Biała gorączka (twarda)

"Biała gorączka" to przede wszystkim klimat. Od początku nęci, ciągnie, zachęca, by przekładać stronę za stroną.Trudno oderwać się od lektury, zwłaszcza od jej pierwszej części. Bo to ona przede wszystkim ten klimat tworzy. Hugo-Bader kusi Rosją, choć jednocześnie z jego reportaży wyłania się Rosja wcale nie atrakcyjna: dzika, biedna, skorumpowana, zalkoholizowana. Dziennikarz odkrywa to, czego nie widać, przemierza rejony, do których nie dociera masowa turystyka, poznaje nas z ludźmi, o których nie wiemy nic. Dla mnie podróż ta okazała się podróżą w nieznane, a wszystko to, co do tej pory wiedziałam o Rosji - było kroplą w morzu, czy raczej płatkiem śniegu w mroźnej tajdze. Reportaże Hugo-Badera to historie smutne, czasem nostalgiczne, często bolesne. Ale jednocześnie dziennikarz potrafi opowiedzieć je w taki sposób, iż wywołują niekiedy uśmiech. Autor jest dociekliwy, momentami ironiczny i ma ogromny dystans do siebie, a to umiejętność coraz rzadziej spotykana. Jacek Hugo-Bader spokojnie może ubiegać się o tytuł mistrza współczesnego dziennikarstwa.