Czarny Książę

Wcześniejsza książka tej autorki wywarła na mnie ogromne wrażenie. Mówię oczywiście o "Mistrzu", który swym zakończeniem zostawił po sobie duży niedosyt. Dlatego też na tą czekałam z utęsknieniem. Przed zakupem jednak przeczytałam kilka niepochlebnych opinii, co wzbudziło we mnie pierwsze zwątpienie. Ostatecznie zdecydowałam się ją jednak zamówić, wszak są różne gusta i guściki.

I szczerze wam powiem, że żałuję. To nie były dobrze przeznaczone pieniądze. Nic mnie w niej nie ujęło. Poza tym, że szybko się ją czyta, to reszta już przejawia się w czarnych kolorach. No może jeszcze okładka jest dość sympatyczna, ale to już naprawdę wszystko. Fabuła jest nijaka. Połączenie romansu historycznego, sensacji i kryminału zupełnie się nie powiodło autorce. Według mnie to strasznie mroczna, makabryczna opowieść w której to wszyscy bohaterowie opętani są przez demona seksu, a wisienką na torcie są patologiczne wynaturzenia.

Bohaterowie w żaden sposób nie utrzymali zainteresowania. Z żadnym też nie mogłabym się utożsamić. Główna bohaterka, z jednej strony piękna, zachwycająca i nieśmiała jest typowym przykładem dwoistości charakteru. Pod piękną otoczką ukrywa swój czarny charakter. I o ile na początku była jeszcze znośna, to w połowie zupełnie jej nie rozumiałam, a pod sam koniec już mnie drażniła. Podobnie było z mężczyznami w jej otoczeniu. Maksymilian Romanow, jest tajemniczym, bogatym snobem, który uważa, że za pieniądze może mieć wszystko i wszystkich. Nijak ma się to do człowieka, który wraca z bitew odznaczony. Kobiety kupuje, wykorzystuje i wyrzuca, nie robiąc sobie nic z tego. Zapomniałam dodać, że jest diabelnie przystojny, więc i tak większość z nich oddaje się mu dobrowolnie. Przeciwieństwem jego wydawałoby się jest porucznik Paul de Bries honorowy, prawy i inteligentny stróż prawa. A jednak na tyle infantylny, by w ciągu minuty zakochać się w kobiecie, a konkretniej w jej powierzchowności.

Mogłabym tak jeszcze kilka zaprzeczeń wam poopisywać, ale przecież nie oto chodzi. W żadnej z tych postaci nie znalazłam nic ciekawego. A scena końcowa, w której to trzy główne postacie zabijają siebie nawzajem jest zwieńczeniem tej jakże nieudanej historii.

Do tego dialogi i teksty, płytkie i prostackie.

Nie zamierzam tracić więcej czasu na jej opisywanie. Nie warto zupełnie po nią sięgać. Dla mnie była ona wielkim rozczarowanie dlatego też przyznam jej tylko trzy punkty w skali dziesięciopunktowej. Nie polecam wam do niej zaglądać.

Jestem świeżo po lekturze "Czarnego Księcia". Właśnie dopiłam ostatni łyk chłodnej już herbaty, zgasiłam papierosa i przewróciłam ostatnią stronę. Jestem podwójnie zaskoczona, ale na szczęście zaskoczona pozytywnie. "Czarny Książę" to z całą pewnością kolejna świetna powieść, która wyszła spod pióra Katarzyny Michalak. Autorka jest w ten właściwy tylko dla siebie sposób...wyjątkowa. Świetnie radzi sobie z typowo obyczajowymi i miłosnymi historiami, ale nieźle też porusza się po mocniejszych tematach erotycznych i kryminalnych. Sięgając po "Księcia" liczyłam na trochę sensacji i romansu, ale Michalak jak zwykle zaskoczyła mnie swoją umiejętnością zamykania kilku gatunków literackich w jednym tomie. Co tym razem zaserwowała mi pani Katarzyna? Otóż przyszło mi się zmierzyć z historią o morderstwach, których ofiarą padają przekłute lancetem młode i piękne kobiety. Gdy w mieście grasuje zabójca zwany Księciem, a po piętach depcze mu inspektor Paul de Vries, stara Klara Gott bierze pod swoją (nie najprzyjemniejszą zresztą) opiekę śliczną Konstancję. Ta ma być kandydatką na życiową partnerkę dla Maksymiliana Romanowa. Wszystko zaś rozgrywa się w XIX wieku, o którego oddanie realiów nad wyraz zadbała pisarka. Miasto jest mroczne, brudne, ciche i przerażające. I co ważniejsze - wciąga w swoje zakamarki już od pierwszych kilkunastu stron. Katarzyna Michalak stworzyła powieść, która łączy w sobie elementy kryminału, sensacji, romansu, a nawet erotyka z lekką nutą thrillera. Chwilami jednocześnie jest namiętnie i groźnie. Autorka świetnie wprowadza czytelnika w odpowiedni nastrój grozy i nie pozwala mu odetchnąć ani na chwilę. Bardzo dobrze oddane realia miejsc i naprawdę pomysłowo stworzone postacie budują tę książkę przede wszystkim, jednak nie sposób nie docenić również fabuły "Czarnego Księcia". Michalak dość szybko zdradza sekret tajemniczego mordercy i ujawnia jego tożsamość, ale...i tak do końca niczego nie możemy być pewni. To uczucie wzrasta z każdą przerzuconą stroną, by ostatecznie finał mógł nadejść z wielkimi fanfarami totalnego zaskoczenia. Ja przynajmniej do ostatniego akapitu nie spodziewałam się takiego zakończenia. "Książę" to naprawdę dobrze napisany kryminał z typowymi dla tego gatunku elementami, który został okraszony kilkoma wątkami pobocznymi, które wzbogacają tę lekturę. Moim zdaniem świetna powieść, po którą warto sięgnąć żeby zatopić się na kilka zimowych wieczorów.