Chłopcy z placu broni

Dlaczego taka dółga

Szkoda, że teraz już nikt nie pisze takich książek, bo myślę, że dzieciństwo naszych małych brzdąców byłoby zupełnie inne. To była moja ulubiona lektura w szkole i pamiętam jak bardzo mocno wdarła się na nasze podwórko. Też mieliśmy swój Plac Broni i dla naszej małej paczki jedyną obowiązującą dewizą była "jeden za wszystkich, wszyscy za jednego". Naprawdę fajne wartości. Poza tym same przygody zawarte w fabule są tak pozytywnie ukazane, że nie sposób się nie uśmiechnąć. Cieszę się, że ta książka nadal jest na półkach i można ją kupić, bo wydaje mi się, że taka literatura jest znacznie lepsza od współczesnej, często sztucznie nadmuchanej, ale za to o niczym. Bardzo fajny język, napisana lekko, trochę w takim chłopackim stylu, która porusza emocje i wyobraźnię młodych czytelników. Bardzo zachęcam i gorąco polecam! Warto wrócić do swojego dzieciństwa, a po cichu podłożyć na nocną szafkę synowi. Zaowocuje, 100%! ;)

Chłopcy to zdecydowanie moja ulubiona lektura szkolna. To właśnie za jej sprawą toczyliśmy na podwórku wojny z chłopakami z innych klas, rozgrywaliśmy najpoważniejsze mecze na szkolnym boisku czy wreszcie dbaliśmy o "względy" u dziewcząt z sąsiedztwa. Chociaż teraz wspominam to ze śmiechem, to wtedy właśnie z powodu lektury Chłopców z placu broni, były to kwestie na ostrzu noża, jak to się mówi. To dzięki tej powieści nauczyliśmy się tego czym jest honor, odwaga i braterska przyjaźń, potrafiliśmy bawić się wspólnie na dworze i szukać naszych małych przygód wokół nas. Teraz dzieciaki już nie bawią się w taki sposób, w czasach komputerów i internetu nie ma czasu na takie szaleństwa. Polecam wszystkim, którzy chcą rozbawić się do łez przypominając sobie swoją młodość. Chociaż to książka dla dzieci to uwielbiam ją nawet teraz jako dorosły facet - ciągle bawi tak samo, chociaż teraz wydaje się już znacznie prostsza, a przedstawione w niej problemy to błahostki.