Dobry kłamca

Ta książka mogłaby być zdecydowanie lepsza, gdyby autor nie uparł się, że czytelnikowi należy wszystko wyjaśnić. I to dokładnie. I tak, aby na pewno zrozumiał. A czy ta pani, w kolorowej bluzce też wie, dlaczego Lili tak postąpiła? Mniej więcej na tym polega wykładanie przysłowiowej kawy na ławę w powieści. Poznajemy dwoje starych ludzi. I to naprawdę starych. Tak, po osiemdziesiątce. Poznali się dzięki serwisowi randkowemu. Od początku wiemy, że intencje mężczyzny nie są tak kryształowe, jak usiłuje to wmówić kobiecie. Ale również i Betty nie jest absolutnie szczera. W miarę jak akcja się toczy poznajemy przeszłość Roya. Są to, co prawda dość fragmentaryczne obrazy, lecz uważny czytelnik jest w stanie poskładać z nich spójną całość. Domyślić się co go łączy z przyjaciółką, u której mieszka, i od której chce wyłudzić pieniądze. Historia ciekawa, chociaż trudno ją nazwać wciągającą, może przez to, że koniec jest tak przewidywalny. Na dobrą sprawę od siedemnastego rozdziału można sobie czytanie darować. Jest to ten moment, gdy autor wyjaśnia, tłumaczy, klaruje i jeszcze parę innych synonimów, tak dokładnie, że aż się wszystko w czytelniku wywraca. A i koniec rozczarowuje. Też jest przewidywalny do bólu i nic nowego nie wnosi. Moim zdaniem książka na mocną trójkę, no może czwórkę z minusem. Dobre czytadło, lecz nic więcej.