sensu wiązać się z kimś, kogo lubimy i szanujemy, gdyż nie jest to owocny fundament, dający podstawę do tworzenia mocnego, trwałego uczucia.
"Dogonić rozwiane marzenia" zawiera dość krótkie rozdziały, gdzie na przemian możemy zapoznać się z rozterkami oraz przemyśleniami matki i córki. W zupełności zgadzam się ze stwierdzeniem, znajdującym się na końcu książki, iż jest to "poruszająca opowieść o tym, jak trudną sztuką jest pogodzenie się z losem, którego czasami nie sposób zmienić". Przyznam się, że zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, zasmuciło, a nawet zezłościło. Jednak.. może to i dobrze? I tak mamy mnóstwo książek, w których zakończenie jest przewidywalne od samego początku.
Po przeczytaniu kilku stron książki, napotkałam takie zdanie: "Uwielbiam, gdy książka jest tak dobra, że zapominasz kim jesteś i gdzie przebywasz." Spodobało mi się bardzo i po zakończeniu lektury, utwierdzam się w przekonaniu, iż "Dogonić rozwiane marzenia" pozwoliło mi na oderwanie się od tego, co "tu i teraz". Czytało mi się ją bardzo szybko, w każdej wolnej chwili łapałam książkę, aby zapoznać się chociaż z kilkoma stronami.
Na półce czeka na mnie "Emma i ja? ? kolejna książka Elizabeth Flock. Jestem pewna, że zbyt długo tam nie postoi, gdyż wierzę, że jest równie dobra i wciągająca! Nie mogę doczekać się chwili, kiedy będę mogła zapoznać się z zawartą w niej historią.
książka 
