Córka czarownic

Oto i idealny przykład tego, iż chcąc przeczytać wartościową książkę spokojnie możemy polegać na prestiżowych listach. "Córka Czarownic" to jedna z pozycji na Światowej Liście im. H.Ch.Andersena i, całą pewnością, jedna z najbardziej ujmujących baśni polskich.
"Córka Czarownic" jest wspaniałą powieścią, tym Większą, że wypełnioną perełkami tak jak: siedemset siedemdziesiąt siedem lat niewoli, tak bardzo przemawiających do nas, Polaków, którzy pod niewolą, przez wiele lat, znajdowaliśmy się również. Dobrym posunięciem autorki był motyw zakazanej pieśni. Bo i znowu, komuż z nas nie zakręci się łza w oku, gdy czytając o pieśni przekazywanej z pokolenia na pokolenie, pomyśli, iż tak też właśnie, całkiem nie tak dawno, działo się i na Ziemiach Polskich? Gdy zda sobie sprawę, że historia Wielkiego Królestwa, jest zupełnie uniwersalna i że tak naprawdę, to jest również jego historia.
W "Córce Czarownic" można dostrzec naprawdę ładnie przemyślane portrety psychologiczne bohaterów. I oczywiście- jak na Dorotę Terakowską przystało- dodatek dla smakoszów. Tym razem na stół została podana symbolika liczb. Mino, iż danie składa się z tylko jednego składnika, wszystkie jego wariacje nie zostały jeszcze przeze mnie skonsumowane.
Wspaniała lektura dla każdego. Gorąco polecam!

"...jak daleko sięgało Dziecko pamięcią- jeszcze zawodną i nie wyćwiczoną - zawsze było tylko ono i Stara Kobieta."

Powróć na chwilę do czasów dzieciństwa.Które z wydarzeń tamtego okresu utkwiło Ci najbardziej w pamięci?

Dla Dziecka to u c i e c z k a . Ciągła podróż w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia i uniknięcia niebezpieczeństwa w postaci groźnych Najeźdźców. Dziecko nie ma domu, nie ma przyjaciół, nie ma zabawek, nie ma nawet własnego imienia! Jest tylko ono i Stara Kobieta .

Dorota Terakowska zabiera nas do Wielkiego Królestwa. Krainy rządzącej przez mądrych i sprawiedliwych władców noszących imię Luilów. Kraju obfitującego w różnorakie bogadztwa, w którym medycyna, nauka a nawet sztuki magiczne znajdują się na wysokim poziomie. Rzekłbyś- państwo idealne.

Wszystko jednak zmienia się od szczytnego, acz nieszczęśliwego pomysłu króla Luila XXIII, który postanowił wydać nakaz całkowitego rozbrojenia państwa. Ta piękna idea okazała się całkowicie zgubna dla Wielkiego Królestwa. Kończy się napaścią barbarzyńskiego plemienia Koczowników. Państwo pogrąża się w całkowitym chaosie. Mieszkańców przytrzymuje przy życiu Proroctwo, zwane pod nazwą Pieśni Jedynej:

"...za siedem setek, siedem dziesiątek i siedem lat
dla krwawych Urghów złowieszczy Czar
przyniesie los
i nie żelazny sprawi to miecz, nie krew przelana
lecz Wszechpotężna, Drzemiąca Moc, Moc
nienazwana,
którą obudzi stóp drobnych ślad..."

Czy Proroctwo się spełni? A kto będzie tym wybrańcem , który wskrzesi na nowo radość w tych stłamszonych i upodlonych ludziach?

Terakowska napisała cudowną opowieść o człowieku, ale również o wielkich i ważnych uczuciach- miłości, przyjaźni, zaufaniu. Ukazała problemy dręczące współczesny świat, a także stwierdziła, że wielkie wydarzenia mają początek w nas samych . Wskazała trudną ścieżkę, która jednak daje prawdziwą radość - radość z potrzeby istnienia - dla kogoś.

"Wiele czasu musiało minąć, nim Panienka pojęła, że tacy właśnie są ludzie: słabi - i silni, wielcy - i mali, dobrzy - i źli, szlachetni - i małostkowi. A wszystkie sprzeczne ze sobą cechy kłębią się w jednym człowieku"

Wsłuchacie się w opowieść o nas samych, o własnych przywarach i błędach. Ale także o sile, który każdy z nas posiada.


Wszystkie cytaty pochodzą z książki D.Terakowskiej "Córka czarownic" , Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004

W lesie, z dala od ludzi, pod mądrą opieką czarownic dorasta złotowłosadziewczynka. Choć pochłania magiczne księgi, uczy się czytać w myślachi rozmawiać z gwiazdami, nie przypuszcza nawet, jaki cel ma jej nauka ipełna niebezpieczeństw wędrówka po czterech stronach WielkiegoKrólestwa. Przed wiekami jej kraj najechali okrutni barbarzyńcy. Wedługsłów tajemniczej Pieśni, teraz po siedmiuset siedemdziesięciu latach
zbliża się koniec ich panowania. Czy na tronie zasiądzie wreszcie
sprawiedliwy władca. Czy Luelle dorośnie, by spełnić przeznaczenie?
Zdanie jakie mam o tej książce, pewnie niektórych zdziwi! Jest to piękna powieść pisana prozą z elementami magii i świata fantasy. Uważam, że warto ją przeczytać, choćby ze względu na to, iż otrzymała nagrodę bodajże w kategorii baśni Andersena.
Zaglądajcie śmiało, bowiem nie pożałujecie!

Książka pt. "Córka Czarownic" Doroty Terakowskiej jest jednym z dzieł Doroty Terakowskiej.Ta książka opowiada o dziecku, dziewczynce, która nie miała imienia...Była ona dzieckiem wychowywanym przez starą kobietę, która była jej niańką. Dziecko niejednokrotnie pytało swej opiekunki kim jest i jak ma na imię (słyszało bowiem niejednokrotnie, że inne dzieci, które widywała miały imiona...). Nie słyszała na to jednak odpowiedzi.Zawsze jej opiekunka mówiła jej, że przyjdzie na to czas, gdy będzie większa. Dziecko dorastało więc nie wiedząc kim jest i ucząc się z magicznej księgi, uczy się czytać w myślach i rozmawiać z gwiazdami. Niejednokrotnie wraz ze swą nianią muszą uciekać przed najeźdźcami.
Dziecko mając lat 7 dostaje imię. Początkowo jest to imię Dziewczynka,następnie Panienka i Dziewczyna, a na końcu Luelle. Dziewczynka przez ręce 5 czarownic, które uczą ją. Według tajemniczej pieśni ma skończyć się czas panowania najeźdźców...
Czy na tronie zasiądzie sprawiedliwy władca? Kim on będzie?
Ta książka to fantasta, a ja uwielbiam fantasty. "Córka czarownic"bardzo mi się podobała. Jest to chyba jedna z niewielu książek od których nie chciałam się oderwać. Byłą to pierwsza książka tej autorki,którą przeczytałam , więc chyba przeczytam również "Władcę Lewawu".Wbrew pozorom ta książka nie ma kompletnie nic z Harrego Pottera, te dwie książki to dwa różne światy. Naprawdę polecam tę książkę, bo jest ona po prosu świetna...

„Córka czarownic” to książka, do której lektury można powraca wielokrotnie i za każdym razem okazuje się niesamowitą historią. Dorota Terakowska na kartach swej opowieści zarysowuje nam świat ograbiony ze swojego dziedzictwa, po latach świetności i dobrobytu nikczemnie upokorzony, gdzie każdy, kto posiada nadzieję, musi liczy się ze słowami, bo może stracić życie. Tyrania jednak nie jest w stanie złamać ducha ludu, jedynie go wzmacnia, a Pieśń Jedyna ożywa każdego dnia na ustach nieustraszonych patriotów. W tej sytuacji swoje miejsce musi znaleźć Dziecko – jedyna prawowita następczyni tronu, Luelle. Dziewczyna nie zna swojej tożsamości, natomiast wędrówka pod okiem nauczycielek sprawia, iż rozumie, że imię nie jest z nią równoznaczne. Zadaje sobie egzystencjalne pytania i poprzez poznawanie swojej przeszłości stara się na nie odpowiedzieć. Odpowiedzialność, która spada na jej barki pomaga wyrwać się spod klosza magii i mistycyzmu, jaki otaczał ją od niemowlęctwa. Odbywamy tę podróż wraz z Luelle, a heroizm i walka o niepodległość jej rodaków stają się nam znajome i bliskie, ze względu na historię Polski. „Córka czarownic” jest przepięknie opowiedzianą baśnią o okupacji i o ludziach, niezależnie od wieku czy płci, których marzenie o wolności dzięki nieustannej walce i poświęceniu staje się prawdą.