Diabelska gra

"Diabelska gra" to mistrzowskie starcie dwóch silnych kobiet. Każda z nich jest silna w inny sposób, ale żadnej nie można zarzucić braku sprytu i umiejętności logicznego łączenia faktów. Która z nich ma większą przewagę? Można by przypuszczać, że ta odgrywająca postać czarnego charakteru. Ale czy na pewno? Choć nie miałam okazji zapoznać się z innymi powieściami Angeli Marsons, cieszę się, że akurat ta pozycja trafiła w moje ręce. Chociaż momentami czułam lekki niedosyt, to jednak była to naprawdę dobra historia, zaprezentowana w odpowiedni, choć nie do końca perfekcyjny sposób.

Gwałciciel, który został wcześniej zwolniony z odbywania więziennej kary za swoje brutalne dokonania, zostaje zamordowany podczas wieczornego spaceru z psem. Co z tego, że dobrze sprawował się w zakładzie karnym, co z tego, że twierdzi, że żałuje tego, co zrobił. Czy jego ofierze ktokolwiek zwróci utracone lata, które spędziła w ogromnej traumie i strachu? Czy ktokolwiek pomyślał o tym, jak młoda kobieta zareaguje na wieść o wyjściu na wolność swojego oprawcy? Czy pogrążona w lęku istota jest w stanie posunąć się do tak wielkiego aktu zemsty, jakim jest zabójstwo? Policja dosyć szybko łączy ze sobą poszczególne fakty, ale wkrótce pojawiają się kolejne morderstwa, których motywem jest przede wszystkim zemsta. Na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego, na drugi też nie? Dopiero policjantka Kim Stone zaczyna mieć pewne podejrzenia w tej sprawie.

Twórczość Angeli Marsons potrafi wciągnąć. Choć nie jest to w moim odczuciu powieść idealna w swoim gatunku, ma wiele elementów, na które warto zwrócić uwagę. Jednym z nich jest analiza psychologiczna większości pojawiających się tutaj bohaterów oraz zdolności manipulatorskie pani psycholog, która prowadzi ich terapię. Choć uważam, że przedstawienie owej manipulacji i podatności pewnych osób było w pewnych momentach zbyt przesadzone, to jednak każdy z pewnością doskonale wie, że człowieka pogrążonego w traumie czy zagubionego w poczuciu winy łatwiej jest namówić do pewnych rzeczy. Oczywiście trzeba mieć ku temu odpowiednie ?kwalifikacje?, a tych nie brakuje Alex Thorne, która prowadzi tytułową diabelską grę. Jest to kobieta wyrachowana, pozbawiona wszelkich skrupułów, bezlitosna. To całkiem ciekawe przedstawienie socjopatycznej osobowości, która świetnie sprawdziła się w swojej roli.

Drugim intrygującym elementem jest wspomniane wcześniej starcie rozgrywające się pomiędzy policjantką Kim Stone a Alexandrą Thorne. Szybko zaczęłam się zastanawiać, jak w ostatecznym rozrachunku będzie wyglądać oraz jak się zakończy. Nieco obawiałam się tego, że Thorne zyska ogromną przewagę, bowiem przeszłość ciągnąca się za Kim jest mroczna, pesymistyczna i bolesna dla niej do dnia dzisiejszego. To kobieta zamknięta w sobie, unikająca zażyłości i bliskości z ludźmi, co oczywiście ma swoje powiązanie z jej dzieciństwem. A Thorne to ? przepraszam za wyrażenie ? bezwzględna suka, która nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Znajdzie wszystkie słabe punkty swojej przeciwniczki, aby wbić szpilę to najczulsze miejsce. Czy Kim jest wystarczająco silna, aby poradzić sobie z socjopatką?

Akcja powieści toczy się dosyć szybkim tempem, ale chwilami czułam lekkie znużenie ? jednak na tyle rzadko, że przymknęłam na to oko. Zabrakło mi tutaj wypracowania lepiej odczuwalnej atmosfery, która z pewnością wzmocniłaby moje wrażenia z lektury. Choć czyta się ją naprawdę dobrze, a także w miarę szybko ? co w tym przypadku nie jest czymś złym i nie powoduje zagubienia się w fabule, to jednak czuje się pewien niedosyt. Chociaż Angela Marsons naprawdę dobrze poradziła sobie z kreacją bohaterów i przedstawieniem ciągu przyczynowo-skutkowego, to jednak sama kreacja świata i stworzenie mrocznego klimatu wypadło nieco gorzej. Ale właściwie w przypadku tej książki większą uwagę zwraca się na te elementy, na które sama autorka położyła nacisk, więc nie wpływa to w decydującym stopniu na samą lekturę. "Diabelska gra" to powieść, która może się podobać.

www.bookeaterreality.blogspot.com

"Gwałciciel, który wyszedł z więzienia za dobre sprawowanie, ginie podczas wieczornego spaceru z psem. Pierwszy cios był precyzyjny i śmiertelny, następne zostały zadane w furii. Policja szybko wpada na trop sprawcy. Gdy wydaje się, że zagadka jest rozwikłana, dochodzi do kolejnych morderstw, których motywem jest zemsta."


Wschodząca gwiazda brytyjskiej literatury kryminalnej, której pierwsza powieść "Niemy krzyk" długo nie opuszczała czołówki Amazonu, teraz powtarza ten sukces, wdzierając się na listę z drugą częścią serii kryminalnej (Diabelska gra) o detektyw inspektor Kim Stone. Niestety nie czytałam wspomnianego "Niemego krzyku" i ogromnie żałuję. Jak się słusznie domyślacie kolejna część porwała mnie i poniosła. Na całe szczęście dla serii, każdą z tych książek można czytać nie zachowując chronologii.

Jak już wiadomo główną bohaterką policjantka Kim Stone, kobieta silna i stanowcza, po traumatycznych przeżyciach z przeszłości. Bohaterka, którą na całe szczęście dla serii, się lubi i trzyma kciuki za powodzenie prowadzonych przez nią śledztw. Drugie skrzypce w tej części gra antagonistka Kim, psycholog doktor Alexandra Thorne. Bezwzględna i cholernie inteligentna, potrafiąca wykorzystać słabość każdego przeciwko niemu.

"Rozpoczyna się zaciekły pojedynek dwóch kobiet, które nie cofną się przed niczym."

Na tak zwanej tapecie mamy natomiast dwie sprawy, które toczą się jednocześnie. Pierwsza to śledztwo o molestowanie i wykorzystanie dwóch dziewczynek; druga, bardziej złożona jest dochodzeniem w sprawie kilku morderstw. Ta druga wydaje się trudniejsza, bo zabójstwa prawdopodobnie nie mają punktów stycznych. Jednak dość szybko Kim odkrywa, że przypadki wszystkich zbrodni łączy osoba psychopatki realizującej swój misterny plan.

"Nie jesteś ofiarą.
Czujesz się silna, pewna siebie, sprawiedliwa.
Czujesz pewność siebie i kontrolę nad sytuacją.
Jesteś samotną kobietą idącą za dorosłym mężczyzną i się nie boisz.
Zaciskasz dłoń na nożu, który masz w kieszeni płaszcza.
Znów dotykasz jego ciała, ale tym razem na twoich warunkach.
Przyglądasz się kałuży krwi i czujesz, że on już nad tobą nie panuje.
Odzyskujesz kontrolę nad swoim losem i swoje światło."

"Diabelska gra" jest piekielnie dobrym thrillerem kryminalnym. Akcja trzyma w napięciu od pierwszej strony i nie puszcza do zamknięcia książki. Z żalem, choć na chwilę, rozstawałam się z bohaterami tej historii. I choć od początku wiadomo who is who to miło było ?patrzeć? jak postępuje śledztwo i jak radzą sobie z nim policjanci, zresztą kogo nie interesuje praca gliniarzy niech podniesie rękę.

"Od pierwszego dnia policyjnego szkolenia głęboko wierzyła, że ludzie powinni płacić za popełnione przestępstwa. Każda nierozwiązana sprawa w jej karierze bolała ją jak otwarta rana. Nie wierzyła w okoliczności łagodzące ? dla niej ta kwestia była jednoznaczna. Winy należało odpokutować."

Komu spodoba się "Diabelska gra"? Zdecydowanie miłośnikom mrocznych kryminałów i powieści sensacyjnych, a nade wszystko thrillerów psychologicznych. To druga powieść Angeli Marsons, więc po takim początku musi być tylko lepiej. Ja na pewno będę się przyglądać jej dalszym dokonaniom. Dajcie jej szansę, polecam.