Cukiernia pod Amorem. Hryciowie (twarda)

Niczym łasuch uzależniony od słodkości jakie oferuje Cukiernia, sięgnęłam po ostatni tom sagi. Wiedząc, że ostatnie ciastko leży na stole, dawkowałam je sobie skrupulatnie. Rozdział po rozdziale, strona po stronie… Byle nie za dużo… Nie z obawy, że wejdzie mi w boczki, lecz ze strachu, iż nie ma kolejnej części przygód Igi i jej przodków.
Czy zakończenie mnie zaskoczyło? Chyba tak, bo liczyłam na to, że Iga dobrnie do końca zagadki i będę wiedziała skąd wziął się pierścionek u Lilith i co równie ważne, co ona robiła w podziemiach? Jednak pewna luka w historii daje nadzieję… Nadzieję na kontynuację sagi.
Ostatni tom Cukierni negatywnie zaskoczył mnie ilością tła historycznego. Jak dla mnie za dużo było opisów trudów wojny. Wertowałam te strony w poszukiwaniu przeżyć i zdarzeń dotyczących bohaterów. Jednak gdy na takie natrafiałam, byłam wręcz zachwycona pomysłowością i precyzją autorki. Wielkie chapeau bas wobec Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk.
Ostatnia część Cukierni daje odpowiedź na pytanie, dlaczego Celina nie była szczęśliwa w małżeństwie. Musiała poślubić kochanka swojej matki, który najpierw doprowadził jej rodzinę do ruiny. Potem jednak to jego fach cukiernika zapewnił Celinie tyle niezapomnianych przygód w jej Cukierni pod Amorem. Starsza pani powoli wracała do zdrowia przez całą akcję książki. Poznawaliśmy kulisy jej związku z Adamem Toroszynem. Niespełniona miłość wróciła po latach, ale strach przed odgrzebaniem starych ran blokował uczucie. Nierozwiązanie akcji można chyba potraktować jako nadzieję na kolejną część przygód.
Napięcia między rodzeństwem to kolejny wątek w III części sagi. Ciąża Heleny i reakcja Grzegorza skłoniły ją do konstrukcji podstępu. Jednak oliwa nie żywa i w efekcie jej kłamstwo wychodzi na jaw. Pytanie tylko co dalej?
Najwięcej czasu poświęca autorka przygodom Giny Waylen, która porwana przez okupanta musiała śpiewać dla Hitlera, straciła kontakt z synem i mężem, była przedmiotem knucia ze strony niemieckiej, aby w końcu dumnie stanąć przed widownią i zagrać swoje największe przeboje. Szczęśliwe odnalezienie męża i objęcia Adama nie były dane jej na długo – wykryta choroba sprawiła, że bohaterka opadała z sił aż zmarła. Jej osobowość i przygody to precyzyjny majstersztyk. Dynamiczność, wzruszenia, niebezpieczeństwo i wiara w to, że ta historia nie może się źle skończyć towarzyszyły mi do końca lektury.
Jest jeszcze wisienka na torcie. Iga i Xavier to chyba doskonały wątek, który z pewnością mógłby poprowadzić autorkę do czwartej części sagi, pt. Toroszynowie. Rodzące się zauroczenie sprawia, że czytelnik ma nadzieję, że z tej mąki będzie jeszcze chleb. A tu ni z tego ni z owego koniec… Czy to ładnie tak zakończyć powieść nie dając odpowiedzi na wszystkie pytania? Czy to wypada, aby czytelnik sam puścił wodze fantazji i dopisał dalsze losy bohaterów?
Ehhh… do czasu aż autorka postanowi napisać kolejną część, o ile taka powstanie, nie pozostaje mi nic innego tylko przejść na dietę… Nie będzie już wizyt w cukierni, nie będzie zajadania się jagodziankami czy ciastem francuskim w towarzystwie Celiny i Igi. Aż trudno wyobrazić sobie tak drastyczną dietę… Może chociaż powrócę do pierwszych części, może spojrzę na nie innym okiem… bo z tej diety to raczej nic nie wyjdzie…

Przy mojej trzeciej wizycie w "Cukierni", poznałam dalsze losy fascynujących bohaterów stworzonych przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk. Przedstawiono mi realia Polski z okresu 2-giej wojny światowej. Historia naszego kraju opisana w sposób, który zainteresował nawet mnie,czyli osoby która historii nigdy nie lubiła. Za to autorce bardzo dziękuję!
Dowiadujemy się jakie były powojenne losy bohaterów "Sagi o Gutowie", oraz historia lokalu "Pod Amorem".

Cała seria to pięknie napisane połączenie powieści historycznej, obyczajowej i romansu. Choć wszystkie tomy są dość duże objętościowo, czyta się je rewelacyjnie i niezwykle szybko.Serdecznie polecam :)

Kończą się wakacje, a wraz z nimi moje wieczorne(i nie tylko) wizyty w lokalu Celiny, Waldemara i Igi Hryć. Na pocieszenie z półki z książkami uśmiecha się do mnie "Róża z Wolskich".

W trzecim tomie powieści Pani Małgorzaty, śledzimy losy bohaterów z dwóch poprzednich części. Iga pochłonięta zgłębianiem tajemnicy odnalezionego niedawno pierścienia, Waldemar Hryć dopracowuje recepturę na coraz to nowsze przysmaki, Celina zmaga się z chorobą, która ją dopadła, a Helena? Cóż, co z nią to dowiecie się sami.

Co znajdziemy w tej książce? Na pewno namiastkę drugiej wojny światowej, sagę rodzinną, tajemnice, intrygi, miłość, cierpienia, pogoń za pieniędzmi i ich wartość.

Czy tajemnica pierścienia zostanie rozwikłana? Jak wygląda przeszłość obecnej Cukierni pod Amorem i jej właścicieli? Co wspólnego ma Adam Toroszyn z babcią Igi ? Celiną Hryć?

Trudno jest mi napisać recenzję, w której nie zamieszczę szczegółów książki. Jest tyle wątków, historii, intryg, miłości, namiętności czy cierpienia, że nie da się tego opisać w kilkunastu słowach. Na pewno jest to książka wartościowa.

Jakie są plusy tej powieści? Autorce udało się przede wszystkim napisać bardzo dobrą, barwną i wielowątkową sagę rodzinną. Bohaterowie są dobrze wykreowani, wydarzenia wydają się być realne.

Co nie spodobało mi się w dziele Pani Małgorzaty? Na pewno wiele urwanych nagle wątków, czasem zbyt duża szczegółowość. Miejscami powieść mnie nużyła, nie mogłam doczekać się jej końca. Irytowała mnie postać Anity, według mnie zepsuła tylko jakość książki, gdyż przez wtrącenie jej do wątku, akcja niepotrzebnie się dłużyła. Ale to tylko moje skromne zdanie.

Jaka jest moja ocena końcowa? 5. Pomimo niektórych niedociągnięć, wad, nieprzemyślanych sytuacji, powieść zasługuje na jej przeczytanie. Nie próbujcie czytać tej książki bez wcześniejszych dwóch tomów! Dopiero cała trylogia oddaje magię poszczególnym częściom.