Chcesz być normalny czy szczęśliwy?

W dzisiejszych czasach każdy chce być normalny, bo bycie normalnym znaczy tyle, co całkowicie zdrowy na ciele i umyśle. Jeśli jesteś normalny to jesteś lubiany, ludzie się do ciebie garną, dzięki czemu nie czujesz się osamotniony, bo przecież zawsze ktoś obok ciebie jest i masz do kogo otworzyć paszczę, ale tylko wtedy, kiedy ci się powodzi. Jeśli masz problemy rzesze ?normalców? gdzieś uciekają i zostajesz sam jak palec w? sam sobie dokończ gdzie.

Ubierasz się normalnie, czyli według szerzącej się obecnie mody: pastelowe ciuchy z popularnych sieciówek, naturalny makijaż złożony z trzech warstw tapety (jeśli jesteś kobietą) i popularne, lekkie oraz mega wygodne ?cichobiegi?. Do całości brakuje ci tylko maski wiecznego zadowolenia. Nie ma to jak zostawić uczucia, emocje i własne zdanie w domu, prawda? Wychodzisz na ulicę, spuszczasz głowę i truchtasz w towarzystwie szarych owieczek i baranków tak bardzo do ciebie podobnych. Nie patrzysz nikomu w twarz, bo się boisz, że ktoś cię rozgryzie, zajrzy w głąb twojej sfrustrowanej duszyczki i powie: ?jesteś nienormalny/a!? Nie przeżyjesz takiego oskarżenia i dobrze o tym wiesz, dlatego maskujesz się jeszcze bardziej. To przykre.

Ludzie mają mnie za ?nienormalną? i jestem z tego dumna, bo dla mnie owa nienormalność znaczy tyle co wyjątkowość. Posiadam własne zdanie, nie kryję się z uczuciami oraz emocjami i przede wszystkim nie wstydzę się siebie i tego jak jestem, chociaż dla większości z was nadaję się do leczenia w zakładzie zamkniętym na jakimś odludziu. Fakt, nie jest łatwo być nienormalną wśród normalnych, ale lepiej być nienawidzonym za bycie sobą niż lubianym za kłamstwa rozsiewane tu i tam, prawda?

Jeszcze przed lekturą książki "Chcesz być normalny czy szczęśliwy?" byłam święcie przekonana o swojej wyjątkowości, ale po pierwszych stronach okazało się, że jestem najprawdziwszym normalem. Szczerze? Zabolało i to bardzo.

Książka Roberta Betza to swoistego rodzaju poradnik o tym jak żyć żeby być najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem. Autor swoją pracę podzielił na trzy części. Pierwsza z nich to, nie bójmy się tego stwierdzenia, wytykanie paluchem czytelnikowi jego wad i błędów w zachowaniu. ?Normalny? według Betza to osobnik, który sam siebie upadla. Czym? Myślami, które kłębią się pod kopułą białej czaszki. Rozmyśla o tym, jaki jest beznadziejny, niechciany, nielubiany i niekochany. Przywdziewa maskę udawanego szczęścia i radości, bo przecież nie można ujawnić swoich prawdziwych uczuć, bo ktoś może go skrzywdzić, a co gorsza zniszczyć psychicznie. Trzeba być pozerem, ponieważ tak go nauczono i jest to jedyna właściwa ścieżka do tego, aby spokojnie przewegetować życie. Autor za wszelką cenę chce ściągnąć czytelnika z tej drogi do samounicestwienia.

Po wytykaniu błędów i bolesnej (dla niektórych) krytyce czas na część drugą poradnika, czyli coś w rodzaju budzenia czytelnika i niemalże na siłę otwierania mu zalepionych szarą rzeczywistością powiek, aby mógł zobaczyć co robi nie tak i dlaczego. Ostatnią część stanowią porady oraz wskazówki jak zacząć cieszyć się bytem i wyjść z szarego, zbyt ciasnego kokonu normalności.

"Chcesz być normalny czy szczęśliwy?" to wyjątkowa publikacja, która niejednokrotnie mną wstrząsnęła. Przede wszystkim uświadomiłam sobie, że wcale nie jestem wyjątkowa, a do bólu normalna i przewidywalna, a przede wszystkim sfrustrowana niczym małe dziecko, które nie dostanie nowej książeczki tylko dlatego, że coś źle zrobiło.

Poradnik Roberta Betza to coś w rodzaju światła, które nagle rozbłyska w ciemnościach pokoju w którym zostaliśmy zamknięci jako małe, nieszczęśliwe dzieci, którym kazano się wstydzić, ogarniać się i zachowywać się tak, aby nikt źle o nas nie pomyślał i nie powiedział ?idź się leczyć, bo jesteś nienormalny?.

Pierwsza część poradnika jest niezwykle fascynującą lekturą, bo nie dość, że autor bezwstydnie wyciąga z naszych dusz brudy, których się wstydziliśmy to jeszcze ?radośnie? sobie po nich jeździ uświadamiając czytelnika co tak właściwie robił źle. Z drugą częścią jest niestety odrobinę gorzej, bo autor co rusz odsyła swojego ?ucznia? do swoich innych publikacji, a to stanowi niejako problem, bo przecież czytelnik nie ma ich pod ręką i nie może się do nich odnieść. Trzecia część to, jak wspomniałam wyżej, porady, dzięki którym czytelnik może powoli zacząć budować swoje szczęście od podstaw wyzbywając się zgubnych i autodestrukcyjnych zachowań.

Plusem tej publikacji jest nie tylko wyjątkowe bezpośrednie uświadomienie czytelnikowi błędów i wad w postępowaniu oraz zachowaniu, ale także prosty i lekki język, którym autor zwraca się bezpośrednio do swojego nowego ?ucznia?, a ważniejsze informacje, wskazówki i rady zostały wyszczególnione pogrubioną czcionką.

"Chcesz być normalny czy szczęśliwy?" na pewno będzie przydatną lekturą dla tych, którzy nie chcą już dłużej wegetować w swoim szarym kokonie normalności i pragną przemienić się w szczęśliwego, barwnego motyla niosącego radość innym. Mogę wam zdradzić, że drogą do sukcesu jest miłość, ale nie tylko do innych, a przede wszystkim do samego siebie, bo dzięki niej będziemy mogli zaakceptować to jacy jesteśmy i przestaniemy dopasowywać się do otoczenia.

Jestem bardzo szczęśliwy z tej publikacji. Wreszcie poczułem się usprawiedliwiony i zrozumiany. Teraz jestem w stu procentach szczęśliwy i wiem, że postępuję prawidłowo. Wcześniej wydawało mi się, że jestem egoistą, bo zawsze dbałem o własne dobro, spełniałem swoje marzenia. Teraz już wiem, że to dobry kierunek i cieszę się, że nie jestem sam, że są ludzie, którzy myślą i postępują w ten sam sposób co ja. Autor idealnie ujął fakt, że prawdziwe szczęście może dać nam jedynie szczere życie w zgodzie z samym sobą. Zgadzam się z nim w pełni i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jestem szczęśliwym, człowiekiem! Dzięki Robercie.