Bruno. Chłopiec, który nauczył się latać (twarda)

Fascynująca książka, która tak, jak mało która, zaprasza to świata dziecięcej wyobraźni. Jej bohater to mały Bruno Szulc, który kreuje własną, fantastyczną rzeczywistość i ucieka do niej przed złem otaczającego go świata prawdziwego. Książka z całą pewnością spodoba się młodszym czytelnikom, ale tak naprawdę to pozycja nie tylko dla nich. Jestem bardzo zauroczona :) Czytałam ją swoim maluchom, ale z ogromną chęcią wróciłam do niej sama, by jeszcze bardziej skupić się na samej treści i odniesieniach.

Sięgnęłam po twórczość Brunona Szulca tuż po lekturze Sklepów cynamonowych. To była konieczność, ale zafascynowana pisarzem sięgałam po kolejne tytuły już z własnej woli. Uwielbiam jego delikatną, metaforyczną prozę i dlatego też zdecydowałam się przeczytać tę książkę. W tej książce mój ukochany autor jest jeszcze dzieckiem i jako dziecko ucieka przed grozą do świata swojej wyobraźni. To książka dla dzieci, lecz nie tylko, bowiem i dorośli powinni odnaleźć w niej wiele symboli i wartości. Naprawdę cudowna książka napisana w wielkim stylu. Podobnie marzycielska jak sam Bruno Szulc.

Twórczość Bruno Schulza była bodaj jedną z najtrudniejszych, z jakimi przyszło mi się zmierzyć w szkole średniej. Z tego też powodu postanowiłam poznać bliżej autora, jego wychowanie, środowisko, w którym dorastał. Chciałam w ten sposób lepiej zrozumieć jego twórczość. Nie rozczarowałam się - dzięki tej książce zrozumiałam, że Schulz był człowiekiem o niezwykłej wrażliwości, nie będącym w stanie zrozumieć okrucieństwa świata. Jego azylem było pisanie, któremu poświęcał się bez reszty. Piękna książka - ulotna, delikatna, napisana z dużą rozwag. Mam wrażenie, że pisarz byłby dumny z jego historii opowiedzianej w ten sposób