Biblioteczka opracowań 49 Kartoteka

Po przeczytaniu sztuki dochodzę do wniosku, że „Kartoteka” Tadeusza Różewicza to przedziwny utwór.

Ze sztuki wyłania się historia Bohatera, który nie skończył szkoły, bo wybuchłą wojna. Po wielu latach przychodzi moment, kiedy analizuje swoje życie. I właśnie tego jesteśmy świadkami oglądając sztukę: Bohater właśnie dokonuje analizy swojego życia, jest pełen żalu, złości, ale i smutku. Nie miał czasu normalnie dojrzeć, zakochać się, ożenić, gdyby nie wojna, może jego Zycie byłoby lepsze. Ten żal jest zrozumiały.

Przez dom Bohatera co chwila przewijają się różne osoby. Wchodzą jakby nigdy nic. Bohater przez cały ten czas zdaje się być obnażony z intymności. Już sam fakt, że leży w łóżku, pod kołdrą, w swoim pokoju, a jacyś ludzie wchodzą zakłócając jego sferę intymną jest nieco bulwersujący. Już na początku to nas uderza, gdy do pokoju wchodzą Ojciec i Matka, i rozmawiają nad jego łóżkiem. Ale może o to właśnie chodzi: może ludzie ci należą do jego sfery intymnej, może to wspomnienia, może sen, może to coś na kształt „rozmów z samym sobą”…

Szczególnie przejmująca jest scena rozmowy z młodą Niemką i nagle ten głos, i wykrzyczane rozkazy po niemiecku. I przerażony przyciska twarz do ściany i boi się swojego pokoju, bo powróciły wspomnienia, urywki wojny. Nawiedzają go jak koszmary.

Pojawia się kontekst wojny, jakże ważny i dramatyczny. Bohater mówi Niemce, że byli na polowaniu z jej ojcem, że polowali na siebie, ale dobrze że jest ona- młoda, uśmiechnięta, wrażliwa,, widzi w niej nadzieję. Ile w tym smutku i pogody!

Polecam gorąco, tym bardziej, że sztuka ma niewiele ponad 50 stron, a warto ją przeczytać. Jeszcze raz polecam.

Przedziwna ta cała „Kartoteka”. Dramat niezwykle oryginalny, awangardowy. W jego zrozumieniu pomocna będzie ta tutaj naukowa pomoc. Różewicz twórca jest trudnym, ale – dla chcącego nic trudnego!
W tej małej książeczce zajdziemy notatki o twórczości dramaturgicznej Różewicza, o genezie „Kartoteki”. Do tego streszczenie, elementy świata przedstawionego. I inne.
Niby głupio korzystać z bryków, myślenia nie uczą, lenistwo wpajają. Jednak – łącząc bryki z czytaniem owych lektur, z jakimś zainteresowaniem… jest się rozgrzeszonym.
Polecam!