Alfred i Emily (twarda)

książka

Wydawnictwo Literackie
Oprawa twarda
  • Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Alfred i Emily jest rozrachunkiem z przeszłością i próbą zrozumienia własnych korzeni. W pierwszej części autorka opowiada o wyobrażonym życiu swych rodziców, takim, jakie mogłoby być, gdyby nie pierwsza wojna światowa. W drugiej przedstawia rzeczywiste losy ludzi okaleczonych fizycznie i psychicznie przez wojnę.
Lessing twierdzi, że nigdy tak naprawdę nie znała swoich rodziców, bo ich życie uległo gruntownej zmianie w obliczu konfliktu i nigdy już nie byli tymi samymi ludźmi, co przed wojną - ojciec doznał dotkliwych obrażeń i do końca życia cierpiał z powodu kalectwa i był ciężko schorowanym człowiekiem, matka zaś straciła na wojnie ukochanego.
Noblistka zastosowała ciekawy zabieg literacki, dzieląc powieść na dwie części. W pierwszej wyobraża sobie i opisuje losy rodziców takimi, jakie mogłyby być, gdyby wojna nigdy nie miała miejsca. Druga część jest poświęcona jest rzeczywistym losom Alfreda i Emily.
Lessing wyobraża sobie pierwsze spotkanie rodziców, kiedy mają po kilkanaście lat, na meczu krykieta w 1902 r., ale chociaż mają wspólnych znajomych, nie połączy ich nić serdecznej przyjaźni ani uczucie. Ich znajomość będzie trwać z przerwami wiele lat, lecz mając odmienne ambicje życiowe, wybiorą zupełnie odmienne ścieżki. Postać Emily zarysowana jest wyraźnie, jakby Lessing starczyło wyobraźni, żeby dokładnie opisać jej charakter i życiowe pragnienia. Ambitna i zdolna dziewczyna pochodząca z dobrze sytuowanej klasy średniej sprzeciwi się woli ojca i zostanie pielęgniarką. Będzie musiała przy tym znosić biedę i upokorzenia, bo ojciec nie będzie wspierał jej finansowo. Zostanie przełożoną pielęgniarek w londyńskim szpitalu, ale po wyjściu za mąż nie będzie kontynuować kariery zawodowej, prowadząc gnuśną egzystencję pani domu. Dopiero przedwczesna śmierć męża wyzwoli jej energię i zdolności organizacyjne. Emily, za pieniądze odziedziczone w spadku, założy sieć szkół dla dzieci z ubogich rodzin i bez reszty poświęci się pracy charytatywnej.
Druga część, zbudowana ze strzępków zapamiętanych przez Lessing, lub przekazanych jej, faktów i zdarzeń. Rodzice Lessing zachęceni przez rząd brytyjski wyjeżdżają do Południowej Rodezji, ówczesnej kolonii imperium brytyjskiego. Ciężar utrzymania rodziny, domu i farmy spada na barki matki Lessing, która walczy z przeciwnościami - niesprzyjającym klimatem, sytuacją polityczną, biedą i chorobą męża. Pomimo piętrzących się problemów z kart powieści wyłania się nieco sentymentalny obraz afrykańskiej egzystencji rodziny Lessing - szczęśliwej pomimo trudnych warunków bytowych. Nie brak również z pietyzmem odmalowanych opisów przyrody, dywagacji na temat odmiennej kultury i obyczajów.
Chociaż autorka przedstawia powieść jako antywojenny manifest, jest ona przede wszystkim poruszającym studium kobiecych charakterów, bo też kobiece postaci - począwszy od matki Lessing - wysuwają się na pierwszy plan. Doskonale opisana jest obyczajowość epoki edwardiańskiej i moralny gorset, który nie pozwalał zaoferować kobietom nic innego poza rolą przykładnej żony i matki. Matka Lessing, wyłamując się z tej roli, burzyła ustalony porządek. Kapitalne są portrety na wskroś edwardiańskiej matrony, przyjaciółki Emily, z jej zaściankowością i uprzedzeniami, a także jej córki walczącej o to, aby być równie niezależną jak Emily.
Powieść jest interesującym studium kobiecych charakterów (Emily, jej przyjaciółki, walczącej o niezależność, oraz matki przyjaciółki - edwardiańskiej matrony). To książka na wskroś kobieca i kobieco subtelna, starająca się uchwycić proces emancypacji kobiety w niesprzyjających dla niej warunkach.
Przekład: Anna Kołyszko
S
Szczegóły
Dział: Książki
Wydawnictwo: Literackie
Oprawa: twarda
Okładka: twarda
Wprowadzono: 30.09.2009

RECENZJE - książki - Alfred i Emily

4.3/5 ( 4 oceny )
  • 5
    2
  • 4
    1
  • 3
    1
  • 2
    0
  • 1
    0

montgomerry

ilość recenzji:81

brak oceny 29-09-2009 19:18

Jest to ostatnia książka napisana przez laureatkę literackiej Nagrody Nobla w 2007 roku brytyjską pisarkę Doris Lessing. Powieść pochodzi z roku 2008 i według zapewnień samej autorki jest rzeczywiście ostatnią w jej twórczości. Książka podzielona została przez autorkę na dwie części. W pierwszej nowej zatytułowanej Alfred i Emily, pisarka ukazuje życie swoich rodziców, jakie toczyłoby się gdyby nie wybuchła I wojna światowa i nie było działań wojennych w Europie. Jest to jej własne wyobrażenie. Druga część książki „Alfred i Emily. Dwa życia” przenosi czytelnika w autentyczne wydarzenia rodziny pisarki.

Leasing podkreśla, że rodziców okaleczyły przeżycia pierwszej wojny światowej zarówno fizycznie jak i psychicznie. Ojcu szrapnel roztrzaskał nogę i od tamtej pory miał drewnianą. Nigdy nie potrafił otrząsnąć się z przeżyć wojennych. Ciągle do nich wracał w rozmowach. Matka straciła podczas wojny swoją miłość, lekarza, który utonął w kanale La Manche. A przez całą prawie wojnę pielęgnowała rannych słuchając ich historii.

W pierwszej części poznajemy życie Alfreda i Emily bez przeżyć wojennych, ale z elementami pobranymi również z rzeczywistości. Alfred Tayler zawsze marzył, bowiem o prowadzeniu farmy, Anie miał na to pieniędzy. Emily McVeagh w latach wojny rzeczywiście pracowała w Royal Free Hospital i przyjaźniła się z Daisy. Pomimo że znali się przez lata, nigdy według Leasing nie pobraliby się. Alfred miałby żonę o imieniu Betsy i dwóch synów bliźniaków. Przez całe życie opiekowałby się alkoholikiem Bertem Redwayem, którego rodzina traktowała go jak prawdziwego syna. Emily wyszłaby za mąż za znamienitego i bogatego lekarza Wiliama, by porzuciwszy pracę stać się dobrą żoną i panią domu. Nie znaczy to, że byłaby szczęśliwą takim w małżeństwie. Po śmierci męża, korzystając z jego zasobów mogłaby prowadzić pracę charytatywną na rzecz sieci szkół nazwanych jego imieniem. Może kogoś pokochałaby jeszcze, ale prawdopodobnie nigdy nie wyszłaby powtórnie za mąż.

Druga część książki jest bardziej osobista. Po opuszczeniu Persji cała rodzina przenosi się do Rodezji Południowej. Tutaj mają farmę na wzgórzu na jałowym pustkowiu. Po latach przeprowadzają się jednak do miasta. Autorka porusza w tej części temat kontaktów, jaki miała z rodzicami. Pisze, że matki właściwie nienawidziła. Nie cierpiała jak matka użalała się nad sobą, litowała i narzekała. Po przyjeździe na nową farmę zachorowała, według Lessing przeżyła załamanie. Nie słuchała matki i robiła jej na przekór. Ojciec pomimo utraty nogi, starał się urozmaicać dzieciństwo jej i brata na różny sposób. Zabierał je na imprezy publiczne, parady, capstrzyki. Po latach zachorował na cukrzycę oraz popadł w głęboką depresję wówczas jeszcze niezdiagnozowaną. Do końca życia spał źle i wracał do wojennych przeżyć.

Mimo życia tak daleko od Anglii matka dbała by dzieci miały kontakt z jej kulturą i historią. Zamawiała liczne książki i czasopisma. Lessing podaje nawet ich listę. Matka chodziła na najlepsze koncerty, grała w hokeja i w tenisa oraz na fortepianie. Wbrew swojemu ojcu nie poszła na studia, ale wybrała zawód pielęgniarki.

Lessing pomimo wielu trudności, kreśli jednak obraz szczęśliwej rodziny. Oprócz tego ukazuje opisy afrykańskiej przyrody, porusza kwestię odmienności kultur i obyczajów.

Na pewno jest to książka dla kobiet. Nakreślone są w niej liczne portrety kobiet tych, które walczyły o własne życie oraz tych, które wierne były edwardiańskim zasadom. Bardzo dobra lektura.