Córka czarownicy

Spokojne miasteczko staje sie świadkiem zbrodni. Czy Małgosi uda sie rozwikłać zagadkę sprzed lat i tym samym uwolnić się od demonów przeszłości? Wspaniała opowieść o trudach dorastania, życiowych wyborach oraz o skomplikowanych relacjach rodzinnych.

Najnowsza powieść Anny Klejzerowicz to kontynuacja perypetii bohaterów wcześniej wydanej "Czarownicy". Małgosia to już dorosła kobieta. Po trudnym dzieciństwie jej życie się ustabilizowało. Udało jej się spełnić marzenia odnośnie życia zawodowego i obecnie jest studentką weterynarii. Ma 22 lata i doskonale radzi sobie z nauką. Jest zdolna i pracowita. Egzaminy zdaje w zerowych terminach z powodzeniem. Jej przybrani rodzice mają ją gościć na wakacje. Michał i Ada bardzo cieszą się na wspólne lato spędzone na wsi. Zgodnie z obietnicą Gosia przyjeżdża w połowie czerwca. Ma pewne plany związane z pisaniem artykułu w czym ma pomóc jej Damian - przyjaciel z dzieciństwa. Sielankowy nastrój szybko jednak pryska za sprawą odmienionego o 180 stopni zachowania Małgosi. Dziewczyna staje się wybuchowa, drażliwa, zachowuje się w sposób irracjonalny. Widać, że coś ją potwornie dręczy i męczy. Coś bardzo złego nie daje jej spokoju........ Wyprowadza z równowagi, ciąży niczym olbrzymi kamień..................

"Córka czarownicy" to powieść łącząca ze sobą obyczaj, sensację, tajemnicę i troszkę grozy. W pewnym momencie czułam się nawet jako czytelniczka nieco przytłoczona tą sekretną sytuacją. Miałam takie wrażenie jakbym pobłądziła w zbyt gęstym lesie i nie wiedziała jak trafić na jasną polanę, która pozwoli mi się zorientować w fabule. Strona po stronie tajemnica wychodziła na światło dzienne. Rozjaśniała mój czytelniczy horyzont. Książka opowiada o koszmarze, który ożywa po latach. O złych wspomnieniach, które wywołują potworną traumę i zamęt. Upływ czasu wcale nie umniejsza lęków. Jest to dowód na to, że ludzka wyobraźnia owszem dojrzewa z wiekiem, ale są sprawy które dadzą w kość i dziecku i dorosłemu. Można pewne trudne przeżycia zakopać gdzieś na dnie duszy. A w takim wypadku trzeba się liczyć z ich obudzeniem po latach. A to nie jest miłe. Książka ma kilku narratorów. Toczy się w prowincjonalnym otoczeniu, ale to nie sielanka. Piękne tło jakim może być las jest zdecydowanie tłem bardzo złego przeżycia. Powieść napisana dość prostym językiem budzi dreszcz emocji. Budzi ciekawość i napięcie właściwe kryminałom. Zakończenie jest dość przewidywalne i właśnie przy końcu książki zabrakło mi jakiegoś mocniejszego akcentu, jakiejś solidnej niespodzianki. Nie czytałam "Czarownicy" więc nie porównam jej do tej książki. Jestem jednak zdecydowana sięgnąć po początek tej historii.
Mocnym atutem powieści są opisy, klimat i dreszczyk emocji. Polecam ją tym czytelnikom, którzy za sprawą książek lubią przenosić się w tajemnicze miejsca, odkrywać mroczne sekrety i którzy lubią kryminały.

Lekkość pióra Anny Klejzerowicz sprawia, że przez ? Córkę Czarownicy? dosłownie się płynie. Błyskawicznie się ją czyta i dla mnie była stanowczo za krótka. Plastyczność opisów sprawia, że dosłownie czuć zapach wsi, chłód lasu czy aromat gorącego ciasta. Sympatyczni bohaterowie pozwalają nam poczuć się jak u siebie i prowadzą nas ścieżkami ku poznaniu prawdy sprzed lat. Autorka dotyka tu spraw moralności, poczucia tożsamości . Przedstawia sytuacje gdzie dobro i sprawiedliwość tryumfują a zło jest potępione. Małgosia i jej rodzina muszą dokonywać wyborów, które nie są łatwe ,a co ważniejsze bardzo bolesne dla głównej bohaterki. Warto zajrzeć do sympatycznej rodzinki Małgosi by podpatrzeć jak radzą sobie z tymi zmaganiami. To moje pierwsze spotkanie z prozą Anny Klejzerowicz ale na pewno nie ostatnie.

3.Książkę czyta się jednym tchem. Gdy kończysz jeden rozdział, chcesz więcej i więcej. Ciekawość wygrywa z rozsądkiem. Główna Bohaterka musi stawi czoła lękom i demonom przeszłości, które nie pozwalają jej funkcjonować w teraźniejszym świecie. Sceny których świadkiem w dzieciństwie była Małgosia, dotąd wyparte spod jej świadomości wracają ze zdwojoną siłą. Polecam serdecznie. Każdy, kto ją przeczyta, będzie jeszcze przez następnych parę dni rozpamiętywał sceny, które miały miejsce.

Nie miałam okazji czytać wcześniejszych losów Małgosi, ale nie przeszkadzało mi to w żaden sposób odnaleźć się w zastanej sytuacji. Od samego początku lektury Czytelnik zostaje wprowadzony w tajemniczy świat, który wydaje się wiejską sielanką. Jak się później okazuje, to tylko pozory. Bohaterką jest studentka weterynarii ? Małgosia ? która miała bardzo trudne dzieciństwo. Małgosia jest osobą charyzmatyczną, żywiołową i ? jak możemy się później przekonać ? bardzo odważną. Dziewczyna na dnie swego umysłu skrywa tajemnice, które zaczynają powoli wypływać na powierzchnię. Aby sobie z nimi poradzić Gosia musi stawić im czoła, co początkowo robi dość niechętnie. Wątkiem, który również przewija się w tym utworze jest uczucie jakim Damian darzy Małgorzatę. Autorka dzięki temu sprawiła, że powieść jest barwniejsza i ciekawsza. Autorka napisała tajemniczą i jednocześnie urzekającą opowieść, która trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Początkowo myślałam, że jest to powieść obyczajowa a jak się później okazało to historia ze śmiercią w tle. Autorka zasypuje czytelnika mrocznymi obrazami lasu, który skrywa straszną tajemnicę. Czytelnik z każdą kolejną stron jest coraz bardziej ciekawy dalszego ciągu, a to dzięki umiejętnie zbudowanemu napięciu. Fabuła wydaje się być prosta, ale to właśnie akcja w utworze nadaje wyrazu powieści. ?Córka czarownicy? to historia, która zainteresuje czytelnika na tyle, by ten miał trudności w oderwaniu się od lektury. To powieść, która poprzez swoją akcję i towarzyszące jej napięcie potrafi sprawić, że zapominamy o otaczającym nas świecie. Nie czytałam poprzedniej części ale teraz wiem, że wiele straciłam i muszę nadrobić zaległości. ?Córka czarownicy? otrzymuje zasłużone 4.5/6, i polecam ją każdemu kto tylko chce odetchnąć od przewidywalnych historii. Ta opowieść z tajemniczym lasem w tle sprawiła, że czytając kolejne strony czułam zapachy wsi i słyszałam sum drzew. Dzięki takim osobom jak Anna Klejzerowicz powoli zaczynam przekonywać się, że polscy autorzy potrafią stworzyć coś wyjątkowego.

Skąd taki tytuł? Nie wiem, ale nie pasuje mi tutaj. Zmylona tytułem, a zahęcona okładką wybrałam tę książkę. Nie za bardzo lubię książki o magii, więc to był wybór tylko na podstawie okładki.
Dziś, po przeczytaniu cieszę się, że mogłam przeczytać "Córkę czarownicy". To książka moim typie! Znajdziemy w niej wątek sensacyjny, rodzinne problemy, a także wątek miłosny- chociaż nie jest on głównym.
Małgosia przeżyła wiele. Jako dziecko musiała patrzeć jak matka stacza się na dno i popełnia samobójstwo. Po tych wszystkich wydarzeniach trafia do rodziny zastępczej- Michała i Ady. Przebywanie u nich pozwala jej wyprzeć z pamięci smutki z przeszłości. Michał i Ada byli dla niej nie tylko dobrymi rodzicami, ale też jej przyjaciółmi. Dobry kontakt ma też ma też z biologicznym ojcem (który nie miał pojęcia o istnieniu córki) i jego żoną.
Książka zaczyna się relacją Michała i powrotem Małgosi z akademika na wieś. Jej zachowanie jest dosyć dziwne co budzi zdziwienie przybranych rodziców.
Okazuje się, że Małgosia skrywa tajemnicę, która powinna jednak ujrzeć światło dzienne.
Dla mnie książka jest niesamowicie wciągająca, ciekawie napisana, pisana prostym, przyjemnym językiem. To, jak Michał opowiada o swojej reakcji na chłopaka córki idealnie ukazuje reakcje innych ojców córek na przyszłych zięciów. Co ciekawe- inna jest reakcja ojca, który ma syna. Ostatnio usłyszałam gdzieś: "Ojciec, który ma syna pilnuje tylko syna, ojciec, który ma córkę pilnuje całej wsi". Zgadzam się z tym, aczkolwiek jest to niesamowicie niesprawiedliwe ;-)
Tak jak wyżej napisałam spodziewałam się magii, duchów, a tu książka o zwyczajnej rodzinie, która musi zmierzyć się z przeszłością. Muszę przyznać, że czekałam na jakąś siłę nadprzyrodzona, ale się nie doczekałam- może to i dobrze. Odnoszę też wrażenie, że teraz człowiek czeka na tą magię, bo jest wiele pozycji które dotyczą historii, zjawisk, które nie mogą być wyjaśnione w sposób realistyczny (przynajmniej na początku) Czasami więc tytuły bywają mylące.
Polecam i to bardzo! Na pewno poszukam innych książek tej autorki- jej sposób pisania mnie zaciekawił.