Daleka droga do małej, gniewnej planety

Bardzo lubię literaturę science-fiction za niesamowite wizje światów i cywilizacji, ale również za to, że porusza trudne i ważne współcześnie problemy. Są to jednak powieści dość często trudne w odbiorze, dlatego raz na jakiś czas szukam czegoś lżejszego. Taką powieścią jest właśnie Daleka droga do małej, gniewnej planety Becky Chambers.

Wędrowiec to mały połatany statek, który lata świetności ma dawno za sobą. Pewnego dnia Rosemary, podejmuję na nim pracę, która staje się dla niej ucieczką od niespokojnej przeszłości. Załoga tego statku trudni się budowaniem tuneli czasoprzestrzennych i jest mieszaniną ras i osobowości. Życie na pokładzie statku jest chaotyczne, lecz mniej więcej spokojne ? dokładnie takie, jakiego pragnie Rosemary. Wkrótce załoga otrzymuje wymarzoną pracę - zbudowania tunelu tunelu czasoprzestrzennego prowadzącego do odległej planety. Za wykonanie zadania otrzymają dość pieniędzy, by przez kilka lat wygodnie żyć, ale pod warunkiem, że przetrwają długą podróż przez rozdzieraną wojną przestrzeń międzygwiezdną, nie zagrażając przy okazji kruchym sojuszom, dzięki którym w galaktyce panuje spokój.

Książka Becky Chambers bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Z początku nie wynikało, że będzie to coś więcej niż pełna przygód historia z motywami science-fiction jakich wiele. Jednak w miarę czytania kolejnych rozdziałów, powieść coraz bardziej przypadała mi do gustu i do samego końca czytałem ją z wielką przyjemnością. Autorka umiejętnie zachowała odpowiednie proporcje pomiędzy przedstawieniem kolejnych światów i inteligentnych ras je zamieszkujących, a głównym wątkiem, kreacją poszczególnych bohaterów i poruszaniem trudnych tematów. Żaden z tych elementów nie dominuje, co w połączeniu z niezwykle barwną załogą i ich przygodami powoduje, że jest to przyjemna lektura.

Jednym z elementów, który będę miło wspominał jest niezwykła różnorodność gatunkowa i kulturowa. Załogę stanowią w większości ludzie, ale nie brakuje również innych ras, a każda osoba dba oto, aby nikogo nie urazić żadnym rasistowskim żartem. Tworzy to taką rodzinną i bardzo przyjemną atmosferę, choć może nieco naiwną i wyidealizowaną. Brak tutaj bowiem praktycznie uprzedzeń, jest za to ciekawość i chęć poznania obcych kultur. Prowadzi to czasami do kłopotliwych sytuacji, ale nigdy nie wynikają z tego kłótnie, ponieważ od razu wszelkie niejasności i konflikty są wyjaśniane. Można więc odnieść wrażenie, że jest to książka będąca hołdem dla poszanowania obcości i inności kultury, co w świetle obecnej sytuacji na świecie i w Polsce, jest tematem bardzo aktualnym. Znajdziemy tutaj także dużo innych przemyśleń na temat człowieczeństwa, tolerancji oraz przemocy, co urozmaica powieść i stanowi ciekawy dodatek do barwnych przygód załogi.

Z jednej strony w książce dużo się dzieje, a z drugiej strony brak spektakularnych wydarzeń. Jednak co chwila poznajemy jakiś nowy świat, rasę, nowinki technologiczne i wiele pomniejszych historii. Jednocześnie bohaterowie co chwila mają jakąś mniejszą lub większą przygodę, a ich droga do miejsca przeznaczenia wciąż się wydłuża. Jednak w trakcie tych nieplanowanych postojów mamy okazję lepiej poznać bohaterów, ich wzajemne relacje, jak również nowe światy i kultury. Mnie osobiście zupełnie to nie przeszkadzało i z przyjemnością poznawałem załogę i szarą rzeczywistość, w jakiej przyszło żyć bohaterom.

Daleka droga do małej, gniewnej planety to przezabawna i pełna akcji powieść science-fiction, która wraz z barwną załogą zabiera nas w podróż do odległych części wszechświata. Ogromnie polubiłem wszystkich członków Wędrowca i już się nie mogę doczekać, kiedy zabiorę się za kolejny tom!

Rosemary Harper bardzo wiele przeszła, dlatego praca urzędniczki na Wędrowcu ? statku budującym czasoprzestrzenne tunele jest właśnie tym, czego jej trzeba. Możliwość ucieczki od przeszłości i miejsce, które przez jakiś czas będzie mogła nazwać domem, to więcej niż mogłaby pragnąć w obecnej sytuacji. Na statku, który lata świetności ma już za sobą Rosemary poznaje bardzo osobliwą załogę, która od razu przyjmuje ją z otwartymi rękoma. Wkrótce otrzymują wymarzoną pracę, która wiąże się jednak z daleką i nie do końca bezpieczną podróżą. Hojna zapłata, która zapewniłaby im spokojny byt na dłuższy czas, okazuje się jednak zbyt kusząca. Wkrótce Rosemary przekona się, że nie ona jedna ma coś do ukrycia, a statki kosmiczne mogą okazać się niezwykle małe pośród otaczającego ich bezkresu kosmosu.

?Daleka droga do małej gniewnej planety? to książka, o której wiele słyszałam jeszcze na długo przed jej premierą w Polsce. Miałam nadzieję, że ktoś się nią zainteresuje i zostanie ona wydana w Polsce. W końcu pewnego dnia natknęłam się na zapowiedź i nie mogłam pohamować podekscytowania, choć na początku bardzo żałowałam, że wydawnictwo nie zdecydowało się na oryginalną okładkę. Kiedy jednak egzemplarz książki wpadł w moje ręce, stwierdziłam, że polska oprawa graficzna wcale nie jest najgorsza i na żywo prezentuje się całkiem nieźle. Jednak to przecież treść jest tutaj najważniejsza i muszę przyznać, że zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona.

Jak głosi sam tytuł książki droga, którą muszą przebyć bohaterowie, jest naprawdę bardzo daleka, więc nie spodziewajcie się zawrotnego tempa akcji i jej wielu zwrotów. Ta historia toczy się w swoim tempie, a autorka wcale go nie przyspiesza. Nie znaczy to jednak, że książka jest nudna, ponieważ znajdziemy w niej wiele ciekawych momentów. Porusza ona bardzo różne tematy, takich jak skomplikowana sytuacja rodzinna czy związki pomiędzy odmiennymi gatunkami, skłania także do refleksji na temat życia i przyszłości rasy ludzkiej. Pojawia się również motyw sztucznej inteligencji i sposobu jej traktowania oraz przede wszystkim motyw podróży, gdyż bohaterowie odwiedzają różne ciekawe miejsca po drodze do swojego celu.

Największym atutem tej powieści są według mnie bohaterowie. Załoga Wędrowca nie składa się tylko i wyłącznie z samych ludzi, a autorka niezwykle barwnie opisała różne pozaziemskie gatunki, które możemy spotkać na statku. Każdy członek załogi jest inny i wyjątkowy na swój własny sposób, jednak nie można nie zapałać sympatią. Oprócz Rosemary mamy okazję poznać kapitana, czyli Ashbyego, który skrywa pewien sekret, dwójkę pokręconych, ale przezabawnych techników, czyli Kizzy i Jenksa, pilotkę Sissix, Doktora Kucharza, którego historia chwyta za serce oraz kilku innych bohaterów, którzy może nie pojawiają się już tak często i raczej trzymają się z boku, jednak nadal należą do załogi.

?Daleka droga do małej gniewnej planety? to pełna niebezpieczeństw podróż w najdalsze zakątki galaktyki, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Barwnie wykreowany świat oraz niesamowici bohaterowie, którzy tworzą razem jedną pokręconą, ale uroczą i ujmującą rodzinę to największe atuty tej książki. Jeżeli science fiction nie jest wam obce i podobnie jak ja lubicie od czasu do czasu zagłębić się w ten gatunek, to ?Daleka droga do małej gniewnej planety? nie powinna was zawieść. Ja z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji tej książki i mam nadzieję, że wkrótce będę miała okazję poznać dalsze losy bohaterów.